బలవంతులు ( balavantulu )

బలవంతులు

సవ్వడి లేకుండా సర్రున వచ్చిందో సుడిగాలి
వస్తూనే చూపింది తన ప్రతాపం ఓ తాటాకు గుడిసెపై
తాటాకులన్నీ తడుముకుంటూ దగ్గరికైనాయి ....
మాయదారి 'సుడిగాలి' చప్పున ఎగరేసుకు పోతుందని !
సుడిగాలి చూసిందది!
చప్పున కోపం వచ్చింది దానికి
నన్ను కాదని మీరంతా ఒకటవుతారానని
అంతే! మరింత విజ్రుంభించి వీచింది మరొక్క సారి!
మళ్ళీ అంటుకు పోయాయి ఒకదాన్నొకటి ఆ తాటాకులు
ఈ సారి ఊరుకోలేదు 'సుడిగాలి'
గురిచూసి విరిచింది...
ఆదమరిచిన ఆకులని ....
ఎగరేసుకు పోయింది వాటిని పైపైకి
భయంతో వొణికి పోయాయి !
విలపించాయి....
'అన్నా...గాలన్నా...ఒదులు...మమ్మొదలమని'
బతిమాలాయి..బామాడాయి...
అయినా...వినలేదు సుడిగాలి !
విసిరింది..విసిరింది..అటూ ఇటూ!
దారిలేక, తెన్నులేక దారితప్పాయి తాటాకులు!
చేరలేదు తమవారిని!
అది చూసి నవ్వింది 'సుడిగాలి' పడీ, పడీ!
అది మొదలు అడ్దేలేకుండా పోయింది 'గాలికి'
ఎండుటాకుల్ని చూస్తే చాలు ఎగిరెగిరి పడేది!
గర్వ మెక్కింది 'గాలికి'
ఊళ లేస్తోంది!
ఊరేగుతోంది!
తనకెదురేలేదని ఎగిసెగిసి పడుతోంది!
ఆరోజు పెద్ద కొండరాయిని చూసింది!
' ఏయ్ ...లే... అడ్డులే..నాకడ్డులెమ్మంది!
కదల్లేదు....కొండరాయి!
మళ్ళీ కోపమొచ్చింది గాలికి
గట్టిగా వీచింది...
కొండను 'డీ' కొంది...
అంతే! ఎంత గట్టిగా 'డీ' కొట్టిందో
పక్కకి అటు,ఇటు జారింది  గాలి
కొండ కదల్లేదు, మెదల్లేదు!
మళ్ళీ వీచింది
మళ్ళీ మళ్ళీ వీచింది గట్టిగా
కొండను పెకలించి వేయాలని
కాలేదు తనవల్ల!
తోక ముడిచి వెనక్కి తిరిగింది గాలి !
పకాలున నవ్వు వినిపించింది గాలికి !
అవమానంతో సర్రున  కోపంవచ్చింది గాలికి!
అటు, ఇటు చూసింది నవ్విందెవరానని?
తాటి చెట్టుపైన పచ్చని తాటాకులు!
అటువొంక కోపంగా చూసింది గాలి
అయినా మళ్ళీ ఫక్కున నవ్వాయి 'తాటాకులు'

రచన:
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య

     

మావూరి సౌరభం .....కవిత

మావూరి సౌరభం  
అమ్మల ఆరాటాలు
నాన్నల బ్రతుకు పోరాటాలు
తాతల దగ్గులు
ముసలమ్మల మూల్గులు
కలివిడి కుటుంబాలు
చలిమంటలు
కట్టెల మోపులు
కావిళ్ళతో నీళ్లు
జొన్న సంకటులు
కాలినడకలు
వీధి బడులు
గాడిపొయ్యి
వావిలాకులు
సొంత విత్తనాలు
కుక్కి మంచాలు
పేడ కుప్పలు
గొబ్బెమ్మలు
గూడ బాతులు
గొడ్ల పగ్గాలు
సాలీల మగ్గాలు
కుండల్లో నీళ్లు
'కండ'తో పనులు
కమ్మరి కొలిమి
కుమ్మరి కుండలు
కల్లు ముంతలు
చాకళ్ళ చలువలు
మంగళ్ళ సందడులు
మామిడి ఆకులు
వరి కంకులు
పట్టు పావడాలు
పిచ్చుకల కిచ కిచలు
కోయిలల కుహు..కుహులు
రాజగోపాలస్వామి
రాజగోపుర విశేషాలు
పండుగలు, పబ్బాలు
అల్లుళ్ళ ఆర్భాటాలు   
కప్పల పెళ్ళిళ్ళు
బతుకమ్మపాటలు
ఊరిదేవతల ఊరేగింపులు
గుళ్ళలో పొంగళ్ళు
గోరుముద్దలు
గిల్లిదండలు
గొలీల ఆటలు
గోలీ సోడాలు
ఏమైపోయా ఇవన్నీ!
కొంచెమై పోయాయి!
కరువై పోతున్నాయి!
ఊళ్ళు ఉఉగిసలాడుతున్నాయి
పట్టణాలపంచన చేరడానికి!
ఓ మనిషీ తిరిగి చూడు!
నీ వెక్కడున్నా నీ ఊరి వొంక!
రచన:
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య


   

"Naa" tharam.

ఈ "నా" తరం


తరాలు మారుతున్నాయి .

తలరాతలు మారుతున్నాయి. నిన్న మొన్నటి క్రొత్త జీవితాలు నిలువునా కూలుతున్నాయి.

పెళ్ళిళ్ళు పెటాకులవుతున్నాయి. నేటి యువతలో ( యువతీ యువకులు) చాలామందికి .

నేను, 'నా' అన్నమాట తప్ప వేరే ప్రపంచం లేదు. ఎక్కడో ఒకరో, ఇద్దరో తప్ప మిగతావారంత ఇలాగే వున్నారు.

ఈ వ్యవహారం ఇంతవరకయితే సర్దుకుపోవచ్చు. ఈవిషయం ఇక్కడ ఆగి పోవడం లేదు. ఇదొక జాడ్యం గా మారిపోయింది. వారిలో నేను, నాది, నా ఇష్టం అన్న వ్యవహారం తోనే కుటుంబాలలో గొడవలు, తేడాలు, అపార్ధాలు , అల్లర్లు ప్రారంభం అవుతున్నాయి. ఇవి ఇక్కడ ఆగి పోవడం లేదు. కొన్ని జీవితాల నాశనానికి / అంతానికి నాంది పలుకుతున్నాయి. కుటుంబాలు చెల్లాచెదరవుతున్నాయి. కుటుంబ పెద్దలు దిక్కుతోచక గాలిలో దీపాన్ని చూస్తున్నట్లు కూలుతున్న జీవితాల్ని, విధిలేక, పాలుపోక, ఏమిచేయలేక చేష్టలుడిగి దిక్కు లేని వాళ్ళలాచూస్తూ దుఖ్హం దిగమింగుకుని జీవచ్చవాల్లా బతకల్సివస్తోంది .

ఉడుకురక్తం తో లేనిపోని ఆవేశ కావేశాలతో నిండు జీవితాలు నిలువునా కూల్చుకుంటు న్నారు.

భారత, హిందూ సాంప్ర దాయ వివాహ వ్యవస్థ కే పెద్దముప్పు వచ్చింది. వ్యవస్థ ని ఇప్పుడు కాళహస్తి గాలిగోపురం తో పోల్చవచ్చు. అది కూలింది. ఇది కూలడానికి తయారుగా వుంది. ఇంకా ఎన్నోరోజులు పట్టదు.

ప్రస్తుత ఈ మార్పుకి కారణం మారుతున్న ప్రపంచం, విదేశీ, స్వదేశి చదువులు, విదేశీ ఉద్యోగాలు,మరింతగా విదేశీయాత్రలు,విదేశీ నివాసం, పాశ్చ్యాత్య పోకడలు, ఇంటా, బయటా పరిస్టితులు, ఆర్ధిక ఎదుగుదల , స్వశక్తి , మారుతున్న సమాజ సమీకరణాలు,పురుషాధిక్యత, స్త్రీల ఆర్ధిక స్వావలంబన . ఇవన్ని చెడు చేస్తున్నాయని నేను చెప్పడం లేదు. చెడు ఆలోచనలకి దోహదం చేస్తున్నాయనడానికి ఏమాత్రం సందేహంలేదు. ఇవన్నిఎక్కడెక్కడో మనుషుల్ని ఎంత త్వరితగతిని కలుపుతున్నాయో అంత త్వరగానే విడతీస్తున్నాయి. బహుశా ఈ వ్యాసం చదువుతున్న ప్రతివారికి ఇటువంటి సంఘటనలు తెలిసేవుంటాయి. విడమరిచి చెప్పాలంటే ఎంత త్వరగా జీవితాలు ఒకటవుతున్నాయో అంత త్వరగానే కూలుతున్నాయి. నాకు తెలిసి ఇటువంటి ఘటనలు కోకొల్లలు. ఎందుకవుతోందిలా? కారణం వారా ? వారి తల్లితండ్రు లా ? సమాజమా? లేక పైన చెప్పిన కారణాలా ? ఎవరు దోషి ? ఎవర్ని నిందించి ప్రయోజనం ! దిగుమతి చేసుకున్న, మనదికాని నాగరికత తో ఈరోజున మన యువత కి / మనకి అవుతున్న హాని అంత, ఇంతా కాదు.

ఈ ప్రవాహం లో సమిధలు వాళ్ళే కాదు. మనందరినీ కలిపి లాక్కుని వెళుతున్నారు.కుటుంబాలు విచ్చిన్నం అవుతున్నాయి. కుటుంబ వ్యవస్థ ఒకసారి కూలితే మళ్లి పునర్నిర్మించడం సాధ్యమా ? ఇది మానవతకి, మతాలకి కూడా చేటు.

అందుకే అభ్యర్ధిస్తున్నాఅందరిని. ఆలోచించండి ఎక్కడ తప్పటడుగు వేస్తున్నామో . మేధావులు,సంఘ సంస్కర్తలు, శాస్త్రవేత్తలు, ముఖ్యంగా తల్లితండ్రులు, ఉపాధ్యాయులు,ఇంకా పెద్దలు గమనించండి ....... జరుగుతున్నది అంత మనమంచికే అవుతే మంచిదే . కాలం నిర్ణయించే లోపులో జరగవలసిన నష్టం, హాని జరుగుతే మనల్ని మనం క్ష మించుకునే రోజు మిగిలి ఉంటుందా అనేది అనుమానమే. అందుకే ఈ వ్యాసం వ్రాస్తున్నాను. పెద్దలూ లేవండి , మేల్కోండి. పిల్లల్ని గమనిస్తు ఉండండి i . మూల వ్యవస్థల్ని కాపాడండి. ఒక్క వివాహవ్యవస్థ నే కాదు . సాంప్రదాయ వ్యవస్థలన్నీ కూలడానికి సిద్దంగా వున్నాయి. ఎప్పుడో హిందూ వ్యవస్థల మీద దాడులు జరిగాయి, జరుగుతున్నాయి ఇదివరకు అవి ఇతరులు చేశారు, ఇప్పుడు చేస్తున్నారు.



చివరకు వెంకన్ననే ఏడుకొండలు నీవికావు పో అన్నారు ఇంకేమి జరగనుందో ఎవరికీ తెలుసు.

ఇది ఇక్కడ ఎందుకు ప్రస్తా విస్తు న్నానంటే మనవ్యవస్థ మీద మన యువతే దాడులు చేస్తున్నారు.అవి భౌతిక దాడులు కావు. అరువు తెచ్చుకున్న నాగరికతతో అతి అనాగరికంగా ప్రవర్ర్తిస్తూన్నారు. దానికి వారొక్కరే కారణం కాదు. ప్రతి కుటుంబపెద్ద, ప్రతి తల్లి,తండ్రి, గురువు ,సమాజం అందరు సమానంగా కారణమే.

పెంపకాల్లో తేడా వచ్చింది. తప్పుల్ని దిద్దుకోండి. పారాహుషార్ !

తల్లితండ్రుల్లార జాగ్రత్త , ముద్దు, ముచ్చట వరకు మంచిదే. మంచి నేర్పండి.లోకగ్జానం నేర్పండి.మీరెవరు, మీమూలాలేమిటి,చెప్పండి. పేద్దల్ని గౌరవించడం, అన్ని మీకు తెలుసు.వారికి చెప్పండి . మంచిగా పెంచండి. చూసి చూడనట్టు ఉండకండి ! తప్పులేమైన చేస్తే దండించండి ! మళ్లి ఆతప్పు చేయకుండా చూడండి.అలాగని పిల్లలకు స్వేఛ్చ లేకుండా చేయకండి .ఓ చక్కటి స్నేహితుడులా సహకారం ఇవ్వండి.వాళ్ళని చక్కని భారత పౌరుడుగా తీర్చి దిద్దండి.

రోజులు మారుతున్నాయి.

మార్పులు తధ్యం. మార్పు లేకపోతె మనిషి లేడు , మనుగడ లేదు .మనందరిలో మార్పు రావాలి. ఆమార్పురావాలంటే మనమేమి చెయ్యాలి. చెదపట్టిన వ్యవస్థ దానికదే బాగవుతుందా? కాదు!

అందుకే నాకు తోచిన నాలుగు వాక్యాలు వ్రాస్తున్నా!

