పాకెట్ మనీ  

                                                                       
               ''నాన్నగారు ఉదయాన్నే వాకింగ్ కి వెళ్లి ఇంకా రాలేదు. రోజూ ఎనిమిదిన్నర, తొమ్మిది కల్లా వచ్చేస్తారు. పదిన్నరవుతోంది.ఇంకా రాలేదు. క్రింద కూడా లేరట.  ఫోను స్విచ్డ్ ఆఫ్ వస్తోంది. కంగారుగా, భయంగా ఉందమ్మా !'' ఆందోళనగా అంది విశాలాక్షి, కూతురు అర్పితకు ఫోను చేసి . 

అర్పిత వెంటనే తండ్రి మొబైల్ కి ఫోన్ చేసింది. 'స్విచ్డ్ ఆఫ్' అని వాయిస్ మెసేజ్ వచ్చింది.  వెంటనే భర్త శశాంక్ కి చెప్పి తల్లితండ్రులుండే బాలాజీ అపార్టుమెంట్ కి వచ్చింది అర్ధగంటలో అర్పిత. 

'నాన్నగారెప్పుడూమొబైల్ స్విచ్ ఆఫ్ చేయరే' అనుకుంటూ అపార్టుమెంటులో తండ్రి వాకింగ్ ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరికి ఇంటర్ కామ్ నుంచి ఫోన్ చేసి వారితో మాట్లాడి, అపార్ట్ మెంట్ సెక్యూరిటీకి ఫోను చేసి ఆరా తీసింది అర్పిత.

''చూస్తనే ఉన్నమమ్మా మేడం చెప్పింరు…అపార్ట్మెంట్ గ్రౌండ్ ఫ్లోర్, క్లబ్ హౌస్, జిమ్, లైబ్రరి అంతా వెతికినం. రాఘవరావు సారు ఏడా లేరు. అగపడితే  ఫోనుచేసి చెబుతమమ్మా" అన్నాడు మెయిన్ గేట్ సెక్యూరిటి సూపర్ వైజర్.
రాఘవరావు గారి ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరు వచ్చారు. 

''ఎక్కడైనా కబుర్లు చెప్పుకోవడమో లేక క్లబ్ హౌస్ లైబ్రరీకి  వెళ్ళారేమో ! కిందకెళ్ళి చూసి వస్తాం. కంగారు పడకండి. వచ్చేస్తారు'' అని అమ్మకు ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళారు. 

రాఘవరావు తో పరిచయంలేనివారు అపార్ట్ మెంట్ లో అరుదు. అందునా ఆదివారం కావడంతో అపార్ట్ మెంట్ లో రాఘవరావు గారు కన్పించడంలేదన్న వార్త గుప్పుమంది. ఒక్కొక్కరువచ్చి ఏమైందని ఆరాతీస్తూ ఫ్లాట్ బయట రెసిడెంట్స్ గుంపులుగా నిలబడి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. 
రాఘవరావు ఫ్రెండ్స్ తిరిగి వచ్చి '' ఆయన ఎక్కడా కన్పించలేదమ్మా ! వాకింగ్ అయ్యాక అపార్టుమెంటుకి తిరిగి వచ్చారు. ఇంకొద్దిసేపు చూసి పోలీసు కంప్లైంట్ ఇవ్వమ్మా'' అని సలహాఇచ్చి వెళ్లారు. 
                                                                     * * * * *
మధ్యాన్నం 12' గంటలు. అర్పిత, శశాంక్ పోలీస్ రిపోర్ట్ ఇచ్చివచ్చారు. 

ఆక్సిడెంట్ కేసులేమయినా ఉన్నాయానని ఎంక్వయిరీ చేశాడు శశాంక్. అలాటి కేసులేమీ లేవు. 

రాఘవరావుకు రిటైర్ అయి పదేళ్ళయింది. వాకింగ్  తరువాత కనబడ్డ వారితో బాతాఖాని వేయడం ఆయన రొటీన్. ఆ విషయమై ఆయనకు, భార్య విశాలాక్షికి తరచూ వాగ్వాదం జరుగుతుండేది. చేసిన టిఫెన్ చల్లారి పోవడమో లేక ఆయన టిఫెన్ ఆమె వంటకి అడ్డురావడం గాని జరిగేది. అందుకే వాకింగ్ అయ్యాక తిన్నగా ఇంటికి రమ్మని పోరేది విశాలాక్షి. ఆ మాటను ఆయనెన్నడూ ఖాతరు చేయలేదు. 

టైం ఒంటిగంట అయింది. రాఘవరావు ఇంటికింకా రాలేదు. 
పోలీస్ ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్ స్వయంగా టేక్ అప్ చేశాడీ కేసుని. అపార్టుమెంట్  కి వచ్చి సెక్యూరిటీ వారిని విచారించి రాఘవరావు ఫ్లాట్ కి వచ్చాడు.  
''రాఘవరావుగారితో కొద్ధి పరిచయముందమ్మా. ఆయన ఏ బంధువుల ఇండ్లకుగానీ, స్నేహితుల ఇండ్లకేమైనా వెళ్ళేరేమో ?" అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్ సందేహం వెలిబుచ్చుతూ. 
''ఉహూ... అలా చెప్పకుండా వెళ్ళేమనిషి కాదు. ఆయన ఫోను స్విచ్ ఆఫ్ కావడం ఇంతవరకు నేనెరుగను. స్నానం చేయలేదు. టిఫెన్ చేయలేదు. ఆకలికి తట్టుకునే మనిషి కాదు. చెప్పాపెట్టకుండా ఎక్కడికెళ్ళారో? కంగారు పడతామన్నధ్యాస కూడా లేకపాయే!'' అంది విశాలాక్షి గద్గదస్వరంతో ఉబుకుతున్నకన్నీళ్లను చీరకొంగుతో ఒత్తుకుంటూ.

''ఏడవకమ్మా! శ్రీనివాస్, నరేందర్ అంకుల్ కి ఫోను చేశాను. డాడీ, వాళ్ళిండ్లకు వెళ్ళలేదు.  

'ఎక్కడికెళ్లి ఉంటారీయన' అనుకుంది మనసులో వ్యాకులపడుతూ అర్పిత .

