sakhi

బంధాలు,అనుబంధాలు ఎంత లేవనుకున్నా,కావనుకున్న అవి తెగి పోవు.ఏదో ఒక సందర్భంలోనో ఎక్కడో ఒకచోట మనుషుల్ని కలుపుతూనే ఉంటాయి. వా టికి భాష, దేశం, వేషం అలాంటి హద్దులేమి లేవు. ఈ మధ్యనే నేను అ మెరికా వెళ్ళివచ్చాను. అక్కడో చిత్రం జరిగింది. అది ఎట్టి పరిస్తుతుల్లోనయిన "సఖు' ల కు చెప్పాలనిపించింది. నేను "సఖి " ప్రోగ్రాము చూడలేదంటే నాకు ఆ రోజు ఒక పెద్ద లోటే.తెలుగుదేశంలో ఈ ప్రోగ్రాము చూడని వారున్నరేమో కాని తెలియని వారు లేరంటే అతిశయోక్తి కాదు.సరే అసలు జరిగిన ఆ "చిత్రం" గురించి మీకు చెపుతా నన్నాను కదా ! ఇదీ కధ!అమెరికాలో నా కూతురు దగ్గర్నుంచి దగ్గరలో ఉన్న కనెక్టి కట్ లో నా కజిన్ రెండు రోజులు రావే అంటే వెళ్లాను.దాని కూతురు ఇంటర్ చదువుతోంది. చక్కటి డాన్సరు. పదేళ్ళకి పైగా భరత నాట్యం నేర్చుకుంది.మా కజిన్ ఫ్యామిలీ ఫ్రెండ్ ఒక తమిళియన్ది గోల్డెన్ జుబిలీ మ్యారేజ్ డే ఫంక్షన్ కి వెళ్ళాలంది. నన్ను ఫంక్షన్ కి రమ్మంది.వద్దులేవే. ఏముంది దండలు మార్చుకొవడమేగా అన్నాను. కాదులే చాల సరదా వుంది రమ్మని బలవంతంగా తీసుకెళ్ళింది.అక్కడి ఫంక్షన్ చూస్తే నిజంగా' చిత్రం' అనిపించింది. ఇండియాలో కూడా అంత సాంప్రదాయం పాటించమేమో.అందరికి డ్రెస్ కోడ్ .అమెరికన్లు మగవాళ్ళు ప్యాంటు / పైజమా కుర్త , ఆడవాళ్ళు చీరలు,పంజాబీ డ్రెస్లు,చక్కటి నగలు , పాపిడిచేర్లు.గోరింటాకు, బొట్టు, గాజులు, వేసుకుని వచ్చారు. దాదాపు 200 మంది వరకు అతిధులు వ చ్చారు.దోశలు, ఉప్మా ఇడ్లి ,పొంగలి ,సాంబారు,పరమాన్నం ఓ ఇంకా ఎన్నో తినుబండారాలు వేడి వేడిగా ! వాళ్ళందరి ఉపన్యాసాలు అయ్యేసరికి మధ్యాన్నం రెండు అయ్యింది. కొద్దిగా విరామమిచ్చి టంచనుగా మూడు గంటలకల్ల మాఅమ్మాయి
డాన్సు ప్రోగ్రాము మొదలెట్టారు. చాల చక్కగా అయ్యింది ప్రోగ్రాము. మన తెలుగు వాళ్ళు సరే అమెరికన్లు ప్రతివాళ్ళు అభినందించారు.అసలు చిత్రం ఇక్కడే జరిగింది . ఫంక్షన్ లో ఒక అమెరికన్ లేడీ దాదాపు 80 సం " వుంటాయి.చక్కటి గులాబి రంగు పట్టు చీర కట్టుకుంది.
ఆవిడ వేదిక మీదకు వెళ్లి గోల్డెన్ జూబిలీ జంటకు ఒక బహుమతి ఇచ్చింది. మైకు తీసుకుని మాట్లాడింది.
తను ఇచ్చిన ప్రెజెంటేషను కంచి పట్టు చీర అని అది తనకు 1960 లో తనకు ఇంటిపక్కనున్న ఒక ఇండియన్ బహుమతి గా ఇచ్చిందని,తను ఆ చీరను
చాల ఇండియన్ ఫంక్షన్ల లో కట్టుకున్నానని, ఆ చీర ఈరోజుకి గూడా చెక్కు చెదర కుండా వుందని అదే చీరను ఇప్పుడు కానుకగా ఇచ్చానని,
ఆ ఇంటి పక్కన స్నేహితురాలు ఎవరో కాదు ఇప్పుడు వేదిక మీద కూర్చున్న ఆవిడని, వారిప్పుడు,వేరే సిటీ లో ఉంటున్నామని,
తనకి ఇప్పుడు ఎంతో సంతోషంగా వుందని, ఇప్పటికి వారు చక్కటి స్నేహితులని చెప్పి ఆ చీరని సభికులందరికీ చూపించమని కోరింది.
ఆవిడ అ చీరను  అందరికి వేదిక మీద నుంచి చూపెట్టింది.చక్కటి వంగపండు రంగు చీర , ఆరెంజ్ బోర్డర్, ఝరీ అంచు ధగ ధగ మెరుస్తూ వుంది.
ఆవిడ కళ్ళలో కాంతి,ముఖంలో పట్టలేని సంతోషం దాగలేదు. రెండు నిముషాలు ఆవిడ వేదికమీదనుంచి దిగివెళ్లి తిరిగి వేగంగా వేదికమీదకు వచ్చి
మైకు తీసుకుని తనకు 1958 లో మద్రాసు పెళ్లి అయిందని 1959 తన భర్త తో అమెరికా వచ్చినట్లు, అప్పుడుఈ అమెరికన్ పక్కన ఇంట్లో ఉండేదని,
అమెరికా, భాష కొత్త కావడం తో తనకేమి తెలియదని, సర్వం తానె అయి ఈ అమెరికన్ సాయం చేసిందని, అమెరికా గురించి తనకెంతో నేర్పిందని,
తను అమెరికాలో డ్రైవింగ్ నేర్చుకున్న నంటే తన ప్రోత్సాహమే కారణమని , చాలా చక్కటి స్నేహితురాలని,
తానిప్పుడు L.A ఉంటుందని తన ఫంక్షన్ కి అంత దూరం నుంచి రావడమేకాక తనకో అపురూపమైన కానుక
ఇచ్చిందని ఇటువంటి స్నేహితులుండడం తన పూర్వజన్మ సుకృతమని చెప్పింది.
అదండీ స్నేహితం.
ఇంకేముంది. కరతాళధ్వనులు మిన్నంటాయండీ..
నా పరిస్తితి నాకు అర్ధం కాలేదు. కళ్ళు చమర్చాయి .ఎదోలోకంలో వున్నట్లయింది. ఆ క్షణం లో ప్రపంచం ఎంతో సుందరంగా కనిపించింది.
ఇదండీ కధ!