ప్రపంచం పూర్వంలా లేదు. మారింది. మారుతోంది. మనిషి మారుతున్నాడు. ఆమార్పుమంచిది కావాలి. ప్రతి వ్యక్తిలో మార్పు రావాలి. మార్పు వ్యవస్థీకృతం కావాలి.

ఇప్పుడు దేశంలో హింస ఎలావుంది?

పిల్ల ల్నవదలడం లేదు. పెద్దల్ని వదలడంలేదు.స్త్రీల సంగతి చెప్పనవసరం లేదు.

హింస, నేరాలు,ఘోరాలు కూడా వ్యవస్తలో భాగం అయ్యాయి. ఇంకా చెప్పాలంటే వ్యవస్తీకృతం అయ్యాయి

వ్యవస్తీకృతం అయ్యాయి అని ఎందుకంటున్నానంటే ఒక్క మనిషి గాలిలో చిటికేస్తే దేశంమంతా ఎక్కడంటే అక్కడ దాడులు జరుగుతాయి.ఆ దాడులు చేస్తున్నవరెవరు? పాతికేళ్ల లోపు యువకులు/యువతులు. వారి వారి తల్లితండ్రుల

పెంపకం బాగుంటే అంతమంది దాడులు చేస్తారా? లేదు. చెయ్యరు. కాబట్టి తల్లితండ్రులూ పిల్లల్ని జాగ్రత్తగా పెంచండి.

గురువులూ జాగ్రత్త .మీవిధులు మీరు సక్రమంగా నిర్వర్తించడం లేదనడం లో ఎలాంటి సందేహంలేదని ప్రజావాక్కు.దీంట్లో భిన్నాభిప్రాయం లేదు.

సంఘసంస్క్రత్తలూ మేల్కోండి. పత్రికలూ మోరాల్స్ పాటించండి. ఏదో ఒక రాజకీయ పార్టీ కో, సామా జిక వర్గానికో కొమ్ముకాయకండి. సంఘ హితం చూడండి, సొంతలాభం కొంత మానండి.

ఈరోజున యువత తప్పుదోవలో వున్నారంటే ముమ్మాటికి మీరు,మీ టీవీ ఛానల్స్,సినిమాలు చాలావరకు కారణం.

ఎందుకంటే మీకు మీ మీ పత్రికలూ / టివి లు / ratings ముఖ్యం. ఏదో ఒక విషయం లో sensation కావాలి. ముందు

నా ఛానల్ ప్రసారం చేసింది అన్నదే ముఖ్యం మీకు. అందులో కించిత్తు అయిన జనహితం వుందా , లేదా అన్న విషయం మీకు అవసరం లేదు. నయ్ తికత అసలే లేదు. కూలుతున్న కుటుంబ వ్యవస్తని బాగుచేయగల సామర్ధ్యం ఎవరికైనా వుందంటే వారు మీరే. ఇందుకు దయచేసి మీరు మీ మీ పరిధిలో ఏమి చెయ్యగలరో ఆలోచించండి .నడుం బిగించండి.దీనికి కొంత దూకుడు కావాలి. ఇందుకు సర్వశ్రీ శ్రీ రామోజీరావు, రామచంద్ర రావు,వేమూరి బలరాం, వెంకటేశ్వరరావు,టి.వెంకట్రామరేడ్డి ,మాలతీచందూర్,పి.వి.ఆర్.కే.ప్రసాదు,కే.విశ్వనాధ్,ఇంకా నేను తెలియక పేరు వ్రాయని పెద్దలు, తదితరులు కార్యాచరణ మొదలుపెడితే వ్యవస్థ కోలుకోవడానికి శ్రీకారం చుట్టిన వారవుతారు. చరిత్రకారులు అవుతారు. .

చివరిగా ఇంకొక్క విషయం. మొన్ననే జనాభా లెక్కల్లో ఒక విషయం తెల్సింది.

దీనికి పైన విషయాలకి సంబంధం లేదనుకున్నా ఖచ్చితంగా బంధం మాత్రం వుంది . అందుకే దాన్ని ఇక్కడ ప్రస్తావిస్తున్నా.పాలకులు, జనం గమనించండి .

దక్షిణ భారతంలో కుటుంబాలు చక్కగా జనాభా నియంత్రించుకుని జనాభా పెరగకుండా పాలకుల చెప్పింది చెప్పినట్లుగా విని పాటించారు.

ఉత్తర భారతంలో మాత్రం జనాభా పెరుగుదల మాములుగానే వుంది. అందువల్ల దక్షిణభారతంలో వచ్చే పాతిక సంవత్సరాలలో యువత తగ్గి పోయి అంతా వయసు మీరినవాళ్లు తయారవుతారు. ఉత్తర భారత యువత సంఖ్య చక్కగా పెరుగు తుంది. మరి కుటుంబ వ్యవస్థ అవసాన దశ లోవున్న దక్షిణలో ఈ ముసలి వాళ్ళను ఎవరు భరిస్తారో. ఎందుకయినా మంచిది వృద్ధుల ఆశ్రమాలు పెంచుకుందాం.

కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య.

Note: This essay (article) is wriiten by me and is not a copy/ translation of any others.

అడ్రస్:

K.V.Varadaiah,
superintendent Central Excise (Rted)

నీసొంత మేమీ లేదిక్కడ .....కవిత

నీసొంత మేమీ లేదిక్కడ  
అక్కడెక్కడో మునిసిపాలిటీ వారు
కూల్చేశారట కూలీనుల ఇళ్ళు
కూలిన ఇళ్ళతో బజారున పడ్డాయి బ్రతుకులెన్నో!
ఇక్కడ రోడ్డు విశాలం చేయడంకోసం
కూల్చేశారు పచ్చని వటవృక్షాలనీ
కూల్చిన చెట్లమీద చెదిరిన పక్షులగూళ్ళు,గుడ్లూ!
ఇంకెక్కడో భూమిలో కంపనం వచ్చిందట
దానితో కూలాయి ఇళ్ళు
కూలిన ఇళ్ళలో ఎన్నో కప్పేసిన బ్రతుకులు!
మరెక్కడో పర్వతాల నుంచి జారిన వాగులతో
ఊళ్ళకి ఊళ్ళేపూడిపోయాయట
ఆ ఊళ్ళతో ఇక మిగిలింది మొండి గోడలేనట!
ఇంకా చెప్పేదేముంది!
నిరంతరం తూటాలకి, మానవబాంబులకి
బలవుతున్న జీవితాలకి లెక్కేలేదు!
ఏమిటీ బ్రతుకులు!
నీ బ్రతుకు పగ్గం నీదగ్గర లేనే లేదు!
మరెందుకీ ఉరుకులు పరుగులు.....
సొంతమేమీ లేదు !
అన్నసత్యాన్ని నిత్యం స్మరించు!
అప్పుడు అంతా నిర్మలం!  

రచన :
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య
మొబైల్ నం. 9849118254   

asooyavaddu...anandam muddu.

అసూయ వద్దు..ఆనందం ముద్దు.



మా పక్కింటావిడా నేను బాగా కలిసి మెలిసి ఉంటాము. వాళ్ళు ముంబైలో పదేళ్ళ పైగా వుంది వచ్చారు.

ఆవిడ లేనప్పుడు నేను, నేను బజారుకెల్తే తను, పిల్లల్ని చూసుకుంటూ ఉంటాము. తనకు ఒక బాబు, ఒక పాప నాకు ఇద్దరు ఆడపిల్లలు ఒక బాబు. మా పెద్దమ్మాయి ఎంసెట్ లో మంచి రేంక్ తెచ్చుకుంది. సిటి లోనే మంచి కాలేజిలో ఫ్రీ సీటు వచ్చింది. వాళ్ళబ్బాయికి మంచి రేంక్ రాలేదు. పేమెంటు సీటు. అదీకూడా కూడ ఎక్కడో దూరంగా ఏదో చిన్న 'టౌన్' లో వచ్చింది.

అప్పటినుంచి తనలో కొద్దిగా మార్పు చూస్తున్నాను.

ఈర్ష్య సహజం కదా కొద్దిరోజులుంటుంది, తరువాత మమూలయి పోతుందిలే అని నేనే చాలా సర్డుకుపోయాను.

రాను రాను పిల్లల్ని సూటిపోటి మాటలనడం, నాతో సరిగ్గా మాట్లాడక పోవడం ప్రతిమాటకి ఏదో పెడ అర్ధాలు తీయడం మామూలయిపోయింది. వాళ్ళపాప మాబాబు ఇద్దరి టెన్త్ క్లాస్,సెంట్రల్ సిలబస్. ఇద్దరు చక్కటి ఫ్రెండ్స్. కలిసి చదువుకుంటారు. చదువులో ఇద్దరు ఒకరికొకరు పోటీ.

అది వీడికంటే నాలుగంటే,నాలుగు రోజులే పెద్ద. వీడు దాన్ని 'అక్కా' అని తెగ ఏడిపిస్తుంటాడు.

అది స్కూల్ నుంచి వచ్చిందంటే మా ఇంట్లోనే పాగా. తినడం, తాగడం చాలావరకు మా ఇంట్లోనే. మాకు ఎప్పుడూ అది పరాయి పిల్ల అనిపించలేదు.మాఇంట్లో పిల్ల లాగానే వుంటుంది. వాళ్ళ అమ్మలో ఈ మధ్య మార్పు వచ్చాక ఇది రావడం తగ్గింది.

ఒక రోజు అది బయట కన్పించే సరికి ' ఏమిటే రోజు మామూలుగా రావడం లేదు'? అని అడిగాను.

నా ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పకుండా 'మా మమ్మీ కి, మీకు ఏమైనా గొడవ అయిందా ఆంటీ' అనడిగింది.

'లేదే...అలాంటి దేమీ లేదు'....మేము ఎప్పటిలా బాగానే ఉన్నాము అన్నాను నేను.

'అదేం కాదు లే ఆంటీ...నాకు తెలుసు. అక్కకి మంచి ఎంసెట్ రేంకు, ఫ్రీ సీటు వచ్చిందగ్గరనుంచి ఇంట్లో మా అందరిని సతాయిస్తూనే వుంది'.

నన్నుకూడా ఎప్పుడూ లేంది ఎందుకూ ఇరవై నాలుగు గంటలు వాళ్ళ ఇంటి చుట్టూ తిరుగుతావు అంటోంది.

అందుకే నాకు మీ ఇద్దరు ఏమైనా గొడవ పడ్డారేమో నని అనుమానం వచ్చింది అంది అది.

నేను సంబాలించుకుని పెద్దవాళ్ళ సంగతులు మీకేందుకే చక్కగా చదువుకోక, అని దాన్ని మందలించి ఏమైనా సరే తనతో మాట్లాడాలి అనుకుని

అవకాశం కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను.సాధారణంగా ఎక్కడికైనా వెళ్ళేటప్పుడు ఇంటి 'కీస్' పక్కన ఇంట్లో ఇవ్వడం అలవాటు.

ఈ మధ్య తను 'కీస్' తీసుకోవడం లేదు సరికదా నేను బయటకు వెళ్తున్నాను అని అబద్ధం కూడ చెబుతోంది.

అలా అబద్ధం చెప్పి నాకు దొరికి పోయింది కూడా. కారణం లేకుండా దూరమవు తున్నాట్లు అనిపించింది.

తను కూడ 'కీస్' ఇవ్వడం మానేసింది.

ఆరోజు 'దసరా' వస్తోందని షాపింగ్ కి వెళ్లాను.

ఇంటికి వచ్చేసరికి గేటు బయట కూర్చుని వున్నాడు మా బాబు. స్కూల్ టీచరు ఎవరో పోయారట.అందుకు హాఫ్ డే నే స్కూల్ అట.

వాడిని అలా బయట గేటు ముందు కూర్చోవడం చూసే సరికి నా ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది. పిల్లలు చక్కగా కలిసి మెలిసి వుండేవాళ్ళు. అలాటిది వాళ్ళు ఇంట్లో ఉండగానే బాబు గేటు ముందు కూర్చోవడం నేను సహించలేక పోయాను. వెళ్లి ఆవిడను నాలుగు చివాట్లు పెడదామని అనుకుని అలా చేస్తే తనకు నాకు తేడా ఏముంటుంది నన్ను నేను కంట్రోల్ చేసుకున్నాను.

తాళం తీసి వాడికి టిఫెన్ పెట్టి' ఏం నాన్నా....బయట కూర్చున్నావు.. ఆంటీ వాళ్ళింట్లో కూర్చోలేక పోయావా'? అని అడుగుదామని నోటి దాకా వచ్చి కల్మషం తెలీని చిన్న మనసు బాధ పెట్టడం ఎందుకని ...ఊరుకున్నాను.

వాడు ఏమైనా చెపుతాడేమోనని ఎదురు చూశాను. అందుకు కూడా నామనసు ఎంతో బాధ పడింది.

కారణం లేకుండా ఎందుకావిడ ఇలా ప్రవర్తిస్తోందో అర్ధం కావడం లేదు.

లేక నేనేమైనా తప్పుగా ప్రవర్తించానా తనపట్ల గాని, తన పిల్లల పట్లగాని....ఎంత ఆలోచించినా, అలాటి దేమీ లేదు.