''ఆయనకి ఎవరితోనైనా శత్రుత్వం గానీ, ప్రాపర్టీ గొడవలు గానీ, డబ్బు లావాదేవీలున్నాయా?
ఎవరితోనైనా గొడవ పడ్డారా? అన్ వాంటెడ్ ఫోన్ కాల్స్, డబ్బు డిమాండ్ చేస్తూ గానీ, బెదిరింపు ఫోన్లు గానీ వచ్చాయా? గుర్తు చేసుకుని చెప్పండి'' అడు ఇన్స్పెక్టర్.  

''లేదు బాబూ ! మాకెలాటి ప్రాపర్టీ గొడవలు లేవు. ఎవరి దగ్గర డబ్బుఅప్పుగా తీసుకోవడం గానీ ఇవ్వడంగానీ లేదు. ఇంటా బయట ఎవరితోనూ గొడవపడే మనిషి కాదు. నీకు తెలుసో లేదో...ఆయన ఒకటి రెండు సార్లు మీ పోలీస్ స్టేషన్ కి వచ్చి ఈ ఫ్లాట్స్ వాళ్ళ గొడవలు రాజీ చేయించి వచ్చారు'' అంటూ సమాధానమిచ్చింది విశాలాక్షి.

''ప్రాపర్టీ గొడవలు లేవు. ఎవరితోనూ గొడవలు లేవు. కిడ్నాపయ్యారనుకోవడానికి ఎలాటి మోటివ్ గాని ఆధారం గానీ కనిపించడం లేదు. ఎటువంటి బెదిరింపు, డిమాండ్ ఫోన్ కాల్స్ రాలేదు. ఆరోగ్యంగా ఉన్నారు. కాబట్టి ఆయన వచ్చేస్తారు'' అన్నాడు. 

లేచి బయలుదేరుతూ  "చూడండమ్మా! నాకు చెప్పని కొత్త విషయం ఏదైనా గుర్తుకు వచ్చినా, మీరింకేదైనా చెప్పదలుచుకున్నా ఫోను చేయండి'' అని రాఘవరావు రిటైర్ కాకముందు ఆఫీసు విషయాలు అడిగి ఆయనవి నాలుగు ఫొటోలు తీసుకుని, పర్సనల్ ఫోను నంబరు ఇచ్చికేసు స్వయంగా తనే ఇన్వెస్టిగేషన్ చేస్తున్నానని చెప్పి వెళ్ళాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

వెళుతూ అపార్టుమెంటులో ఇద్దరు వాకింగ్ స్నేహితుల్ని విచారించి వెళ్ళాడు.                                    ఫోను డైరీ తీసి, పాత ఫ్రెండ్స్ కి, దగ్గరి బంధువులకు ఒక్కొక్కరికీ ఫోను చేసింది అర్పిత. వారెవరి ఇండ్లకి రాఘవరావు వెళ్లలేదన్న విషయం స్పష్టమైంది. 

ఇంటర్ కామ్ నిర్విరామంగా మోగుతూనే ఉంది. రెసిడెంట్స్ ఎంక్వైరీలతో విసుగొచ్చి కాసేపు ఫోను పక్కన పెట్టింది అర్పిత. దాంతో స్వయంగా వచ్చి మరీ అడుగుతున్నారు.     

                                                                    * * * * *

సాయంత్రం నాలుగు గంటలు. 

అపార్టుమెంటులో ఎవరెవరో టీ, కాఫీ, స్నాక్స్  తెస్తూనే ఉన్నారు. అర్పిత ఇన్స్పెక్టర్ కి ఫోను చేసింది. ఇంకేమీ తెలియరాలేదని చెప్పిఫోను పెట్టేశాడు ఇన్స్పెక్టర్. రాఘవరావు తమ్ముళ్లు, అక్క చెల్లెళ్లు ఒక్కొక్కరు దిగుతున్నారు. 

ఇల్లంతా సందడిగా, రభసగానూ తిరునాళ్లలా ఉంది.

''వీరందరికీ రాత్రికి భోజనాలు?" భర్తతో అంది అర్పిత అందరికీ టీ ఇస్తూ. 
''టెన్షన్ పడకు. బయటనుంచి తెప్పిద్దాం'' అన్నాడు శశాంక్. స్థిమిత పడింది అర్పిత.

ఇంతలో ఎవరో రెసిడెంట్ ఇంటర్ కాంలో ఫోన్ చేసి రాఘవరావు గారి మిస్సింగ్ కేసు వార్త, ఆయన ఫోటో తెలుగు టి.వి ఛానళ్లలో వస్తోందని చెప్పారు. 

వార్త టి వి లో చూసిందగ్గరనుంచి మనస్సులో తెలీని భయం, బాధ కలగలిపి తలనొప్పి, కడుపులో వికారంగా అనిపించి ఏడుపు ఆగలేదు అర్పితకు. 

'నాన్నగారు కనిపించకుండా పోవడమేమిటి ? ఆయన్నెవరు కిడ్నాపు చేశారు ? ఎందుకు ? అయన దగ్గర పెద్దగా డబ్బూ లేదు, దస్కంలేదు. దన్నులేదు. ఎవరితో గొడవలూ లేవు. అందునా తనకు మాలిన ధర్మమెక్కువ. డాడీ మా దగ్గర  సీక్రెట్స్ ఏమైనా దాచారా ... ఏదో సినిమాల్లో చూసినట్లు' అనుకుంది అర్పిత. 

'ఛా, ఛా…నాన్నగారి గురించా నేనిలా ఆలోచించింది. నాకే మాత్రం బుద్ధి లేదు. తప్పు,తప్పు ... సారీ డాడీ!' అనుకుంటూ లెంపలు వేసుకుంది అర్పిత అసంకల్పితంగా. 

''అదేమిటే లెంపలు వేసుకుంటున్నావు, నీలో నువ్వే గొణుక్కుంటూ'' కళ్ళువిప్పార్చి ఆశ్చర్యంగా అంది విశాలాక్షి. 

శశాంక్ అర్పిత దగ్గరిగా వచ్చి ఆమె మీదకు ఒంగి వింతగా, పరీక్షగా చూశాడు.
అప్పటికి గాని ఆమెకు అర్ధంగాలేదు తను అసంకల్పితంగా లెంపలేసుకున్నానన్నసంగతి !
                                                                  * * * * *
సాయంత్రం ఏడుగంటలు. రాఘవరావు మొబైల్ ఫోనింకా స్విచ్డ్ ఆఫ్ మోడ్ లోనే వుంది. . పోలీసులెవరూ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేయడం లేదు. పోలీస్ డిటెక్టివ్ ఇన్స్పెక్టర్ వచ్చాడు.  