రెండు రోజులయింది. ఆరోజు నుంచి బాబు నాతో ముభావకంగా వుండడం గమనించాను. ప్రతిరోజు రాత్రి పడుకొనే ముందు నాదగ్గరికి వచ్చి పక్కన పడుకుని ఆరోజు విషయాలన్నీ పూసగుచ్చినట్లు చెప్పే బాబు రెండు రోజులుగా ముభావకంగా వున్నాడు.ఇదే విషయాన్ని ఆయనతో అంటే పిల్లలు పెద్దవాళ్ళవుతున్నారు. ఇంకా 'అమ్మకూచి' అని ఎవరైనా ఎడిపించారేమో? కంగారు పడకు అని చాలా తేలిగ్గా తీసుకున్నారు. నా మనసుమాత్రం ఊరుకోవడం లేదు. స్కూల్లో ఏమైనా జరిగిందా ? లేక నామనసు ఊహిస్తున్నట్లు పక్కింటావిడ ఏదో జరిగింది. బాబుని విషయమేమిటో కనుక్కుందామని నిర్ణయించుకున్నాను. పిల్లలకి ఆరోజు స్కూల్ కి శలవు. ఉదయం మావారు ఆఫీసుకి వెళ్ళడంతో పని ముగించుకుని బాబు గదిలోకి వెళ్లాను. వాడు కంప్యూటరు గేము ఆడుతున్నాడు. 'ఏం నాన్నా...హోం వర్క్ అలాటివేం లేవా'...ఉదయం లేచిన దగ్గర నుంచి చదువుకోక ఎంత సేపు ఆడతావు ఆ గేములు. ఇక ఆపు భోజనం చేసి చదువుకో' అని చెప్పానో లేదో వెంటనే వాడు హెచ్చు స్వరంతో

'చెల్లినైతే ఎంత సేపైనా ఆడుకోనిస్తావు, ఏమనవు. నేను కాసేపు ఆడుకుంటే కోప్పడతావు. నీకు ఆడపిల్లలంటేనే ఇష్టం. ఆంటీ కూడా చెప్పారు' మొదటసారి బాబు ఎదురు మాట్లాడడం చూశాను. అదీ వాడు నా వంక చూడకుండా తలవంచుకుని గట్టిగా మాట్లాడాడు.

ఒక్కక్షణం బిత్తరపోయాను. ఏం మాట్లాడాలో కూడా అర్ధం కాలేదు. అలాగే నిలబడ్డాను. బాబు నన్ను రాసుకుంటూనే విసురుగా వెళ్లి

వాడే కంచం తీసుకుని భోజనం పెట్టుకున్నాడు. నేను ఇంకా ఆ షాక్ నుంచి తేరుకోలేదు. నన్ను నేను సంబాలించుకున్నాను.

జరిగింది అర్ధం అయింది. పక్కింటావిడ వీడితో ఏదో తప్పుగా మాట్లాడింది. వాడి మనసు తీవ్రంగా గాయ పరిచింది.

ముందు వీడి సంగతి చూడాలి. తరువాత ఆవిడతో మాట్లాడి, పిల్లల దగ్గర పిచ్చి వేషాలేయవద్దని, పిచ్చి మాటలతో వాళ్ళ చిన్ని మనసుల్ని కల్మషం చేయవద్దని హెచ్చరించాలని నిర్ణయించుకున్నాను.

మరుసటి రోజు పని అంతా చేసుకుని పక్కింటికి వెళ్లాను.

నన్ను చూడ్డంతోనే...రా...లక్ష్మీ...షాపింగ్ కి పోలేదా...? రాని నవ్వు తెచ్చుకుంటూఅడిగింది శాలిని.

ఏమిటి 'శాలిని' నా షాపింగ్ తో నీకు చాలా ప్రాబ్లం గావున్నట్లుగా వుందే!

ఈ మధ్య ఇంటి 'కీస్' కూడ తీసుకోవడంలేదుగా! ఇంకా నీకెందుకు బాధ.

'సరేగాని ....సూటిగా అడుగుతున్నాను..చెప్పు? బాబు నేను లేనప్పుడు స్కూల్ నుంచి వస్తే కనీసం వాడిని ఇంట్లో కూర్చోమనలేనంత కఠినంగా తయారయ్యావు. మూడురోజుల క్రితం పండగ వస్తోంది కదా అని షాపింగ్ కి వెళ్ళాను. ఆరోజు నువ్వుకూడా బయటకు వెళ్తానని ఇంటి కీస్ కూడ తీసుకోలేదు. నువ్వు ఎక్కడికి పోలేదు.ఇంట్లోనే వున్నావు. నేను వచ్చేసరికి బాబు గేటు ముందు కూర్చుని వున్నాడు. చిన్నపిల్లాడని జాలి కూడ వేయలేదా? ఏం, ఎందుకు ఉన్నట్లుండి అంత చెడ్డ వాళ్లమయ్యాము ?

అసలు వాడు ఆరోజు మీ ఇంటికి వచ్చాడా? లేదా ? నాకు సమాధానం కావాలి.

'శాలిని' దగ్గరనుంచి సమాధానం లేదు. మౌనం గానే వుంది.

నిన్నే అడుగుతున్నాను శాలినీ సమాధానం చెప్పు రెట్టించి అడిగాను. దాదాపు పది సంవత్సరాలయింది మనం పక్క,పక్కన ఉండబట్టి. ఎప్పుడయినా ఇలా జరిగిందా? నాదగ్గర నీ పిల్లల్ని వుంచి వారం, పది రోజులు నువ్వు, మీవారు వూరికి పోయిన రోజులు మరిచిపోయావా? నీ కూతురు ఈరోజుకీ నా ఇంట్లో నాపిల్లలతో సమానంగా వుంటుంది. ఏరోజైనా తేడాగా చూసినట్లు కనీసం గమనించావా? ఏమైంది నీకు? అసలేం జరిగింది? నేనేమైనా తప్పుగా ప్రవర్తించానా చెప్పు? తప్పు అయితే తప్పక దిద్దుకుంటాను.

పిల్లల విషయంలో నీ ప్రవర్తన నాకు చాలా అభ్యంతరకరంగా వుంది. నీ కూతురు నాఇంటికి రావడం మీద ఆంక్షలు. ఏమైనా బావుందా?పిల్లల చిన్ని మనసులు ఎంత బాధ పడతాయి. వాళ్లకి మంచి నేర్పాలి కాని 'ద్వేషం' నేర్పుతావా? ఇదేనా పిల్లల్ని పెంచే పద్ధతి? నాకంటే ఎక్కువ చదువుకున్నదానివి. ఇదేనా నీ ఔన్నత్యం. చిన్న పిల్లలు.... వాళ్ళ మనస్సులో ద్వేషం, కల్మషం అలాంటివేమీ వుండవు. అలాంటిది వాడితో తనని ఆడ పిల్లకంటే తక్కువగా చూస్తానని అంటావా? తప్పు కదా శాలినీ.....నీ కూతుర్నే నా కూతుళ్ళతో సమానంగా చూశే నేను నాకొడుకుని తక్కువగా చూడటమా ....ఛీ ...ఎంతగా దిగజారి మాట్లాడావు శాలినీ...

వాడి చిన్న, సున్నిత మనస్సులో ఎంత 'విషం' కక్కావు? ఎందుకు ఇంత అసహ్యంగా ప్రవర్తించావు. చాలా తప్పు చేశావు.

ఇక ఎప్పుడూ నా పిల్లల జోలికి, నా జోలికి రాకు. గుడ్ బై ... అనేసి విసురుగా బయటకు వస్తుంటే...

వెనక నుంచి..'లక్ష్మీ.....లక్ష్మీ....సారీ....సారీ...ప్లీజ్'.....నన్ను క్షమించు..నిజంగా చాలా తప్పు చేశాను.

అసహ్యంగా ప్రవర్తించాను. మీ పెద్దమ్మాయికి మావాడికంటే మంచి 'రేంకు' వచ్చినప్పటినుంచి, ఇంకా దానికి' ఫ్రీ' సీట్ వచ్చేసరికి

నాకు నీ మీద అకారణంగా చాలా అసూయా, ద్వేషం, ఈర్ష్య అన్నీ గూడు కట్టుకున్నాయి. గుడ్డిదాన్నై పోయాను. మీ బాబు స్కూల్ నుంచి వస్తే చాలా అసహ్యంగా మాట్లాడాను. చిన్న పిల్లాడి మనస్సులో 'అనుమానం' నాటాను. ఇన్నేళ్ళ స్నేహానికి అర్ధం లేకుండా చేశాను. ఇప్పుడు నాకు నేనే చాలా అసహ్యంగా కనబడుతున్నాను. తప్పయింది లక్ష్మీ...వాడికి నీ మీద చాడీలు చెప్పాను. వాడికి 'సారీ' చెబుతాను ..లక్ష్మీ... అంటూ బోరున ఏడవడం మొదలెట్టింది.

నా ఆవేశం కూడ తగ్గింది.మామూలు మనిషినయ్యాను.

'చాల్లే'..... ఇక చాలు జరిగిందంతా. ఇంకా సిగ్గు లేకుండా వాడికి 'సారీ' చెబుతానంటున్నావు!

చిన్న పిల్లాడు వాడికి 'సారీ' చెప్పి ఇంకా చిన్నబుచ్చుకోవద్దు. వాడిని దీని గురించి ఇంకా ఆలోచింప చేయవద్దు.

నీకింకా బుద్ధి రాలేదు...అన్నాను అనునయంగా, నవ్వుతూ.

'నా కసలు బుద్ధి ఉంటేగా'? అంది శాలిని.

ఇదండీ కధ. మంచీ, చెడు విడి విడిగా వుండవండీ ఎక్కడా. రెండు మనలోనే వుంటాయి. మన ప్రవర్తనే మన మంచికి, చెడుకీ

గీటురాయి. పిల్లల ముందు మాట్లాడేటప్పుడు మనం ఏది మాట్లాడితే అదే వాళ్ళలో నాటుకుంటుంది. 'చెడు' అయితే చాలా త్వరగా అంటుకుంటుంది. పెద్దవాళ్ళం గమనిస్తూ వుండాలి. పిల్లలందరూ ఒకలా వుండరు. కొందరు బయట పడతారు. బయట పడని వాళ్ళతో, సున్నిత మనస్కులతో చాల జాగ్రత్తగా వ్యవహరించాలి. ఇలాంటి విషయాల్లో సరైన సమయంలో వారి మనసులో వుండే 'భూతాన్ని' తరిమేయాలి. లేదా తరువాత చింతించినా, వగచినా ఫలితముండదు. తల్లిని మించిన 'శిల్పి' ప్రపంచంలో ఎక్కడా లేదు. తల్లి ఎలా చెక్కుతే ఆ బొమ్మ అలా తయారవుతుంది. ప్రపంచంలో మంచి పౌరులను ఏ దేశానికైనా అందించే భారం ఎప్పుడూ ఈ 'శిల్పు' లదే !

note: ఇది నా స్వానుభవం. పాత్రల పేర్లు మాత్రం మార్చడం జరిగింది.

రచన:-

కేశిరాజు రజని.

నిరామయ భారతం .... కవిత

నిరామయ భారతం  

భరతమాతనునేను
భరత ధాత్రిని నేను
తరతరాల దాస్యంతో
ధరిత్రి చరిత్రలో పుటల కెక్కిన నేను
తెల తెల్లని మిన్నాగుల బారినుంచి
బంధనాలుతెంచుకుని
బయల్పడ్డా ననుకొన్నాను
బిడ్డల నీడలో ఒడలంతా
బడలిక తీర్చుకుందా మనుకొన్నాను
దశాబ్దాలు దాటాయి
నాటి మొదలు నేటి వరకు
నా 'శిరోభారం' తీర్చిన వారు లేరు
శిరమే కాదు భారం
ఒడలంతా ఒరుసుకుపోతోంది
తూర్పు, పడమరలు
దక్షిణ, ఉత్తరాలు
ఎటు  చూసినా ఆటుపోట్లు
ఏమిచేస్తే 'మేలో' పాలు పోవడంలేదు లేదు !
అర్దరాత్రి స్వాతంత్ర్యం
అవస్థ పెడుతోందో ?
అవాచ్య విశృంఖలత్వం
విజ్రుంభించిందో ?
'వివక్ష' విభజనగా విస్ఫుటిస్తోందో  ?
మత మహమ్మారి మట్టగిస్తోందో ?
భిన్న సంస్కృతుల నా ప్రజ
'పక్షపాతం' పాలయ్యారో  ?
పాలకుల చేతిలో పగ్గాలు
పక్క దారి పట్టాయో ?
'పబ్బం' గడుపుకునే
'ప్రాపులు'ప్రామాణిక మయ్యారో ?
పొలాల పండుగలు
పట్నవాసం పాలయ్యాయో ?
పౌరసత్వ హక్కులు
పోరుసల్పందే 'పాలు' కావడంలేదో ?
తళుకు,బెళుకులు తలకెక్కాయో ?
తలనెరిసిన వారి తలలు
నీడ కోసం నిట్టూరుస్తున్నాయో  ?
జాతి సంపద 'సంపీడ్య' సాంక్రమిక
హక్కు భుక్త  మవుతోందో ?
ఏమీ తెలియక తెల్లమోహమేసుకుని
అర్ధంకాని, వ్యర్ధమైవుతున్న
స్వాతంత్ర్యంతో
స్వాంతన కరువైన 
స్వజనంతో ఏమని చెప్పను?
ఎవరికి  చెప్పను?
ఉన్నాయి ఊసులు
ఎన్నో, ఇంకెన్నో
ఇంకెవరికి చెప్పను?
నా హిమన్నదాలు ఇంకి పోతున్నాయనా!
నా 'గంగ' ఇంక గట్టుకి చేరదనా !
గమన నియమాలు'నీటికీ' నిబద్ధమనా!
నదీమతల్లుల నాట్యం
నిరంతరం నిరర్గళ మవుతే
నిర్నిబద్ధమేగా పైవారికి
నిరాపేక్షణేయమేగా క్రిందవారికి
అందుకు సన్నద్ధంకండి!
హరితవనాల్ని స'హరితం' చేయండి.
ప్రకృతి ప్రసాదాల్ని
పంచడం మానండి !
అవే ఆదుకునేది నాప్రజని
అప్పుడే 'నిరామయం' నా ప్రజకి .