''మేడం! మీరూ, ఆయన ఏమైనా మాట, మాట అనుకున్నారా? కోప తాపాలేమైనా వచ్చాయా ? 

డబ్బు ఇబ్బందులున్నాయా ? ఎప్పుడైనా ఇంట్లోనుంచి వెళ్లిపోతానని బెదిరించారా ? క్రెడిట్, డెబిట్ కార్డులు ఉన్నాయా? ఎవరికైనా డబ్బు అప్పిచ్చి తిరిగివ్వమని ఒత్తిడి చేశారా?" కొత్త ప్రశ్నలు వేసి, కొత్త అనుమానాలు రేకెత్తించి వెళ్ళాడు.  

వెళుతూ విజిటింగ్ కార్డ్ ఇచ్చి ఏమైనా కొత్త సమాచారం ఉంటే ఫోను చేయమని చెప్పివెళ్ళాడు.
అతనలా వచ్చి వెళ్ళాడో లేదో ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్ మళ్ళీ వచ్చాడు. 

"రెండు నిముషాలు మాట్లాడవచ్చా?'' అని అడిగి కూర్చుని 

''ఉదయం రాఘవరావుగారు అపార్ట్ మెంట్ కి తిరిగి వచ్చిన తరువాతే ఎక్కడికో వెళ్ళడం గాని, కిడ్నాప్ కావడం గానీ జరిగింది. ఇన్వెస్టిగేషన్ జరుగుతోంది. అపార్టుమెంట్  మెయిన్ గేటు దగ్గ్గర ఉదయం నుంచి అనుమానాస్పద ఘటనేమీ జరగలేదు. అక్కడ సి.సి కెమెరాలు లేవు. 

వాకింగ్  అయ్యాక అపార్టుమెంటు లోనికి తిరిగి వచ్చినట్లు స్పష్టమైన ఆధారాలున్నాయి. సో... తెలిసిన వ్యక్తులెవరో ఆయన్ని మభ్యపెట్టి తీసుకెళ్ళి ఉంటారన్నకోణంలో చూస్తున్నాము. 

దేనికైనా మోటివ్ ఉండాలి. అది తెలుసుకోవడంకోసమే వచ్చాను. ఏదైనా విషయం దాచి ఉంటే చెప్పండి. ఆయన్ని త్వరగా ట్రేస్ చేయడానికి ఉపయోగపడుతుంది'' అని చెప్పి తల్లీ కూతుళ్ళ వంక పరీక్షగా, పరిశీలనగా చూశాడు ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్.

''ఇన్స్పెక్టర్ గారూ ! అలాంటిదేమైనా ఉంటే మీకు చెప్పకుండా దాచివుంచే ప్రసక్తే లేదు. అమ్మగాని, నేనుగాని, వేరెవరైనా నాన్నగారితో గొడవపడే అవకాశమే లేదు. మీరనుమానించ దగ్గ విషయమేమీ జరగలేదు'' అంది అర్పిత. 

''రాఘవరావు గారికి వేరే ఆడవారితో సంబంధం .... ?" మెల్లగా అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

"ఛ...ఛ...లేదు" ఖచ్చితంగా అంది అర్పిత.  

"అల్జీమర్స్ జబ్బేమైనా ఉందా?" అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్ సూటిగా.  

''సర్! నిజానికి నాకదే అనుమానం వచ్చింది. కానీ ఆయనకలాటి జబ్బేమీ లేదు. ఆరోగ్యం బాగుంది"
''టెలిఫోను కాల్స్ చెక్ చేశాము. అనుమానాస్పద కాల్స్ లేవు. మిస్టరీగా ఉంది'' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్ పరిశీలనగా వారిని చూస్తూ.

''బంధువులెవరితోనైనా గొడవలేమైనా ఉన్నాయా?" సాలోచనగా చూస్తూ అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్.
''లేవు'' అంది అర్పిత..
''సరేనమ్మా ! వస్తాను. ఏదేమైనా, రాఘవరావుగారు క్షేమంగా తిరిగి వస్తారన్ననమ్మకం నాకుంది'' కేప్ సర్దుకుంటూ వడి వడిగా వెళ్ళిపోయాడు ఇన్స్పెక్టర్.

'ఇన్స్పెక్టర్ గారు అంత ఖచ్చితంగా, ధైర్యంగా డాడీ త్వరలో తిరిగి వస్తారని అంటున్నారంటే పోలీసులకేమైనా క్లూ దొరికిందా ? దొరికితే ఇంకా మమ్ముల్నిప్రశ్నించవలసిన అవసరమేముంది. అంతా అయోమయంగా ఉంది' అనుకుంది అర్పిత. 

తండ్రి క్షేమంగా తిరిగి రావాలని తిరుపతి వెంకన్నకు మొక్కుకుని హాల్లో సోఫాలో ఒరిగింది అర్పిత. విశాలాక్షి గదిలో పడుకునే ఉంది. రాఘవరావు తోబుట్టువులంతా వేరే గదిలో మాట్లాడుకుంటున్నారు.
                                                                     * * * * *
రాత్రి 10 గంటల 30 నిముషాలు. 
దగ్గరికి వేసి వున్నబయట తలుపు నిశ్సబ్దంగా, మెల్లగా తెరుచుకుంది.
హాల్లో సోఫాలో పడుకున్నఅర్పిత లేచి ఆత్రుతగా గుమ్మం వంక చూసి తన కళ్ళను తనే నమ్మలేకపోయింది. రాఘవరావు …తలుపు నెట్టుకుని మెల్లగా లోనికి వచ్చారు. 
''డాడీ!" అంటూ ఉన్నపళాన లేచి రెండంగలలో వెళ్లి ఆయనను చుట్టేసుకుంది అర్పిత. 
''చెప్పకుండా ఎక్కడికెళ్ళారు? మీ ఫోనుకేమయింది ?" ఆప్యాయంగా అడిగి ఆయన రెండు చేతులను పట్టుకుని ఆయన ముఖంవంక నిశితంగా చూసింది. ఒక్కపూటకే ముఖమంతా పీక్కు పోయింది. తలమీద ఉన్న కొద్ది జుట్టు అస్తవ్యస్తంగా ఉంది. వాకింగ్ పైజమా, టి షర్ట్ మీదనే ఉన్నారాయన. గడ్డం మాసి, ఎడమ పక్కన మీసానికి బ్రౌన్ కలర్ ఎధెసివ్ గమ్ టేపు ముక్క అంటుకుని ఉంది. 