రచన:
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య.   




   

'sing please'

                                             
                                                           

సింగ్' ప్లీజ్ 

==========

''ఏమయ్యా సుబ్బారావు, ఎన్ని సార్లు చెప్పాలయ్యా నీకు'? 'ఒళ్ళు, బుర్ర దగ్గర పెట్టుకుని పని చేయవయ్యా,ఆఫీసులో ఉన్నంత వరకు', నీ సొంత సమస్యలు ఇంటి దగ్గరే వదిలి రావయ్యా'' విసుక్కుంటూ అన్నాడు మేనేజర్ .

'ఏమిటి, ఏమైంది సర్'? కంగారు పడుతూ మేనేజర్ ని అడిగాడు సుబ్బారావు, చీఫ్ ఇంజనీర్ ఆఫీసులో సీనియర్ గుమస్తా

'నీకు తెలుసుగా ఈ ఫైలు చీఫ్ ఇంజినీరు గారికి వెళ్తుందని'.

'ఎస్' సర్'  తెలుసండీ.

'అందుకే చాల జాగ్రతగా 'డ్రాఫ్ట్' నోటీసు తయారు చేశానండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు

''సరే అయితే, ఒక 'పాట' పాడండి''!

'ఏమిటండీ'?

''ఒక 'పాట'  పాడండీ" మళ్ళీ అన్నాడు మేనేజర్ గారు.

'అర్ధం కావడం లేదండీ మీరేమంటున్నారో'...నేను పెట్టిన ఫైల్ పాత వాహనాల 'వేలంపాట' గురించండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు లేని వినయం ప్రదర్శిస్తూ.

"ఆహా, అలాగా…అయితే ఈ డ్రాఫ్ట్ మీద తమరు పెట్టిన ఫైల్ 'ఫ్లాప్' మీద ఏం వ్రాశారో అదే పైకి చదవండీ' అన్నాడు మేనేజర్

'సైన్'  ప్లీజ్" అని వ్రాశానండీ.

"జాగ్రత్తగా చూసి చదువు మిస్టర్'' అది కాదు అక్కడ వ్రాసింది నువ్వు.

'ఫ్లాప్' వ్రాసిన ఇంగ్లీష్ స్పెల్లింగులు చూడండి" ఈసారి గద్దించాడు ఆఫిసర్.

'ఓహ్'… సారీ సర్, సారీ' నొచ్చుకుంటున్నట్లుగా నటించాడు సుబ్బారావు

"అక్కడ ఇంగ్లీష్ స్పెల్లింగు ఉన్నది ఉన్నట్లు చదవండి 'మిస్టర్'  మీరు ఏం వ్రాశారో"

'సింగ్ ప్లీజ్' అంటూ  నాలుక్కరుచుకుని 'ఓ' 'సైన్ ప్లీజ్'  'ఎస్ ఐ జి ఎన్' కి బదులుగా పొరబాటున 'ఎస్ ఐ ఎన్ జి'  వ్రాశాను 'సర్' అన్నాడు సుబ్బారావు.

'మన చీఫ్ ఇంజినీర్ గారి పేరు ఏమిటి'  సుబ్బారావు ? అనునయంగా అడిగాడు మేనేజర్

మౌనంగా నిలబడే వున్న సుబ్బారావు వంక సూటిగా చూస్తూ.

'చెప్పండీ' రెట్టించాడు మేనేజర్

'నిర్మల్ సింగ్' గారు కదండీ …

'ఈ ఫైల్ ఆయన దగ్గరికి ఇలాగే వెళ్తే ఏమయ్యేది'? ఫైల్ పక్కనపెట్టి అడిగాడు మేనేజర్

'ఇప్పుడు నేను మీదగ్గర నేను నిలబడ్డట్లు మీరు అయన దగ్గర చేతులు కట్టుకుని ఎదురుగా నిలబడి చీవాట్లు తింటూ వుండే వారండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు

'ఈ తెలివితేటలు బాగానే వున్నాయి'...

' డ్రాఫ్ట్ నోటీసులో ఇంకొక  'మిస్టేకు' వుంది…గమనించారా' ? అన్నాడు మేనేజర్

'లేదండీ, ఇంకేమీ తప్పులు లేవండీ…ఇది కూడా తొందరలో పొరబాటున  'n' 'లెటర్' అటుదిటు అయింది  'అంతే సర్ ' విషయాన్ని తేలిగ్గా తీసుకుంటూ.

''ఈ డ్రాఫ్ట్  ని మళ్ళీ చూడండీ'' అన్నాడు మేనేజర్ కళ్ళజోడు పైనుంచి సుబ్బారావుని చూస్తూ 'టైం వేస్టు కాకుండా మీరే చెప్పండి సార్' అన్నాడు సుబ్బారావు అసహనంగా అటు ఇటు కదులుతూ.

'వేలం వేసే 'పాత' వాహనాలు ఎక్కడ వున్నాయి'? కోపంగా అడిగాడు మేనేజర్

'పాడేరు' లో 'సర్'

'వేలం పాట ఎక్కడ'?

'పాడేరు'లో మన ఆఫీసులో సర్',

"తమరు డ్రేఫ్ట్ లో వ్రాసిందేమిటో జాగ్రత్తగా చూడండి"?

'ఓహ్'...సారీ సర్,  ఇక్కడ కూడా 'జస్ట్' అటుదిటు అయింది సర్....'సారీ'!

'మిమ్ముల్ని ఏమనాలో అర్ధం కావడం లేదు. మీరు చాలా 'కేర్లెస్' గా పని చేస్తున్నారు

'బీ కేర్ ఫుల్...ఐ విల్ నాట్ టాలరేట్ థిస్ సార్ట్ అఫ్ ఇండిసిప్లిన్' ఇన్ ది ఆఫీస్' కోపంగా అన్నారు మేనేజర్  గారు.

'ఇక నుంచి జాగ్రత్తగా వుంటాను సర్' మేనేజర్ చేతుల్లోనుంచి ఫైల్ అందుకుంటూ

'సరే...ఈ డ్రాఫ్ట్ తీసుకు వెళ్లి ' రీడ్రేఫ్ట్' చేసుకుని 'ఫెయిర్ కాపీ'తో సహా తీసుకురండి రండి,

త్వరగా, క్విక్ '

పది రోజు ల్లోనే కదా వేలం' అన్నాడు మేనేజర్ సుబ్బారావు ని తొందర బెడుతూ

'అవును సర్,' అంటూ

'ఫైల్ వెనక్కు తీసుకు వెళ్తూ అన్నాడు సుబ్బారావు వెనక్కుతిరిగి  'మేనేజర్' ని ఉద్దేశిస్తూ.

'బావా' అక్క కూడా వస్తానంది.పాడేరు...పని ఉందట' నీతో చెప్పమంది' అన్నాడు సుబ్బారావు.

కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య

మొబైల్ నంబరు : 9849118254

'సింగ్' ప్లీజ్ 
''ఏమయ్యా సుబ్బారావు, ఎన్ని సార్లు చెప్పాలయ్యా నీకు'? 'ఒళ్ళు, బుర్ర దగ్గర పెట్టుకుని పని చేయవయ్యా,ఆఫీసులో ఉన్నంత వరకు', నీ సొంత సమస్యలు ఇంటి దగ్గరే వదిలి రావయ్యా'' విసుక్కుంటూ అన్నాడు మేనేజర్ .
'ఏమిటి, ఏమైంది సర్'? కంగారు పడుతూ అన్నాడు సుబ్బారావు, చీఫ్ ఇంజనీర్ ఆఫీసులో సీనియర్ గుమస్తా
"నీకు తెలుసుగా ఈ ఫైలు చీఫ్ ఇంజినీరు గారి కి వెళ్తుందని".
'ఎస్, సర్'  తెలుసండీ.
'అందుకే చాల జాగ్రతగా 'డ్రాఫ్ట్' నోటీసు తయారు చేశానండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు
''సరే అయితే, ఒక 'పాట' పాడండి''!
'ఏమిటండీ'?
''ఒక 'పాట'  పాడండీ" మళ్ళీ అన్నాడు మేనేజర్ గారు.
'అర్ధం కావడం లేదండీ మీరేమంటున్నారో'.....నేను పెట్టిన ఫైల్ పాత వాహనాల 'వేలంపాట' గురించండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు లేని వినయం ప్రదర్శిస్తూ.
"ఆహా, అలాగా"అయితే ఈ డ్రాఫ్ట్ మీద తమరు పెట్టిన 'ఫ్లాప్'  మీద ఏం వ్రాశారో పైకి చదవండీ"! అన్నాడు మేనేజర్
'సైన్'  ప్లీజ్" అని వ్రాశానండీ.
"జాగ్రత్తగా చూడు మిస్టర్'' అది కాదు అక్కడ వ్రాసింది. నువ్వు వ్రాసిన  ఇంగ్లీష్ స్పెల్లింగులు చూడండి" గద్దించాడు ఆఫిసర్.
'ఓహ్'… సారీ సర్, సారీ' నొచ్చుకుంటున్నట్లుగా నటించాడు సుబ్బారావు
"అక్కడ స్పెల్లింగులు ఉన్నది ఉన్నట్లు చదవండి 'మిస్టర్'  మీరు ఏం వ్రాశారో"
'సింగ్ ప్లీజ్' అంటూ  నాలుక్కరుచుకుని 'ఓ' 'సైన్ ప్లీజ్'  'ఎస్ ఐ జి ఎన్' కి బదులుగా పొరబాటున 'ఎస్ ఐ ఎన్ జి'  వ్రాశాను 'సర్' అన్నాడు సుబ్బారావు.
'మన చీఫ్ ఇంజినీర్ గారి పేరు ఏమిటి'  సుబ్బారావు ? అనునయంగా అడిగాడు మేనేజర్
మౌనంగా నిలబడే వున్న సుబ్బారావు వంక సూటిగా చూస్తూ.
'చెప్పండీ' రెట్టించాడు మేనేజర్
'నిర్మల్ సింగ్' కదండీ …
'ఈ ఫైల్ ఆయన దగ్గరికి ఇలాగే వెళ్తే ఏమయ్యేది'? ఫైల్ పక్కనపెట్టి అడిగాడు మేనేజర్
'ఇప్పుడు నేను మీదగ్గర నేను నిలబడ్డట్లు మీరు అయన దగ్గర చేతులు కట్టుకుని ఎదురుగా నిలబడి చీవాట్లు తింటూ వుండే వారండీ' అన్నాడు సుబ్బారావు
'ఈ తెలివితేటలు బాగానే వున్నాయి'...
' డ్రాఫ్ట్ నోటీసులో ఇంకొక  'మిస్టేకు' వుంది…గమనించారా' ? అన్నాడు మేనేజర్
'లేదండీ, ఇంకేమీ తప్పులు లేవండీ…ఇది కూడా తొందరలో పొరబాటున  'n' 'లెటర్' అటుదిటు అయింది  'అంతే సర్ ' విషయాన్ని తేలిగ్గా తీసుకుంటూ.
''ఈ డ్రాఫ్ట్  ని మళ్ళీ చూడండీ'' అన్నాడు మేనేజర్ కళ్ళజోడు పైనుంచి సుబ్బారావుని చూస్తూ 'టైం వేస్టు కాకుండా మీరే చెప్పండి సార్' అన్నాడు సుబ్బారావు అసహనంగా అటు ఇటు కదులుతూ.
'వేలం వేసే 'పాత' వాహనాలు ఎక్కడ వున్నాయి'? కోపం గా అడిగాడు మేనేజర్
'పాడేరు' లో 'సర్'
'వేలం పాట ఎక్కడ'?
'పాడేరు'లో మన ఆఫీసులో సర్',
"తమరు డ్రేఫ్ట్ లో వ్రాసిందేమిటో  జాగ్రత్తగా చూడండి"?
'ఓహ్'...సారీ సర్,  ఇక్కడ కూడా 'జస్ట్' అటుదిటు అయింది సర్....'సారీ'!
'మిమ్ముల్ని ఏమనాలో అర్ధం కావడం లేదు. మీరు చాలా 'కేర్లెస్' గా పని చేస్తున్నారు
'బీ కేర్ ఫుల్...ఐ విల్ నాట్ టాలరేట్ థిస్ సార్ట్ అఫ్ ఇండిసిప్లిన్' కోపంగా అన్నారు మేనేజర్  గారు.
'ఇక నుంచి జాగ్రత్తగా వుంటాను సర్' మేనేజర్ చేతుల్లోనుంచి ఫైల్ అందుకుంటూ
'సరే...ఈ డ్రాఫ్ట్ తీసుకు వెళ్లి ' రీడ్రేఫ్ట్' చేసుకుని ఫెయిర్ కాపీ తో సహా తీసుకురండి రండి,
త్వరగా, క్విక్ '
పది రోజు ల్లోనే కదా వేలం' అన్నాడు మేనేజర్ సుబ్బారావు ని తొందర బెడుతూ
'అవును సర్,' అంటూ
'ఫైల్ వెనక్కు తీసుకు వెళ్తూ అన్నాడు సుబ్బారావు వెనక్కుతిరిగి  'మేనేజర్' ని ఉద్దేశిస్తూ.
'బావా' అక్క కూడా వస్తానంది.పాడేరు...పనిఉంఉందట' నీతో చెప్పమంది' అన్నాడు సుబ్బారావు.

కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య
మొబైల్ నంబరు : 9849118254

Role model

    
                                                    ఎక్కడో ఒకరు
                                            -------------------------- 
మా ఆడపడుచు పెళ్లి అని నాలుగు రోజుల ముందు వచ్చాం అమెరికానుంచి. హైదరాబాదులో పెళ్లి. ఆడపడుచు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజినీర్,బాగా చడువువచ్చిన పిల్ల.M.Tech (IIT ). పిల్లవాడు B.Tech, I I M , అహమ్మదాబాద్, లో M.B.A  చేసాడు. ఏదో MNC  లో వర్క్ చేస్తున్నాడు.మంచి జీతం. చివరి పెళ్లి అని, వాళ్ళు కొద్దిగా పై స్థాయి వాళ్ళని,  మా మామ గారు చాలా ఆడంబరంగా చేస్తున్నారు. మేమే చాలా డబ్బు తెచ్చాము పెళ్ళికని.  పెళ్ళివారి విడిది నుంచి మాటికి మాటికి ఏవో కోరికలు వస్తూనే వున్నాయి. పిల్లాడి తల్లి,వ్యవధి ఇవ్వకుండానే ఏవో గొంతెమ్మ కోరికలు కోరుతున్నారు. కనీసం మాకుటుంబం వరకైనా వెండి పళ్ళేలలో టిఫెన్లు పెట్టండి అన్నారు. అప్పటికప్పుడు ఈయన వెళ్లి  వెండి ప్లేట్లు కొనుక్కో వచ్చారు.  పిల్లవాడు, తండ్రి వాళ్ళని ఎందుకు అలా విసిగిస్తారు అని అంటూనే వున్నారు. పెళ్లి కొడుకు తల్లి వయసు  55  సంవత్సరాల పైన మాటే. ఆవిడ పెద్ద హీల్స్ఉన్న చెప్పులు వేసుకుని నడుస్తుంటే నాకు నవ్వు వస్తోంది.ఎక్కడ బొక్క బోర్లా పడుతుందో అని నవ్వుకున్నాను నాలో నేను. పైకి నవ్వితే  ఎక్కడ కోపాలోస్తాయో నని భయ పడి చస్తున్నాను.మా అత్త గారు గమనిస్తూనే వుంది.' జాగ్రత్త వాళ్ళతో.ఆమె సొసైటీ వేరు" అని హెచ్చరించి వెళ్ళారు అక్కడనుండి..
ఎదురుకోళ్ళు అయి పోయాయి.అంతా సరదాగానే వుంది. ఆవిడ, పెళ్లి కొడుకు అక్క గారు ముడుచుకునే వున్నారు.
అసలు పెళ్లి కొడుకు తల్లికి మన సంబంధం ఇష్టం లేదులా వుంది అని పించింది ఆ క్షణాన, నాకైతే.
పెళ్లి ముహూర్తం రాత్రి 10.00  గంటలకి. ఇంకా రెండు గంటలు వుంది. ముందు భోజనాలు  చేస్తా మన్నారు.
పెళ్లి వాళ్ళకి  వడ్డించాలన్నారు. అందరు భోజనం చాలా బాగుంది అన్నారు, ఆవిడ, ఆవిడ కూతురు తప్ప. మిగతా వాళ్ళందరికీ
బుఫే. అతిధులు చాలమంది వచ్చారు.  రాత్రి 9.30 గంటలయింది.  బ్రాహ్మలు పెళ్లి కుమారుణ్ణి, తల్లీ, తండ్రినీ  త్వరగా మంటపానికి  రమ్మని మైకులో పిలుస్తున్నారు. మామగారు, అత్త గారు, ఈయన  అందరు  హడావుడిగా వెళ్ళారు
నేను పెళ్లి కూతురు  దగ్గర వున్నాను.గౌరీ పూజ అయిపొయింది.
ఇంతలో ఈయన చాలా హడావుడిగా వచ్చారు మా గదిలోకి. ఆయన్ని చూసే సరికి నాకు ఏదో జరగ  కూడనిది ఏదో జరిగిందని   పించింది. " పెళ్లి కొడుకు తల్లి  పెళ్లి  మంటపానికి దీపాలతో వస్తూ మెట్లమీద బోర్ల పడింది.
లేవ లేక పోతోంది. ముక్కు,మూతి పగిలినట్లుంది. చాలా రక్తం వస్తోంది. కుడి కాలు కూడ కడప లేక పోతోంది. డాక్టర్ ఎవరోవున్నారు.చూస్తునారు". అని చెప్పి వెళ్ళారు అయన. నువ్వు ఇక్కడే ఉండమని పెళ్లి కూతురుతో చెప్పి నేను ఆవిడ పరిస్థితి ఎలావుందో చూసి వద్దామని వెళ్లాను. డాక్టరు పరీక్ష  అయినట్లుంది. ముక్కు, మూతి శుభ్రం చేసి నట్లున్నారు. ఆవిడని బెడ్ మీదకు చేర్చారు. కుడి కాలు మోకాలి దగ్గర విరిగిందట.
కూర్చోవడానికి  ఏమాత్రం వీలు లేదట. నొప్పి తో కేకలేస్తోంది ఆవిడ. వెంటనే హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళాలి అని నిర్ణయించారు.
ఆ స్థితిలో కూడ  ఆవిడ పెళ్లి కూతుర్ని నోటికొచ్చినట్లు మాటలంటోంది. పిల్ల  జాతకం మంచిది కాదుట.  ఇంకా నయం నా కొడుక్కేమి కాలేదు. ఈ ముహూర్తానికి మాత్రం పెళ్లి వీల్లేదు అంటోంది అవిడ భర్తతో.ఆయన ఆమెను వారిస్తున్నాడు.
చిన్నదెబ్బలే కదా పెళ్లి ఆపవద్దు. ఎవరికీ మంచిది కాదు. ఆపిల్ల సంగతి కూడ ఆలోచించు.నువ్వు కూడా ఆడపిల్ల తల్లివే. ఆవిడ, పెళ్లి కొడుకు అక్క గారు ససేమిరా అంటున్నారు. సరే తరువాత ఇంకో ముహార్తానికి  చూద్దాం  లెండి అంటోంది  ఆవిడ. ఆయనకీ కూడ ఓపిక పోయినట్లుంది. ఆయన  సూచన మేరకు మామగారు , అత్తయ్య గారు, ఇంకా కొద్ది  మంది పెద్దవాళ్ళు ఆవిడని పెళ్లి వాయిదా వెయ్య వద్దని బతిమిలాడు తున్నారు. అత్తయ్య గారైతే ఆవిడ కాళ్ళు పట్టుకున్నంతగా బతిమిలాడు తున్నారు. విసుక్కుంటోంది ఆత్తయ్య గారిని ఆమె. నాకు చాల బాధగా అనిపించింది.
ఛీ, ఏం మనిషో! ఎంతమంది చెపుతున్నాకనీసం ఆడపిల్ల పెళ్లి  ఇంతా వరకు వచ్చి ఇంత చిన్న కారణానికి, అదీ ఆవిడ అజాగ్రత్త వల్ల జరిగి, ఆగిపోతే ఎంత ఇబ్బంది! అత్తయ్య గారిని ఇవతలకు పట్టుకుని తీసుకు వచ్చాను.
ఆవిడ లో ఏమాత్రం చలనం లేదు. లేదు, ఇప్పుడు కాదు, తరువాత చూద్దాం   తప్ప వేరే మాట లేదు. ఇంక లాభం లేదని అందరూ వెనక్కి వచ్చేశారు. పెళ్లి కొడుకు కూడా నచ్చ చెప్పాడు. ఇప్పుడు కాదు! ముహూర్తం బాగా లేదు. ఇక నీ ఇష్టం, మీ నాన్న ఇష్టం! ఆవిడ నిర్ణయం చెప్పేసింది. డాక్టరు  ఇంకా మాట్లాడకుండా నొప్పి తెలవ కుండా  ఇంజెక్షను ఇచ్చారు. ఏమీ ప్రమాదం లేదు . ఆవిడను కుర్చీ కూర్చోబెట్టి కార్య క్రమం కానివచ్చు అన్నాడు. మీకేమి భయం లేదండీ అని  చిన్న పిల్లకు చెప్పినట్లు చెప్పారు డాక్టరు గారు. ఇంతలో  అంబులెన్సు వచ్చింది. ఆమె భర్త, పెళ్లి కొడుకు, డాక్టరు  గారు పెళ్లి తంతు గంటలో అయి పోతుంది అప్పుడు వెళదాం  ఎంత వారిస్తున్నాతనే అంబులెన్సు వారిని స్త్రెచెర్ తెమ్మని చెప్పింది. చూస్తూండగానే  ఆవిడ హాస్పిటల్ కి వెళ్ళారు, కూతురుఆవిడతో వెళ్ళింది. మామయ్య గారు ఆఖరి ప్రయత్నం గా మీ తమ్ముడు గారు వాళ్లెవరైనా పీటల మీద కూర్చొని పెళ్లి కాని వ్వచ్చండీ అన్నారు పెళ్లి కొడుకు తండ్రితో. అలాగా ! ఆగండి, అని అయన స్వయానా తమ్ముణ్ణి పిలిచి నువ్వు, మరదలు కూర్చుని పెళ్లి కానివ్వండిరా" అన్నారు. ఆయన తనని పక్కకి తీసుకు వెళ్లి ఏదో మాట్లాడారు.మాటలు కొద్దిగా వినిపిస్తూనే వున్నాయి. వదిన మమ్మల్ని బతకనివ్వదన్నయ్యా' అంటున్నాడు అయన. ఆయన భార్య బావగారు,ఇప్పుడే రిలేషన్లు అంతంత మాత్రం. ఇక అది కూడా తెగ్గొట్టు కొమ్మంటారా మమ్ములని "అంటోంది అవిడ.
మా పరిస్థితి అంతా అగమ్య గోచరం. మామయ్య గారు,అత్తయ్య గారు, పెళ్లి కొడుకు తండ్రితో మళ్ళీ మాట్లాడారు.
ఆయన , క్షమించండి ! నేను, బాబు   శాయ శక్తులా కృషి  చేశాము. మావల్ల కాలేదు.ఆయన పాపం తల దించుకునే మాట్లాడారు. పెళ్లి కొడుకు చూపుల్లోనే తెలుస్తోంది. అతను పడుతున్న బాధ! అపరాధిలా వంచిన తల ఎత్తలేదు.
ఇక తరు వాత ఇంకో ముహూర్తం చూద్దాం. అని, ఆయన పెళ్లి కొడుకుతో  సహా వెళ్ళారు.
ఇంతలో బ్రాహ్మలు 'అయ్యా, ముహూర్త సమయం మించి పోయింది. ఇక మేము వెళ్లి వస్తామండీ'...అంటూ వారు కూడా వెళ్లి పోయారు. ఒకళ్ళ తరు వాత ఒకళ్ళు చూస్తుండగానే పెళ్లి హాలు ఖాళి అయిపొయింది. 'బాజాల వాళ్ళు అయ్యా రేపు ఇంటికి వచ్చి కలుస్తాం' అనగానే మామగారు జేబులో డబ్బు తీసి ఇచ్చారు. నాకు తల తిరిగి పోతోంది. ఈ మనుషులు మారరు!
ఉన్న సమస్య అంతా ఈ ఆడవాళ్ళ తోనే వుంది! ఆనుకున్నా మనస్సులో. లేదు మంచి వాళ్ళు కూడా వున్నారు నీకు తెలుసుగా అంది నా మనస్సు. చిన్న వాళ్ళు, పెద్దవాళ్ళు ,వున్నవాళ్ళు, లేని వాళ్ళు అని  కాదు సమస్య. సంస్కారం, కుసంస్కారం!అంతే.
అందరు  ఇంటికి చేరే సరికి రాత్రి 12 గంటలయింది. నేను, అత్తయ్య గారు, ఆడపడుచు ముందే ఇంటికి వచ్చాం.
ఎవ్వరు ఏమీ తినలేదు.అత్తయ్య గారి ఆరోగ్యం అంతంత మాత్రం.నేను వెళ్లి కాసిని పాలు వేడి చేసి ఇచ్చాను.ఆవిడ అవి కూడా తాగి నట్లు లేదు.ఇక పెళ్ళికూతురి మొహం  చూడడానికే నాకు చాలా బాధగా వుంది. మామయ్య గారు రావడమే తన గదిలోకి
వెళ్లి తలుపు వేసుకున్నారు. ఆయనకు కూడ కాసిని వేడి పాలు ఇచ్చి వచ్చాను. ఆయన వచ్చారు. ముఖం కళా విహీనంగాఅయింది. పీక్కు పోయింది. ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలియని పరిస్థితి. ఆయనకీ కళ్ళలో నీళ్లు తిరుగుతున్నాయి.
" ఏమిటిది? ఎందుకిలా అయింది?. పాపం చెల్లి సంగతి తలుచు కుంటేనే భయం వేస్తోంది. అది ధైర్యం కలదే. అమ్మ,నాన్న గారి పరిస్థితి ఏమిటో అర్ధం కావడంలేదు. అసలా పెళ్లి వాళ్ళు మళ్ళీ మన్ని కలవడం కాని, మళ్ళీ ముహూర్తాల ప్రస్తావన  కాని వస్తుందన్న ఆశ మాత్రం నాకు లేదు. ఈ సంగతులన్నీ తెలుస్తే చెల్లి ఆకుర్రాడితో అసలు పెళ్ళికి ఒప్పుకోదు! ఏమిటో అంతా అయోమయంగా వుంది! అసలు పెళ్లి కొడుకు తల్లి కి ఈ పెళ్లి ఇష్టం వున్నట్లు నా కనిపించడం లేదు. అవిడ, అవిడ కూతురు ఇద్దరూ ఇద్దరే! సినిమాల్లో, T V  సీరియల్ లో విలన్ల్నలా వున్నారు. నాకు ఇవాళ అక్కడ పరిస్థితి చూసి మీ చెల్లి పెళ్లి  గుర్తు
కొచ్చింది. మీ చెల్లి అత్తగారికున్నపెద్దమనసు ఈపెద్దమనుషులకి కొద్దిగాయినా వుంటే ఈరోజు ఇలా  జరిగి వుండేది కాదు. ఎందుకు  సంస్కారం లేని చదువులు ! దేశంలో ఇలా ఎక్కడా జరగదనుకుంటా. తప్పు ఆమెది. ఆ వయస్సులో ఆ   హై హీల్స్ చెప్పులేమిటి.  అదీ పెళ్లి మంటపానికి వస్తూ చెప్పులెందుకు. సరే అయిందేదో అయింది. సాటి ఆడ మనిషే! తనకు కూడ ఆడ పిల్ల వుంది. మన సమాజం లో , పెళ్లి ఆగితే ఆడపిల్ల, తల్లి తండ్రుల వెతలు తెలీదా !ఇందుకే కదూ, ఆత్మ హత్యలు, తలి తండ్రుల బలిదానాలు. ఛీ! ఎందుకు ఆడపుటక పుట్టారు",  ఆయన ఆవేశంతో ఊగి పోతు మాట్లాడుతున్నారు.నేను మెల్లగా వెళ్ళాను అయన దగ్గరికి. చేతిలోకి చేయి తీసుకుని  మౌనంగానే వున్నాను చాలా సేపు. అయన కళ్ళ వెంట నీళ్లు వస్తూనే వున్నాయి. గద్గద స్వరం తోనే మాట్లాడుతున్నారు ఇంతసేపు. ఆయన కొద్ది భావోద్రేకం చెందినా గొంతు గీర పోతుంది. నాకు మనసులో మనసు లేదు.' నేను మీ చెల్లి దగ్గరికి వెళుతున్నాను మీరేమైనా తింటారా'? అయన మౌనం గానే వున్నారు. అదే అయన సమాధానం.
నేను మెల్లగా వెళ్లి తన పక్కనే కూర్చున్నాను.తను నిద్ర పోయినట్లు లేదు. వదినా మీ చెల్లి పెళ్లి అప్పుడు ఇలాగే జరిగింది కదా!
అత్తగారికి చాల సీరియస్ గా వళ్ళు కాలింది కదా! అయినా ఆవిడ పెళ్లి చేయమని ,పెళ్లి  ఎట్టి  పరిస్థితిలో  ఆపొద్దు అని చెప్పి పెళ్లేయ్యేలా చూసింది కదా! మరి ఈవిడ ఎందుకిలా చేసింది ?   "ఏదో  బాడ్ లక్. వదిలేయ్. పడుకో.తరువాత మాట్లాడవచ్చు'.అన్నాను నేను. అది కాదు వదినా just  compare ! ఈవిడకు చాల చిన్న దెబ్బలు. ఆవిడకు పెద్ద ప్రమాదం.
40 % కాలిగాయాలు. అసలు పోలికే లేదు. ఈవిడకు ఈ పెళ్లి ఇష్టం లేదు. thats it ! ఇప్పుడు నాకు  ఇష్టం లేదు! ఫినిష్ ! అంతా closed , thats the end  of the matter . 'అంతా మన మంచికే'  అని అటు తిరిగి పడుకుంది తను. బ్రేవ్ గర్ల్ అనుకున్నాను.