దాన్ని పట్టుకుని ఒక్కసారిగా లాగింది అర్పిత. చురుక్కుమంది ఆయనకు. 
''అబ్బా'' అన్నారు రాఘవరావు బాధగా ఎధెసివ్ టేప్ ముక్కని అర్పిత ఒక్కసారిగా లాగడంతో.
ఆయన అరవకుండా నోటికి గమ్ టేప్ వేశారని,ఆయనను ఖచ్చితంగా ఎవరో కిడ్నాప్ చేశారని అర్ధమయిందామెకు.

వెంటనే ఆయన చేతులు, మణికట్టు, కాళ్ళను పరిశీలనగా తడిమి చూసింది. మణికట్టు మీద 
తాడు వత్తుకుపొయిన గాట్లు, అక్కడక్కడ చర్మం ఎర్రగా కందిపోయి స్పష్టంగా కనిపించింది.
''ఏంటమ్మా...ఏం చేస్తున్నావు?" అంటూ అర్పితను సున్నితంగా తప్పించుకుని లోనికి నడిచారు రాఘవరావు. 

వెంటనే పోలీస్ ఇన్స్పెక్టర్ కి ఫోన్ చేయాలనుకుంది అర్పిత. ముందుగా తండ్రి సంగతి చూడడం ముఖ్యమని సోఫాలో కూర్చొబెట్టి మంచినీళ్ళు త్రాగాక ఆపిల్ జ్యూసిచ్చింది. ఆకలిగా ఉందేమో చప్పున త్రాగి గ్లాస్ తిరిగిచ్చారు. 

విశాలాక్షి ఆయన పక్కనే కూర్చుంది. ఆయన తమ్ముళ్లు, అక్కా, చెల్లెలు,ఆయన చుట్టూ మూగి  ప్రశ్నలు మొదలెట్టారు.
ఆయన పెద్దక్క కళ్ళుతుడుచుకోవడం గమనించింది అర్పిత. వాళ్ళిద్దరి అనుబంధం గురించి తనకు తెలుసు. అందుకే పెద్దత్త దగ్గరిగా వెళ్లి "డాడీ క్షేమంగా వచ్చారు కదా అత్తా" ఊరుకొమ్మని అనునయించింది. ఆమె తన ఎడం చేతిని అర్పిత భుజం చుట్టూ వేసి వీపు తడిమింది.

ఎంతో హాయిగా అనిపించింది అత్తస్పర్శ ఆక్షణంలో అర్పితకు.
తోడబుట్టిన వారి అనుబంధం, ఆత్మీయత అంటే ఏమిటో చాలా దగ్గరిగా చూశాననిపించిండామెకు. ఇంతలోనే ఎలాతెలిసిందో ఏమిటో అపార్ట్ మెంట్ జనం ఒక్కొక్కళ్ళు వచ్చి పరామర్శించడం మొదలెట్టారు.

"పొద్దున మాట్లాడుదాం. ప్లీజ్!" అని సున్నితంగా చెప్పి తలుపు వేసింది అర్పిత. ఇంటర్ కామ్ నిర్విరామంగా మోగుతూనే ఉంది. పినతండ్రిని ఇంటర్ కాం ఫోను దగ్గర కూర్చోబెట్టి చుట్టాలింటికి వెళ్లి వచ్చారని చెప్పమంది. 
బాత్రూంలో వేన్నీళ్ళు బకెట్లోనింపి, అక్కడినుంచే పోలీస్ ఇన్స్పెక్టర్ కి ఫోన్ చేసి ''నాన్నగారు  వచ్చారండీ !'' అంటుండగానే ''నాకు తెలుసమ్మా...నేనే ఆయన్నిఫ్లాట్ ముందు వదిలి వెళ్ళాను. ముందు పెద్దాయన సంగతి చూడమ్మా. బాగా అలిసిపోయారు. తిన్నాక ఒక నిద్ర మాత్ర ఇవ్వండి. ఉదయం మాట్లాడుదాం!" అని ఫోన్ కట్ చేశాడు ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్. 

'మిస్టరీగా ఉంది. డాడీని ఇప్పుడు వివరమడిగే పరిస్థితి లేదు. టైర్డ్ గా ఉన్నారు.
ఇన్స్పెక్టర్ చెప్పినట్లు డిన్నరయ్యాక నిద్రమాత్ర ఇచ్చి పడుకోమని చెప్పాలి' అనుకుంది. 

తండ్రి డిన్నర్ చేసి పడుకున్నతరువాత స్థిమితపడ్డది అర్పిత. 
                                                                    * * * * *                               
ఉదయాన్నే పదిగంటలకల్లా పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్లింది అర్పిత. 

ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్ అర్పితను చూసి ''అరే…అప్పుడే వచ్చారా?"

''ఎలా ఉన్నారు డాడీ ? బ్యాక్ టు నార్మల్ కదా !'' 
''బావున్నారు. అసలేం జరిగింది సర్ ! " అడిగింది అర్పిత ఆత్రుతగా 

ఇన్స్పెక్టర్ కేసు గురించి సీక్వెన్షియల్ చెప్పడం మొదలెట్టాడు.                                                                                                                                  * * * * *  

గాంధీనగర్ పోలీస్ స్టేషను. ముందురోజు రాత్రి తొమ్మిది గంటలు.
ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్, సబ్ ఇన్స్పెక్టర్లతో కూర్చుని రాఘవరావు మిస్సింగ్ కేసు ప్రోగ్రెస్  చర్చిస్తున్నారు. ఆయన మొబైల్ రింగయింది. ఫోను ఎత్తాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

''హలో గుడ్ ఈవెనింగ్ సర్ ! 

యాదయ్య, కానిస్టేబుల్ ఆన్ సర్వైలెన్స్ డ్యూటీ రిపోర్టింగ్ ఫ్రమ్ బాలాజీ అపార్ట్ మెంట్ సర్! ఆ ఫ్లాట్ లోపల ముగ్గురో, నలుగురో పిల్లలున్నారు సర్. ఇద్దరు పిల్లలు  రెండుసార్లు బయటకు వచ్చి మళ్ళీ లోనికి వెళ్లి తలుపు బంద్ చేశారు సర్! ఫ్లాట్ లో ఉండే ఇద్దరు పిల్లలు బయటకెల్లలే. వాళ్ళ పేరెంట్స్ ఊరికి పోయింరంట. రెండు మూడు రోజులుదాకా రారంట. మస్తు అనుమానంగా ఉంది. మీరు జల్దీ వచ్చేయండి...సార్ !" అన్నాడు యాదయ్య 

''సరే, యాదయ్యా ! అలర్ట్ గా ఉండు. పది నిముషాల్లో అక్కడుంటాం '' అని ఫోను కట్ చేసి టైం చూసుకున్నాడు ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్. టైం తొమ్మిది గంటల ముఫై నిముషాలవుతోంది. 

వెంటనే తను, ఒక సబ్ ఇన్స్పెక్టర్, కానిస్టేబుళ్ళతో బాలాజీ అపార్ట్ మెంట్ కి చేరుకున్నారు 

'గేటు దగ్గరినుంచి సెక్యూరిటీ గార్డ్ ని తీసుకుని థర్డ్ ఫ్లోర్ కి వెళ్లారు. అపార్ట్ మెంట్ 
ఫ్లోర్ పాసేజ్ పొడుగ్గా ఉంది. అక్కడక్కడ లైట్స్ వెలగక పోవడంతో అంతగా వెలుగులేదు.
చేయి ఊపాడు ఫ్లోర్ చివరనుంచి ముఫ్టీలోఉన్న కానిస్టేబుల్ యాదయ్య. 

పోలీసులు ఆ టైంలో రావడంతో అదే ఫ్లోర్ లో బయట కబుర్లు చెప్పుకుంటున్న ఇద్దరు రెసిడెంట్స్ పోలీసుల వెనకాలే నడుస్తూ ''ఎనీ అప్డేట్ సర్ రాఘవరావుగారి కేసులో ... " అని అడగడంతో వారికి సమాధానం చెప్పకుండా ''ప్లీజ్ ఫాలో మీ'' అంటూ వారిని తనతో రమ్మని సైగ చేశాడు ఇన్స్పెక్టర్.  

ఏదో జరుగుతోందన్న ఉత్సుకతతో ఇద్దరు రెసిడెంట్స్ పొలిసు వారి వెనకాలే నడిచారు .

మఫ్టిలో ఉన్న కానిస్టేబుల్ యాదయ్య తను సర్వైలెన్స్ చేస్తున్న అనుమానాస్పద  ఫ్లాట్ తలుపుతట్టాడు.  
మిగతావారంతా ఓ పక్కగా గోడకానుకుని నిలబడి నిశ్సబ్దంగా గమనిస్తూ ఉన్నారు. ఫ్లాట్ తలుపు కొద్దిగా తెరుచుకుంది. 

సుమారు పదిహేను,పదహారు  సంవత్సరాల వయసున్న కుర్రాడు తల కొద్దిగా బయటపెట్టి 'కౌన్ హై... హూ ఈజ్ దట్ ? అన్నాడు రెండు భాషల్లో.

"మీ డాడీని పిలువమ్మా...నన్ను రమ్మన్నారు'' అన్నాడు కానిస్టేబుల్

''డాడీ  ఈజ్ అవుట్  అఫ్  స్టేషన్ .. హి  విల్  కం  డే  ఆఫ్టర్  టుమారో.. యు  కం  లేటర్ !'' అని విసురుగా తలుపు మూశాడు. కానిస్టేబుల్ తన ఎడంకాలు తలుపు కడ్డంగా బెట్టి తలుపు బలంగా లోనికి నెట్టి  

''ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళుంటే పిలువు బాబూ... పనిఉంది" అని రెండుచేతులతో తలుపును  బలంగా తెరిచి  పట్టుకుని తలలోనికి ఉంచి ఇంట్లోకి చూశాడు కానిస్టేబుల్.

''ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. నేనొక్కడినే ఉన్నాను. మా పేరెంట్స్ ఊరి కెళ్ళారు'' అన్నాడా కుర్రాడు తలుపుమూయడానికి నెడుతూ ...  

కానిస్టేబుల్ తలుపు బలంగా వెనక్కి నెట్టడంతో ''హేయ్...వాట్ ది హెల్ ఆర్ యు డూయింగ్...ఐ విల్ కాల్ పోలీస్'' అంటూ లోపలి నుంచి వచ్చిన ఇంకొక కుర్రాడితో కలిసి మఫ్టీలో ఉన్నకానిస్టేబుల్ ని బయటకు నెట్టడానికి ప్రయత్నం చేస్తుండగానే, యూనిఫార్మ్ లో ఉన్న పోలీసులు గుమ్మం ముందుకు వచ్చి తలుపు పూర్తిగా తెరిచారు. 
ఇన్స్పెక్టర్ ఇద్దరు రెసిడెంట్స్ కి  చెప్పాడు. రాఘవరావుని ఆ ఫ్లాట్లో బందీగా ఉంచినట్లుగా ఇన్ఫర్మేషన్ ఉందని, లోపలి వెళ్లి చూడమని. 
ఇంతలో తలుపు తీసిన కుర్రాడు సడెన్ గా బయటకు వచ్చి మెట్ల వైపు పరుగెత్తాడు. 

అనుకోని సంఘటనకు ఇద్దరు రెసిడెంట్స్ బిత్తరపోయి చూస్తుండగానే కానిస్టేబుల్ పరుగెత్తి 

ఆ కుర్రాడిని పట్టుకువచ్చాడు. తన పేరు సంజీవ్ అని, ఫ్లాట్ లో నితిన్, వికాస్, దుశ్యంత్ వున్నారని చెప్పాడు. 

ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్, కానిస్టేబుళ్లు, ఇద్దరు రెసిడెంట్స్ ఫ్లాట్ లోనికి వెళ్లారు. 

ఒక్క బెడ్ రూం మినహా ఫ్లాట్ లో వేరే రెండు బెడ్ రూములు తెరిచే ఉన్నాయి.

''నాకేమీ తెలీదు. నన్నొదిలేయండి. నితిన్, వికాస్,...వాళ్లిద్దరే అంకుల్ని గదిలో ఉంచారు'' అని గింజుకుంటూ పెద్దగా ఏడుస్తూ చెప్పాడు సంజీవ్.  