నేను మంచానికి ఇటు  చివరగా ఒరిగాను. ఎంత కళ్ళు మూసుకుందామన్నాకళ్ళు మూత పడలేదు.
రెండేళ్ళ క్రింద  మాచెల్లి పెళ్ళిలో జరిగిన  సంఘటన కళ్ళ ముందు కదలాడింది.      
చెల్లి పెళ్లి ముహుర్తానికింకా మూడు,నాలుగు  గంటలు వ్యవధి వుంది. మా అన్నయ్య, మా ఆయన   మగ పెళ్లి  వాళ్ళని తీసుకుని రావడానికి బయలుదేరు తున్నారు. జాగ్రత్త అండీ. ట్రాఫిక్ చాలా ఎక్కువగా వుంది జాగ్రత్త అని వాళ్ళ కారు వెళ్ళగానే లోపలికి వచ్చేసాను.మళ్ళీ టైం చూసుకున్నాను. ముహుర్తానికింక చాల టైము ఉంది. ఒక్క సారి కూర్చుని చెల్లి, నేను,అమ్మ మళ్లి పెళ్లి కావలసిన సామాగ్రి అంతా సరి చూశాము. సారె పెట్టె కూడ సది రేశాను. ఇంకా మంటపం కడుతునే వున్నారు.' ఏమయ్యా బాబూ, ముహూర్తం టైము దాకా కడుతూనే ఉంటారా'?  అనడిగాను నేను. 'అయిపోయిందమ్మా ఇంకా అర్ధగంటలో అయిపోతది'.
వంట వాళ్ళూ ఏమి చేస్తున్నారో చూద్దాం అని అటుగా వెళ్లాను. ఇద్దరు కూరలు తరుగు తున్నారు.మరిద్దరు పిండికలుపుతునారు. అంతా ఎవరి పని లో వాళ్ళు నిమగ్నమై వున్నారు. నన్ను చూసి కేటరర్ మనిషనుకుంటా.
ఏంటమ్మా ఏమైనా కావాలా? మర్యాదగా అడిగాడు.  నాలుగయిదు 'టీ' లు పంపించగలరా? ఫ్రెష్ గా పెట్టండి!
అలాగేనమ్మా ఇప్ప్డుడే పంపిస్తాను' అన్నాడతను. అతిధులు, చుట్టాలు కొంత మంది వచ్చేశారు.
నేను వెనక్కి వచ్చి మా రూములో ఫాను  క్రిందకు  కుర్చీ లాక్కుని కూర్చుని కొద్దిగా రిలాక్సేడ్  గా కూర్చున్నాను.
అమ్మా,చెల్లి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. పిల్లలకి హాయిగా పెద్ద స్థలం  దొరికిందేమో  తెగ ఆడుతున్నారు. ఇంతలో మా ఆయన
చెప్పిన విషయం గుర్తుకి వచ్చి లేచి మగ పెళ్లి వాళ్ళ కిచ్చిన  రూము వైపు వెళ్లాను. క్రింద కార్పెట్ బాగా మాసి పోయింది.
బాత్ రూం అంతా శుభ్రంగా లేదు. కార్పెట్ మార్చమని రూమంతా శుభ్రం చేయించమని చెప్పినా ఇంకా అలాగే వుంది. అక్కడ
మేనేజర్ ని కలిసి గట్టిగా చెప్పి టీ వచ్చిందేమో నని  గది కి వచ్చి మళ్ళీ ఫాను క్రింద కూర్చున్నా. ఇంతలో 'టీ ' వచ్చింది!   
వేడి 'టీ' తాగే సరికి కొద్దిగా ఉత్సాహం వచ్చింది. చెల్లిని స్నానం చేసి ఇంక తయారు కావే అని చెప్పి ఇటు తిరిగే సరికి  అమ్మ
నాన్న గారి ఫోటో శుభ్రం చేస్తూవుంది. ఒక్కసారి మనసంతా బాధగా అనిపించింది. పాపం నాన్నగారు ఏమీ అనుభవించ
కుండానే వెళ్లి పోయారు. మనవడు, మనవరాలు బాగా  చదువుకుంటున్నారు, నేను,ఆయన  అమెరికాలో మంచి ఉద్యోగాలు చేస్తున్నామంటే  ఎంత సంతోషించే వారు. అమెరికా వచ్చి వుండే వారు. పాపం అయన జీవితం లో ఏమి
 సుఖ పడకుండానే వెళ్లి పోయారు, అని అనుకున్నాను. ఇంతలో అన్నయ్య దగ్గరనుంచి ఫోను. పెళ్ళికొడుకు ఇంటికి చేరారట. అర్ధగంటలో బయలు దేరు తారట.బయలు దేరిన వెంటనే ఫోను చేస్తామని చెప్పాడు వాడు. అమ్మకి ఈ విషయం చెప్పాను.
 పెళ్లి వాళ్ళు రాగానే బయట నుంచే మేళంతో  తీసుక రావాలని, భజంత్రీ లను తయారు గా ఉండమని చెప్పాను.
మంటపం, మగ పెళ్లివాళ్ళ గది అన్నీ మళ్ళీ చూశాను.అంతా సవ్యంగానే వుంది. కేటరింగ్ ఆయనకు చెప్పి ఫలహారం,కాఫీ,టీ,
రెడీ గా ఉంచమని చెప్పాను. వాళ్ళు రాగానే అందరికి ఇవ్వాలని చెప్పాను. ఇంతలో ఆయన దగ్గరనుంచి ఫోను.బయలు దేరామని, అర్ధగంటలో అక్కడుంటామని. అమ్మతో చెప్పి చెల్లి దగ్గరికి వెళ్లాను. అది స్నానానికి వెళ్ళింది.
బయటకు వచ్చాను. మంటపం వెనుకాల వెంకటేశ్వర స్వామి, అలివేలు మంగ, ప్రతిమలను సర్దు తున్నారు.
స్వామి అంతా సవ్యంగా జరిపించు తండ్రీ అని మనః స్పూర్తిగా వేడుకున్నాను. తధాస్తు అన్నట్లు చేతిలో ఫోను మ్రోగింది.
అయన దగ్గరనుంచే. ఒక్కసారిగా, నా నెత్తిన పిడుగు పడ్డట్లు అయింది. స్పృహ వున్నా తల తిరుగుతోంది. ఇప్పుడే కదా స్వామీ నిన్ను మనః స్పూర్తిగా వేడుకున్నాను. ఇంతలా అన్యాయం చేస్తావా? అమ్మకు చెపుదామా, వద్దా అని కంగారు పడుతూ
లోపలి వెళ్ళాను. అప్పటికే ఎవరో వాళ్ళ  చుట్టాలకి కబురంది నట్లుంది...అమ్మ గోల, గోలగా ఏడుస్తోంది. చుట్టాల్లో అంతా గగ్గోలు. అమ్మ నన్ను చూసి ఒక్కసారిగా లేచి నాదగ్గరికి వచ్చి ఇదేంటి ,తల్లీ, పెళ్లి కొడుకు తల్లి వళ్ళంతా  కాలిందట కారులో వస్తుంటే?
అసలు సంగతి ఏమిటే? అమ్మ నన్ను నిలతీసింది. నన్ను నేను కొద్దిగా శాంత పరుచుకొని, కూడ తీసుకుని అమ్మా, ఏమీ లేదు,
కొద్దిగా కాలి   గాయాలు అయ్యాయట ఆవిడకు. కారులో ముందు కూర్చుని కాళ్ళ దగ్గర  ముట్టించిన దీపారాధన కుందులు పెట్టు కుందట. చీర అంటుకుని కాళ్ళకి కొద్దిగా కాలిన గాయాలయ్యా యట. ఏమిటో నమ్మా,అంతా కంగారుగా వుంది.ఆయన, అన్నయ్య అక్కడే వున్నారు. ఇంతలో మళ్ళీ ఫోను వచ్చింది. అన్నయ్య ఫోను. ఆవిడను ఉస్మానియా హాస్పిటలు కి తీసుకు వెళ్లారట , పోలీసులు కూడా వచ్చారట.అన్నయ్య మళ్ళీ ఫోను చేస్తానన్నాడు. మళ్ళీ మంటపం దగ్గరకు వచ్చి స్వామి కి
మొక్కు కున్నాను. పెళ్లి నిర్విఘ్నం గా అయ్యేట్లు చూడు స్వామీ.నీ కొండకు నడిచి వస్తాను  అని  మొక్కు కున్నాను. వచ్చిన  అతిధులు, మగ పెళ్లి వాళ్ళ చుట్టాలు, మాచుట్టాలు, స్నేహితులు అందరు ఆవిడ ప్రమాదం గురించే చర్చ. ఇంకేమి పెళ్లిలే!
తల్లి కి ఇంత అయితే వాళ్లు  అసలు రావొద్దూ! ఎంత అప్రదిష్ట ! పెళ్లి కూతురు సరిగ్గా నోచుకో లేదు. తండ్రీ లేడు. ఇప్పుడు ఈ పెళ్లి ఆగితే ఇంకేమన్నా ఉందా? బాబోయ్! నలుగురు నాలుగు మాటలు, నానా మాటలు! ఏమి మనుషులు రా బాబూ! ఇంతలో
మంటపం కట్టిన వాళ్ళు అంతా బాగా కట్టినమమ్మ, మంచి పూలతో సజాయిన్చినమమ్మా! శుభ్రం కూడ చేసినం. వాడి చేతిలో రెండు వందలు పెట్టి పక్కకు వచ్చి ఆయనకు ఫోను చేసాను. ఆయనతో  మాట్లాడిన తరువాత కొద్దిగా ఉపశమనం కలిగింది.
ప్రాణ భయం లేదు.దాదాపు 40% వళ్ళుకాలిందట.ఆవిడ స్పృహ లోనే వున్నారు. పోలీసు లకి అంతా తన పొరబాటు వాళ్ళే జరిగిందని చెప్పిందట. పెళ్లి ఎట్టి పరిస్తితుల్లో ఆగడానికి వీల్లేదని వాళ్ల ఆయన్ని వెంటనే కొడుకుని తో  బయలు దేరమని, కొడుకుతో కంగారేమీ లేదని వెంటనే వెళ్ళమని చెప్పిందట. అన్నయ్యను, మా ఆయన్ను కూడా పిలిచి బాబూ నావల్ల ఈ తప్పు జరిగింది. పిల్లకి చెడ్డపేరు రాకూడదు.నలుగురు నానా మాటలు అంటారు. వెంటనే పెళ్లి కుమారుణ్ణి మీతో తీసుకు వెళ్ళండి.మావాళ్ళకి అయన ఫోను చేసి చెప్పారు. ఎవరో ఒకళ్ళు పీటల మీద కూర్చుంటారు. వెంటనే బయలు దేరండి అని ధైర్యం చెప్పిందట. పెళ్లి కొడుకుతో సహా వీలు బయలు దేరారు.ఇంక అర్ధగంటలో ఇక్కడ వుంటారు. నాకు నిజంగా ఆ క్షణంలో ఆవిడ మీద ఎంత గౌరవం పెరిగి పోయింది. అవిడ సంస్కారానికి చేతు లెత్తి మొక్కాను. అమ్మతో జరిగిందంతా చెప్పి  మళ్ళీ మంటపం దగ్గరికి వచ్చి స్వామీ ఏమిటీ పరీక్ష ?  రక్షించావు స్వామీ! ఎన్ని జన్మ లెత్తినా నీ ఋణం తీర్చుకో లేను స్వామీ, అని నమస్కరించాను స్వామికి. పెళ్లి కొడుకు బాబాయి లా వున్నారు, వచ్చి" ముహూర్తానికి అన్నీ సిద్హంగా వున్నాయి కదమ్మా!
అన్నయ్య, వదినా ఇద్దరూ మాట్లాడారు. మమ్ముల్ని కూర్చుని పెళ్లి కానివ్వ మన్నారమ్మాఇక ఆట్టే సమయం లేదు !
వాళ్ళు రాగానే తంతు ప్రారంభిద్దాం" అని అయన అటు వెళ్ళారో,  లేదో బయట గేటు దగ్గర భజంత్రీల వాయిద్యం మొదలయింది. అమ్మయ్య వీళ్ళు వచ్చేసినట్లున్నారు. బ్రాహ్మలు కూడ ఏమవుందో నని స్తబ్దుగా ఉన్న వాళ్ళు హడావుడి మొదలెట్టారు మైకులో. నేను ఇంకా చాలా మంది గేటు దగ్గరికి వెళ్ళాము. పెళ్లి కొడుకు, అతని తమ్ముడు  వచ్చారు. అన్నయ్య పెళ్లి కొడుకు చేయి పట్టుకుని తీసుకు వస్తున్నాడు. వాళ్ళ  చుట్టాలు చాల మంది అతని చుట్టూ మూగి  ప్రశ్నల వర్షం కురిపిస్తున్నారు.
అందరికి కలిపి అతను ఒక్కటే సమాధానం చెప్పాడు. "అమ్మ బావుంది. పెళ్లి కానివ్వమంది. దయచేసి  ఎవరూ  ఏమీ మాట్లాడ వద్దు. its an accident ". అయన పిల్లాడి వెనకాలే  వున్నారు. ఒక్కటే మాటన్నారు.' ఆవిడ సంస్కారం ఆడవాళ్ళ అందరికి మార్గ దర్శకం. ఆవిడ సంస్కారంలో పదో వంతు వున్నా ఈ సంఘం కొంతయినా  బాగు  పడుతుంది. ఆవిడ అయిదవ తరగతి వరకు చదువుకుందట. ఈరోజు ఆవిడ చూపిన సంస్కారం నేను జన్మలో మరచిపోను' అన్నారు అయన.
" పెద్ద కొడుకు పెళ్లి కోసం  కలలు కందిట, ఆవిడ, నాతో అంది. ఆవిడ ఎవరూ అడక్కుండానే ఎంత తెగువ చూపింది. ఆవిడని పొగుడుతూనే వున్నారాయన.
నాకు కూడా నిజంగా వెళ్లి ఆవిడ కాళ్ళకి నమస్కారం చేసి రావాలని పించింది. "పిల్లాడిని కొద్దిగా ఫ్రెష్ అవుతారా" అనడిగాను నేను. ' నేను కాదు వదిన గారు, ముందు మీరు ఫ్రెష్ అయి రండి' అంటూ
ఫరవాలేదండీ, ముందు టైం చూడండి. అన్నాడతను నవ్వుతూ. 'తల్లికి తగ్గ కొడుకు అనిపించాడు'. అనుకున్నాను మనసులో.  పెళ్ళికొడుకుని సరాసరి మంటపం లోకి తీసుకు రమ్మన్నారు బ్రాహ్మలు. ముహూర్తానికి వధూ,వరుల్తో  జీలకర్ర, బెల్లం పెట్టించారు . పెళ్లి చాల తృప్తిగా అయింది. భోజనాలయ్యాయి. అతిధులు, చుట్టాలు అందరూ వెళ్లి పోయారు. వాళ్ళ వాళ్ళు ఎవరో హాస్పిటలు కి వెళ్లి తండ్రిని పంపించారు. ఆయన్ని నేను మావారు దగ్గరుండి చూసుకున్నాము. అప్పగింతలు అయ్యేసరికి రాత్రి 12.30 గంటలయింది. పెళ్లి కొడుకు తండ్రి వారిస్తున్నా మావారు ముందు వధూ,వరులని ని హాస్పిటలు కి వెళ్లి తన ఆశీర్వచనం  తీసుకు వెళ్ళాలని పట్టు బట్టారు. పిల్లాడు, తండ్రి అంతా కలిసి హాస్పిటలు కి వెళ్లి  పిల్లలకి ఆవిడ ఆశీర్వచనం తెసుకుని ఇంటికి వెళ్లారు. నేను అన్నయ్య ఇక్కడ పనులన్నీ చేసుకుని ఉదయం హాస్పిటలు కి వెళ్ళాము. తన కాళ్ళని నేను తాకి రెండు చేతులు జోడించి నమస్కారం చేసాను.అమ్మ కూడా ఆమెకు నమస్కారం చేసింది. మనస్సు చాలా తేలిక అయింది. చెల్లి చాలా అదృష్ట వంతు రాలనుకున్నా. అప్పుడు, ఇప్పుడు, ఎప్పుడయినా, ఆమె గురించి టాపిక్ వస్తే మావారు చాల భావోద్రేకులవుతారు.  ఆమెను దేవుడే అంటారు ఆయన. అంతే కాదు ఆయనకు ఆవిడో రోల్ మోడల్. అంతే కదండీ మరి! ఒక్కో సారి మనుషుల  త్యాగాలవల్ల, సందర్భాన్ని పట్టి తీసుకునే నిర్ణయాల వల్ల సంఘం లో ఎంతో కొంత మంది మనుషుల్లో పరివర్తన రావడ మనేది జరుగుతోంది అంటే ఇలాంటి  వాళ్ళే కదా కారణం!
నా వరకు నేను ఈ రోజు జరిగిన ఈసంఘటనతో మానసికంగా ఎంతో ఎదిగాను.పెళ్లి క వచ్చిన వాళ్ళలో కూడ ఎంతో మంది ఆవిడ నిర్ణయాని హర్షించడం నేను విన్నాను.
ఆడపిల్ల ఎంత చదువుకున్నా, ఎంతలేసి వుద్యోగంచేస్తున్నా, ఎంత డబ్బున్నా మనసున్న మనుషులు అందునా భర్త, అత్త మామలు దొరకడం ఖచ్చితంగా పూర్వజన్మ సుకృతం,తలి తండ్రుల చేసుకున్న పూజ ఫలాలే.
కేశిరాజు రజని వరదయ్య.         

శూన్యం ....(shoonyam0 కవిత

శూన్యం
---------
సునామీ కాదు
భూకంపమూ  కాదు
అణువణువునా
అణు ధూళే కాని గోధూళి కాదు!

గాండీవము  లేదు
పాంచ జన్యమూ లేదు
దేవదత్తము లేదు
నిముషం లో నాకాన్ని  సైతం
'నాశం' చేసే  ద్రోణు లొచ్చాయి !
స్టార్ వార్లు లేవింక
చంపడమే ముఖ్యం 
ఎవరినన్న ప్రశ్నే లేదు 
'ద్రోణుల'కేం  తెలుసు 
ధ్వని కూడా చేయవు
క్షణంలో  చేరువవుతుంది.
గురి తప్పదు
'గుళ్ళ' వర్షం కురిపిస్తుంది!
హాహాకారాలు లేవు!
ఆర్తనాదాలు లేవు ! 
చప్పున చంపేస్తుంది!
కుప్పల కుప్పల  కంకాళాలు
కాకులకి, గద్దలకే కాని
చూసేందుకు, చేశేందుకు
నిక్షిప్తం చేసేందుకు
నిమజ్జనం చేసేందుకు
కాదర్హం!
మిగిలేదేమీ లేదు!
అంతా శూన్యమే!

రచన:
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య.
మొబైల్ నం. 9849118254

కొండ ( KONDA )ఈ 'కధ' 19-6-2014 తేదీన 'ఆంధ్రభూమి' సచిత్ర వారపత్రిక లో ముద్రితమైనది )

                                         

                                                                        కొండ
                                                                     -------------
            ( ఈ 'కధ' 19-6-2014 తేదీన  'ఆంధ్రభూమి' సచిత్ర వారపత్రిక  లో ముద్రితమైనది )
                                                                  

                     

                     దాదాపు రాత్రి  రెండు గంటలవుతోంది. రేపు శలవుకదాని మధ్యరాత్రి దాకా చదువుకొని
ఇలా  పడుకున్నానో లేదో మా  ఇంటి వెనకాలఉన్న 'చేద బావి' లోనుంచి 'దబ్బు'మని
ఏదో పడ్డ శబ్దం అయింది.

వెంటనే  బావి గూళ్ళలో  ఉన్న పావురాలు బావిలోనే  ఎగురుతున్నశబ్దం.
ఊళ్ళో విపరీతంగా దొంగతనాలు. ఎందుకైనా మంచిదని నాన్నగారిని కూడా లేపి ఇంటి వెనకాల 'లైట్స్' వేసి  ఇద్దరం దొడ్లోకి వెళ్ళాము. బావిలో ఇంకా పావురాలు విపరీతంగా ఎగురుతున్న శబ్దం వస్తూనే వుంది. టార్చిలైట్ బావి లోకి ఫోకస్ చేశాను.