తలుపుతీసిన కుర్రాడితో మాట్లాడి వివరాలు సేకరించి వికాస్, సంజీవ్, దుశ్యంత్ పేరెంట్స్ ని ఫ్లాట్ కి పిలిపించాడు ఇన్స్పెక్టర్.

ఒక బెడ్ రూం లోపలినుంచి క్లోజ్ చేసి ఉంది. ఇన్స్పెక్టర్ చేసిన సైగ తో ఒక రెసిడెంట్ తలుపు కొట్టి ''నితిన్! నేను ప్రకాష్ అంకుల్ ని మాట్లాడుతున్నాను. మీ డాడీ ఫోన్ లో ఉన్నారు మీతో మాట్లాడాలట'' అన్నాడు. 

తలుపు తీశాడు నితిన్. అతని వెంట వికాస్ ఉన్నాడు. వెంటనే కానిస్టేబుల్, ఇద్దరు రెసిడెంట్స్, తరువాత ఇన్స్పెక్టర్ లోనికి వెళ్లి అక్కడి దృశ్యం చూసి అందరు ఆవాక్కయ్యారు. 

రాఘవరావు చేతులు, కాళ్ళు వెనక్కికుర్చీకి  కట్టేసి, ఆ కుర్చీని ఒక మూలగా ఉంచారు. ఆయనకు డైనింగ్ టేబుల్ అడ్డుగా పెట్టారు. నోటికి ఎధెసివ్  గమ్ టేప్ వేసి ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు కాపలా 

ఉన్నారు. ఇంట్లో మొత్తం నలుగురు కుర్రాళ్ళు  ఉన్నారు. అక్కడి దృశ్యం అంతా వీడియో, ఫోటోలు తీశాడు కానిస్టేబుల్.

సబ్ ఇన్స్పెక్టర్ రాఘవరావు కట్లు విప్పాడు. ఒక రెసిడెంట్ లోనికి వెళ్లి గ్లాసులో మంచినీళ్ళు తెచ్చి ఇచ్చాడు. మొత్తం నలుగురు పిల్లలు వంచిన తలలు పైకి ఎత్తడం లేదు.

''ఎలా ఉన్నారు సర్! మీ ఫ్లాట్ దాకా నడచే ఓపిక ఉందా ? దెబ్బలేమైనా తగిలాయా ? హాస్పిటల్ కి వెళదామా" అని రాఘవరావుని అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్. 
''లేదు. దెబ్బలేమీ లేవు ... నడవగలను. హాస్పిటల్ అవసరం లేదు '' అంటూ లేచి నిలబడుతూ  తూలి పడబోయారు రాఘవరావు.  
కానిస్టేబుల్ ఆయన భుజాలచుట్టు చేయివేసి సోఫాలో కూర్చోబెట్టి ఆయన పక్కనే నిలబడి ఉన్నాడు. 

మంచినీళ్లు త్రాగి, రాఘవరావు కుడి చేత్తో ముఖం తడుముకుని, ఎడం భుజాన్ని కుడిచేత్తో వత్తుకున్నారు.
సబ్ ఇన్స్పెక్టర్, కానిస్టేబుల్ ఆ గది క్షుణ్ణంగా సోదా చేసి, వారు వాడిన ఎధెసివ్ టేప్ రోల్ ని, ప్లాస్టిక్  తాళ్ళను, రాఘవరావు కట్టేసిన కుర్చీని స్వాధీనం చేసుకున్నారు. పిల్లల నలుగురి జేబులు సోదా చేసి వాళ్ళ దగ్గరనుంచి రెండు మొబైల్ ఫోనులు స్వాధీనం చేసుకుని పిల్లల పేరెంట్స్ ని కాంటాక్ట్ చేశారు పోలీసులు.

నితిన్  పేరెంట్స్ ఢిల్లీలో ఉన్నామని, ఉదయమే పోలీసు స్టేషన్ కి వచ్చి కలుస్తామని చెప్పారు.  రెసిడెంట్ ప్రకాష్ వారితో మాట్లాడారు. 

కొద్దిగా తేరుకున్న రాఘవరావుగారు లేచి తను వెళ్తానని ఆ పిల్లలని అరెస్ట్ చేయవద్దని, మరుసటి రోజు పిల్లలని ప్రశ్నించమని పోలీస్ ఇన్స్పెక్టర్ ని రిక్వెస్ట్ చేశాడు. 

''మంచితనానిక్కూడా హద్దుండాలి. ఇలాటి వాళ్ళు మంచితనాన్నిఅసమర్ధత, చేతగానితనంగా తీసుకుని రెచ్చిపోతూ ఉంటారు. మీకేమైనా అయివుంటే పరిస్థితి ఏమిటి ? వీక్ హార్ట్ వాళ్ళవుతే ఏదైనా జరగొచ్చు. లా  విల్  టేక్  ఇట్స్ ఓన్  కోర్స్'' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్.    

రాఘవరావు ఇంటికి వెళతానని లేవడంతో ఆయనకు ఎస్కార్ట్ గా ఫ్లాట్ వరకు నడిచి "మీరిప్పుడు వెళ్ళండి. రేపు స్టేషనుకు వచ్చి స్టేట్మెంట్ ఇచ్చి వెళ్ళండి" అని రాఘవరావు ఇంట్లోకి వెళ్ళిన దాకా వేచి చూసి, ఫ్లాట్ కి  తిరిగి వచ్చాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

పంచనామా, స్టేటుమెంట్లు అయ్యేసరికి తెల్లవారింది. ఉదయాన్నే నలుగురు జువనైల్ దోషుల్నిస్టేషనుకి తరలించారు పోలీసులు. వారివెంట కొందరు పేరెంట్స్,వెళ్లారు.    

                                                                       * * * * *

''అదమ్మా జరిగిన కధ"' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్ .
''డాడీనే  ఎందుకు కిడ్నాప్ చేశారు? అదే మీ భాషలో... మోటివ్ ఏమిటి? మీరా టైంకి వెళ్ళకపోతే ఏం జరిగేది ? అన్నది ప్రశ్నలుగానే ఉండిపోయయికదా ?'' అంది అర్పిత కుతూహలంగా. 

''సమాధానం నేను చెప్పేకంటే మీరే వినండి'' అంటూ కాలింగ్ బెల్  నొక్కాడు ఇన్స్పెక్టర్.
''సర్'' అంటూ స్టిఫ్ గా సెల్యూట్ చేశాడు లోనికి వచ్చిన కానిస్టేబుల్. 
''ముందుగా ముగ్గురు పేరెంట్స్ ని, సాక్షులని లోనికి పంపించు. తరువాత ఒక్కొక్క పిల్లాణ్ణి పంపించు"

ఐదుగురు లోనికి వచ్చి కూర్చున్నారు. 

ముందుగా నితిన్ లోనికి వచ్చి చేతులు కట్టుకుని నిలబడ్డాడు.   

"రాఘవరావుగారి నెందుకు, ఎలా కిడ్నాప్ చేశారు? " అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్.

"పేరెంట్స్ ఎవరూ మాట్లాడవద్దు. వార్నింగ్ టు యూ ఆల్ ! నలుగురి దోషుల స్టేట్ మెంట్స్ ఆర్  రికార్డెడ్ ఇన్ వీడియో ఇన్ ప్రెజెన్స్ అఫ్ పేరెంట్స్ అండ్ విట్నెసెస్ ... కమాన్ ప్రొసీడ్. నితిన్ !'' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్.

"సర్ ! చిన్న పిల్లలు....ఇదంతా ఆక్సిడెంటల్ గా జరిగింది. కేసు వద్దు సర్! పిల్లల ఫ్యూచర్ ..." అన్నాడు నితిన్  ఫాదర్ 

"నేరం పిల్లలు చేశారా... పెద్దవాళ్లు చేశారా కాదు. నేర తీవ్రతను బట్టి కేసు దోషులపై రిజిస్టర్ అవుతుంది. 

ఈ కేసు చిన్నది కాదు. ఆక్సిడెంటల్ అంతకన్నా కాదు. మీ పిల్లలు, మీరు అదృష్టవంతులు. రాఘవరావుగారికేమీ కాలేదు ... ముందు మీ పెంపకం గురించి ఆలోచించండి!" కరకుగా అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

"కమాన్  నితిన్ ప్రొసీడ్" అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్ .  
''సర్! రాఘవరావు అంకుల్ మమ్ముల్ని సతాయించేవాడు. అపార్టుమెంటులో క్రికెట్ ఆడినా, ఫుట్ బాల్ ఆడినా గ్లాసెస్ పగుల్తాయని, వాకింగ్ చేసేవారికి దెబ్బలు తగుల్తాయని. సైకిల్ రేసింగ్ సెక్యూరిటీకి కంప్లైంట్ చేసివాడు. ఆయన వల్ల మామా ఆటలకి ఫ్రీడమ్ ఉండేది కాదు.  

రీసెంట్ గా ఒకరోజు అపార్టుమెంటులో ఒక పెయింటర్ పనయ్యాక వెళుతూ మిగిలిన పెయింట్ డబ్బాలు, బ్రష్ లు సెల్లార్ పార్కింగ్ లో పెట్టి వెళ్ళడం మేము చూశాము. 
''మేము ...అంటే ఎవరెవరు?" కరకుగా అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్. 
''నేను, సంజీవ్'' 

"తరువాత... " 

"ఆ పెయింట్ ని ఏదైనా వాల్ కి వేద్దామనుకున్నాము. మరుసటి రోజు ఆదివారం. నేను, సంజీవ్ కలిసి సెల్లార్ లో ఒక కార్నర్ వాల్ కి పెయింట్ వేస్తుంటే జారి, స్పిల్ అయి పక్కన కార్ విండ్ షీల్డ్ మీద పడ్డది. ఆ పెయింట్ తుడిచాము. కారు గ్లాస్ మీద అక్కడక్కడ పెయింట్ డ్రై అయింది. 

ఆ కారు ఓనర్ సొసైటీ కి కంప్లంట్ చేశాడు. దాంతో సి. సి కెమెరాలు లేవు. ఎవరు వేస్తున్నారో తెలియక సొసైటీ లో బాగా అల్లరయ్యేది. వుయ్ హేడ్ గ్రేట్ ఫన్. అలా వీలుదోరికినప్పుడెల్లా సీక్రెట్ గా ఏదో ఒక కార్ విండ్ షీల్డ్ మీద పెయింట్ వేశాము. అలా అయిదు కార్ల గ్లాస్ మీద పెయింట్ వేశాము. ప్రతిసారీ గొడవయ్యేది. మేం నలుగురం నవ్వుకునే వాళ్ళం.

''పెయింట్ వేసిన మిగతా ఇద్దరి పేర్లేమిటి ?"ఇన్స్పెక్టర్ గట్టిగా అడిగాడు.
"వికాస్, దుశ్యంత్" అన్నాడు నితిన్. 

"తరువాత ఏమైంది ?"

"ఆ పెయింట్ మేమే వేశామని సొసైటీ మీటింగ్ లో మా డాడీ అడ్మిట్ చేశారు. మా డాడీకి సొసైటి వాళ్ళు పెనాల్టీ వేశారు. కార్ల పెయింట్ క్లీనింగ్ ఖర్చంతా డాడీ మీద పడ్డది. పనిష్మెంట్ గా డాడ్  'పాకెట్ మనీ' ఇవ్వడం మానేశారు. 

ఇదంతా  రాఘవరావు అంకుల్ కంప్లయింట్ వల్లే జరిగిందని మేము నలుగురం అనుకున్నాము. 

కమ్యూనిటిలో మేం 'బేడ్ బోయ్స్' అయ్యాము. పాకెట్ మనీ పోయింది. ఓనర్, అపార్టుమెంటు వెకేట్ చేయమన్నాడు. అందుకే అంకుల్ కి  వార్నింగ్ ఇద్దామని మా ఫ్లాట్ కి  తీసుకెళ్ళాను.

"అంకుల్ అంటే ఎవరు"? రెట్టించి అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

"రాఘవరావు అంకుల్" వారు స్పష్టంగా చెప్పిందాకా రెట్టించాడు ఇన్స్పెక్టర్. 

"కంటిన్యూ..." అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్.
"అంకుల్ కి వార్నింగ్ ఇచ్చి వెంటనే వదిలేద్దామనుకున్నాము. వదిలేయడానికి వీల్లేకుండా మా ఎదురు ఫ్లాట్ లో  ఫంక్షన్ కి వచ్చిన వారు మా ఫ్లాట్ ఎదురుగా కుర్చీలు వేసుకుని కూర్చున్నారు.  సాయంత్రం వరకు క్రౌడెడ్ గా ఉంది. అప్పటికే అంకుల్ కిడ్నాప్ అయినట్లు కమ్యూనిటీలో గొడవ అవుతోందని, పోలీసులు వచ్చారని తెలిసింది. అదీగాక సెక్యూరిటీ గార్డ్ అక్కడే తిరుగుతూ ఉండడం వల్ల అంకుల్ ని వదలడానికి భయపడ్డాము. అంతేగాని ఆయన్ని మేము కట్టివేయాలనుకోలేదు. అంతా ఆక్సిడెంటల్ గా జరిగింది.  కావాలని చేసింది కాదు. ఇదంతా నావల్లే జరిగింది. తప్పంతా నాదే. ఇక ఎప్పుడూ ఇలాటి పని చేయను. మమ్ముల్నివదిలేయండి ప్లీజ్"అంటూ బావురుమని ఏడుపు మొదలెట్టాడు నితిన్.

''ఆయనను మీ ఫ్లాట్ లోనికెలా తీసుకు వెళ్ళారు ?" అడిగాడు ఇన్స్పెక్టర్ నితిన్ ముఖంలోకి నిశితంగా చూస్థూ.
''అంకుల్ ఉదయాన్నే వాకింగ్ నుంచి తిరిగిరావడం గేట్ దగ్గరే ఉన్ననేను చూశాను. 
ఆయన లిఫ్ట్ ఎక్కుతుంటే నేను లిఫ్ట్ ఎక్కి ఆయనతో మాటలు కలిపాను. ఇంట్లో దేవుడి ఫోటో ఎక్కడ ఫిక్స్ చేయాలో తెలవడంలేదు. అంకుల్ ని ఒకసారి వచ్చి వెళ్ళమని మామ్ చెప్పిందని చెప్పి ఫ్లాట్ లోకి తీసుకువచ్చాను.అంకుల్ లోనికి రాగానే వికాస్ తలుపు క్లోజ్ చేశాడు. 

అప్పుడే సంజీవ్ వచ్చి "ఎదురు ఫ్లాట్ లో ఏదో ఫంక్షన్ అవుతోంది. చాలామంది 

ఫ్లాట్ ఎదురుగా కుర్చీలు వేసుకుని కూర్చున్నారు. ఇప్పుడు అంకుల్ ని వదిలేస్తే ఆయన బయటకు వెళ్లి అందరికీ చెబితారేమో" అన్నాడు    

"ఆయన ఎవరికి చెప్పనని, తనని వదలమని గట్టిగా అనడంతో భయపడి నేనే అంకుల్ నోటికి టేప్ వేశాను. నలుగురం కలిసి ఆయన్ని కుర్చీకి కట్టేసి డైనింగ్ టేబుల్ అడ్డంగా జరిపాము. సాయంత్రం వరకు ఎదురు ఫ్లాట్ లో ఫంక్షన్ అవుతూనేవుంది. సెక్యూరిటీ గార్డ్, మరొక వ్యక్తి  అక్కడక్కడే తిరుగుతున్నారు. అందుకే అంకుల్ ని వదలడం కుదరలేదు" అన్నాడు నితిన్  

మిగతా ముగ్గురు పిల్లలు ఇంచు మించు ఇదే స్టేట్మెంట్ ఇచ్చారు.  

''అదీ యదార్ధంగా జరిగిన సంగతి'' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్.

''ఇంకొక విషయంలో ఇంకా క్లారిటీ రాలేదు'' అంది అర్పిత 
''షూట్...'' అన్నాడు ఇన్స్పెక్టర్.
''ఈ పిల్లలే డాడీని కిడ్నాప్ చేశారన్నడౌట్ మీకెలా వచ్చింది?" అంది అర్పిత ఇన్స్పెక్టర్ వంక సూటిగా చూస్తూ.   .

''ఏ కిడ్నాప్ కైనా మోటివ్ ఉంటుంది. అదేదో తెలిస్తే గాని కేసు సాల్వ్ కాదు. ఈ కేసులో నెగటివ్ ఎవిడెన్స్ లేదు. సో... బయటవాళ్లు చేసిన కిడ్నాప్ కాదని నిర్ధారణకు వచ్చాము. తరువాత  ఫ్రెండ్స్, బంధువులు. మీతో మాట్లాడాక అదీ రూల్ అవుటయింది. మిగిలింది అపార్టుమెంట్ లోవారు. అక్కడా రాఘవరావు గారి మీద ఎటువంటి నెగటివ్ రిపోర్ట్ లేదు. 

సెక్యురిటి గార్డ్ ఒకడు చెప్పాడు. కమ్యూనిటీ లో నలుగురు అల్లరి పిల్లలు ఉన్నారని... వాళ్ళకి రాఘవరావు సారంటే కోపమని చెప్పాడు. ఆ చిన్న'క్లూ' తో ఆ నలుగురు పిల్లల మీద, ఆ ఫ్లాట్ మీద  నిఘా ఉంచాము. తరువాత ఏం జరిగింది మీకూ తెలుసు" అంటూ ముగించాడు పోలీస్ ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్.

"కంప్లైంట్ విత్ డ్రా చేసుకొమ్మన్నారు డాడీ" అంది అర్పిత.
"నాకూ అదేమాట చెప్పారు. కానీ ఇది కరెక్ట్ కాదు. ఆయన సేఫ్ గా వచ్చారు కాబట్టి మీ అందరికీ కేసు తీవ్రత తెలియడంలేదు. వీక్ మైండ్ మనుషులవుతే అలాటి సిట్యుయేషన్ లో ఏదైనా కావచ్చు. ఎనీహౌ మీ ఇష్టం. రాఘవరావుగారిని స్టేషన్ కి వచ్చిస్టేటుమెంటు యిమ్మన్నాను. ఎఫ్.ఐ.ఆర్ ఫైల్ చేశాము. మీరేం చేయదలుచుకున్నా వ్రాత పూర్వకంగా యివ్వండి. కోర్ట్ నిర్ణయం తీసుకుంటుంది. మా చేతుల్లో ఏమీ లేదు" స్పష్టంగా చెప్పాడు ఇన్స్పెక్టర్ సురేందర్. 
                                        

                                                 * * * * *   సమాప్తం   * * * * *                                                                  

                         

  
రచన :
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య
Mob. No.9849118254