లైట్ కాంతి కన్పించే సరికి నాలుగైదు పావురాలు పైకి ఎగిరి బయటకి వచ్చేశాయి.
భావిలో నీళ్లు ఏదో పెద్ద వస్తువు పడ్డట్లుగా అలలతో కల్లోలంగా వుంది. బావి లోతుగా ఉండడంతో లైట్ 'ఫోకస్' భావి అడుగు దాకా సరిగా చేరడం లేదు. అలాగే నేను బావిలోకి ఒంగి చూస్తూ టార్చిలైట్  బావిలో అన్నిపక్కలావేసి  చూశాను.
ఒక పక్కన కొద్ది ఒడ్డు పట్టుకుని చెయ్యి ఊపుతూ 'సార్ , సార్ రక్షించండి.
బావిలో నీళ్ళు  చాలా లోతుగా వున్నయ్. తాడు వెయ్యండి' అని అరుస్తున్నాడు
ఎవరో. వాడి మాటలు బావిలో ప్రతిధ్వనిస్తూ వినిపించాయి.
నాన్నగారు  నేను ఒకరి ముఖాలు ఇంకొకరం చూస్తూ ... బిత్తర పోయాం.
'అసలు ఎవడు వాడు' ?  దొంగా? అయితే బావిలో ఎందుకు పడ్డాడు'?  అంతా అయోమయంగావుంది అనుకుంటూ 'ఇంకెవరినైనా  పిలుద్దాం నాన్నా' ఆందోళనగా అన్నాను నేను.
'ముందు చేంతాడు వెయ్యి బావిలో మునిగి వాడు చస్తే మన చావుకొస్తుంది'. అన్నారు  నాన్నగారు. నాకేమి అర్ధం కాలేదు. గబగబా బావిలోకి తాడు వదిలాను. వాడు ఇటు పక్కకి కొద్దిగా ఈది తాడు పట్టుకున్నాడు.
ఇంతలో బావిలోనుంచి  పెద్దగా అరుస్తూ.
'సార్...తాడు సన్నగా ఉంది...'మోకు' వెయ్యండి  అని అరుస్తున్నాడు బావిలోనుంచి వాడు.
'చేంతాడు అంతా బలంగా లేదు నాన్నగారూ' వెళ్లి 'మోకు' తెస్తాను' అంటూ చేంతాడుని భావి పైన అడ్డదూలపు మొద్దుకి ముడి వేస్తూ
ఈ తాడు తెగితే వాడు మళ్ళీ బావిలో పడి చస్తాడు' అనుకుంటూ మోకు తెద్దామని వెనక్కి తిరిగాను.
ఇంతలో పక్కింటి  ప్రకాశరావు ఈ హడావుడికి లేచినట్లున్నాడు.
'ఏమయింది కిట్టయ్య గారూ ...
అర్దరాత్రి భావిదగ్గర' అన్నాడు  గోడ మీదనుంచి తొంగిచూస్తూ.
'నువ్వు గోడదిగి ఇటొచ్చి బావిలోకి చూడు... అంటూ ఇంట్లోకి పరుగెత్తాను నేను.
మోకు తీసుకుని తిరిగి వచ్చేసరికి ప్రకాశరావు కూడా బావిలోకి తొంగి చూస్తూ నాచేతిలోనుంచి  'మోకుతాడు' తీసుకుని బావిపైన అడ్డు దూలానికి ముడి వేసి బావిలోకి వదిలాడు.
రెండు తాళ్ళు జత చేసి మెలిక వేశాను. వాడు మెల్లగా తాడు పట్టుకుని పైకి వచ్చిఒక్కసారిగా బావి అంచు మీదనుంచి దూకి పరుగు లంకించుకున్నాడు.
నేను ధైర్యం చేసి ఒక్క ఉదుటున  పరుగెత్తి పట్టుకున్నాను వాడిని. వాడు వదుల్చుకోవడానికి  గింజుకుంటున్నాడు.
లైట్ కాంతి లో వాడి ముఖం చక్కగా కనిపించింది.
నాన్నగారూ, వీడు 'కొండ' గాడు. ఈసారి బిత్తర పోవడం నాన్నగారి వంతు అయింది.
వాణ్ని లాక్కుని వరండా లోకి వచ్చాము. వాడి  నిక్కరు నుంచి నీళ్లు  వొడుస్తున్నాయి.
'ఏరా కొండా'బావిలోకి ఈవేళ  ఎందుకు దిగావు ?
'మేం రాక పోతే చచ్చేవాడివి గదరా... గాడిద కొడకా' అన్నారు నాన్నగారు కోపాన్ని అణుచుకుంటూ.
'అట్టా మెల్లగా అడిగేదేంది 'కాంతయ్యగారూ' నాలుగు ఉతక్క దొంగ ముండాకొడుకుని' అన్నాడు కోపంగా వాడి ముఖంలోకి తదేకంగా చూస్తూ మాపక్కింటి ప్రకాశరావు.
'మాట్లాడవేం? నాలుగు తగిలించ మంటావా'? కోపంగా లేచారు నాన్నగారు.
వాడు తలెత్తడం లేదు. చేతులు కట్టుకున్నాడు.
నేను లేచి నాన్నగారిని కూర్చోబెట్టి  చెప్పరా'మాట్లాడు' అని రెట్టించాను వాడిని నేను.
'మీకు తెలుసు గదండి అయ్యగారూ, మానాయనకి పక్ష వాతమని. పావురం ఇంటిలో పెంచుతే  పక్షవాతం 
నయమైతదని  ఎవరోఅంటే ఇన్నాను.  చీకట్లో వాటికి కళ్ళు కన్పించవు కదా సులువుగా పట్టుకోవచ్చనుకొని  బావిలోకి దిగాను. రెండుపావురాలని పట్టుకెళదామని ... పాడు పావురాలు చీకట్లో ముఖం మీద తన్నినై.
అందుకే కంగారులో పట్టు తప్పి బావిలో పడ్డానయ్యా!
మిమ్ముల్ని ఆడుగుతే ఇవ్వరని, పావురాల్ని పట్టుకోనివ్వరని, అర్ధ రాత్రి బావిలో దిగి పట్టు జారి భావిలో పడి ఇట్లా దొరికిపొయినా. తప్పయింది. అంటు ఏడుపు లంకించుకున్నాడు 'కొండ'.
'నువ్వు చచ్చే వాడివి గాక  మమ్ముల్ని అందరిని ఇబ్బంది పెట్టేవాడివి 'నడువు' అన్నారు నాన్నగారు లేచి బయలుదేరుతూ.
'మీరెక్కడికి నాన్నగారూ'? అని నేను అనే సరికి  'వీణ్ణి ఈవేషంలోనే తల్లి కి చూపించి రావాలి' అంటూ బయలుదేరారు.
'నేనూ వస్తాను' అని తలుపులు బయటనుంచి వేసి బయలు దేరాం.
'అయ్యా, 'బాయి' వెనకాల చొక్కా వుందయ్యా, తెచ్చుకుంటా'అంటూ పరుగెత్తాడు కొండ.
'అది అక్కడే  వుండనియ్యి. 'లాక్కుని రా వెధవని' అంటూనే బయదేరారు నాన్నగారు.
నాన్నగారి వెంట నేను, వాడు వాళ్ళింటికి  వెళ్ళాం.
కొండ తలుపు కొట్టాడు.
తల్లి తలుపు తీసి, కొండను, నన్ను, నాన్నగారిని చూసి కంగారు పడింది.
కొడుకుని తడి నిక్కరుతో చూసింది.
'ఏరా అయ్యగారి  బావిలో దిగినవా'?  వద్దని చిలక్కి చెప్పినట్లు చెప్పిన గదరా....అంటూనే రెండు చెంపలు వాయించింది' సీతమ్మ.
'ఏం దయ్యగారూ 'మీరు ఇయ్యాలటప్పుడు' అంది సీతమ్మ.
నాన్నకి నాకు అంతా అయోమయం.  నాన్నగారు కోపం అపులేకపోయారు.
'అంటే  వీడు నీకు తెలిసే వచ్చాడా? బుద్ధుందా అసలు నీకు.
పావురం కోసం  అర్దరాత్రి బావిలో దింపుతావా'?
వాడు మునిగి చస్తే'? కోపంతో గట్టిగా అన్నారు నాన్నగారు.
బిత్తరచూపులు చూసింది ...సీతమ్మ!
'పావురాలేంది అయ్యగారూ'...నాకు అర్ధం కావట్లే అంది సీతమ్మ.
'అదేంటే' తండ్రికి పక్ష వాతం కదా. పావురాన్నిఇంట్లో పెంచుతే పక్షవాతం తగ్గుతుందని
ఎవరో చెప్పారట.
'నన్ను అడిగితే కాదంటానని అర్దరాత్రి  బావిలో దిగాడట వాటిని పట్టుకుందామని'
'అయ్యో...కాదయ్యగారూ....అందుకు కాదు వాడు  బావిలో దిగింది. ఏడుస్తూ అంది' సీతమ్మ.
విస్తుబోయి  నాన్నగారి వంక చూశాను నేను. నాన్నగారి పరిస్థితి ... కూడ అలాగే వుంది.
'కొండ'  ఒక్కసారి గా ముందుకు వచ్చి'అయ్యగారూ ... నిద్రలో లేచింది ... రాత్రి కొద్దిగా తాగింది కూడ......ఏదేదో మాట్లాడుతోంది...అమ్మ' పొద్దునే మాట్లాడుద్ది ...  అంటూనే
'తప్పయి పోయింది ....చమించండయ్యా'...అంటూ నాన్నగారి కాళ్ళుపట్టుకున్నాడు  'కొండ'.
'వెధవ తాగినట్లున్నాడు...ఇందాకట్నుంచీ అందుకే నోరు విప్పలే'... అన్నారు నాన్నగారు వెనక్కి జరుగుతూ.
'అయ్యా... నేను రేపు చెబుతా... ఈడు ఎందుకు బావిలోదిగాడో", ఇప్పుడు  మీ రెల్లండి' అంది సీతమ్మ ఏడుస్తూనే కొడుకుని ఉరిమి చూస్తూ.
'సరే, పదరా వెళదాం. రేపు చూద్దాం ఈ వెధవ సంగతి' అన్నారు నాన్నగారు ఇంటికి నడుస్తూ.
'పావురం కాకపొతే వీడెందుకు బావిలో దిగినట్లు'?..'పావురం కాదురా, ఇంకేదో వుంది. వాడేదో దొంగతనానికి వచ్చి ఏదైనా అలికిడి వల్ల బావిలో దిగాడా? ఎందుకు దిగినట్లు?  బావిలో బిందెగాని, వెండి వస్తువులు గాని ఏమైనా పడిపోయాయా కనుక్కో'అన్నారు నాన్నగారు..  '.అయినా సీతమ్మ రేపు చేపుతానందిగా'... నడువు...అన్నారు నాన్నగారు వడిగా అడుగులు వేస్తూ.
ఇంటికెళ్ళే సరికి మూడున్నర అయింది. అమ్మలేచే వుంది.
'ఏమిటీ ? ఏమయింది? 'అర్దరాత్రి ఎక్కడికి వెళ్ళారు, తండ్రీ, కొడుకు' అంది అమ్మ నిద్ర చెడగొట్టినందుకు విసుగ్గా !
'తలుపులు కూడా సరిగ్గా వేయలేదు. గేదెలు గాని మళ్ళీ విడిపించుకున్నాయా? మొక్కలన్నీ తోక్కేశాయా?
ఎన్ని సార్లు చెప్పినా వాటికి ఇనుప గొలుసులు తేరు. మొక్కలన్నీధ్వసం' అమ్మ గొణుక్కుంటూనే పడుకుంది.
'నువ్వు కూడ వెళ్లి పడుకోరా... రాత్రి చాలా సేపు చదివినట్లున్నావుగా', అన్నారు నాన్నగారు.
వెళ్లి పడుకున్నానే గాని నిద్ర రాలేదు. సీతమ్మ మీదే ధ్యాస అంతా.ఇంటిల్లి పాదికీ తలలో నాలుకలా వుంటుంది.
నేను పుట్టక ముందు నుంచి పనిచేస్తోంది ఇంట్లో. అన్నలు, అక్కలు, చుట్టాలు, అంతెందుకు, బావలందరూ కూడ 'సీతమ్మ'ని చాలా అభిమానిస్తారు.
ఈ ఇంట్లో పని మనిషి గా ఎప్పుడు అనుకోలేదు తనని. అమ్మ కుడా పల్లెత్తు మాట అనదు.
'కొడుకని కూడా చూడకుండా వాడు పావురానికి కాదు, వచ్చింది' అని చెప్పింది.
వెధవ 'కొండ' గాడు కూడా ఈ ఇంట్లో మనిషిలానే ఉంటాడు. నాకు వాడికి అయిదు నెలల తేడా అని సీతమ్మ చెపుతూ వుంటుంది. వాణ్ని చదువుకొమ్మని నాన్నగారు చాలా ప్రోత్సహించారు. కానీ వాడికి చదువు అబ్బలేదు. ఆరో తరగతి మధ్యలో  మానేశాడు. ఇంట్లో అందరి దగ్గరా చనువు వాడికి. ఒకళ్ళకి తెలీకుండా అందరి దగ్గరా కొద్దో , గొప్పో డబ్బులు తీసుకుంటూనే ఉంటాడు. సోమరి వెధవ. ఈ మధ్య  వెధవకి
వ్యసనాలు కూడ అలవాటు  అయినట్లుంది. ఈమధ్య రెండు, మూడు సార్లు అయిదు, పదీ కనపడలేదనీ అమ్మ అందీ, నా రూములో కూడ కొద్దిగా డబ్బులు మిస్సయినట్లు అనుమానం వచ్చింది. వెధవ పాడయ్యాడు.
వాడి తండ్రి కి మందులు కూడా చాలా వరకు మాఇంటి నుంచే వెళ్తాయి.
ఒకసారి దీపావళి పండక్కి అక్క,బావ,అన్నయ్య,వదిన అందరు వచ్చారు. పండగ సందడిలో   
వదిన నా కొత్త షర్టు గుండీ కుట్టి 'సూది' వాడి చేతికిచ్చి గోడకున్న కేలండర్ కి గుచ్చమంది.
వీడు వెళ్లి సూదిని  పవర్ సాకెట్ లో పెట్టాడు. కరెంటు షాక్కి వచ్చి మా బావగారి వొళ్ళో పడ్డాడు.
'ఏమయిందిరా? అంటే 'దిమ్మ తిరిగింది, తరువాత ఏమయిందో తెలవదు. బావగారి వొళ్ళో ఎట్టా పడ్డానో తెలీదు' అన్నాడు. అది గుర్తు వచ్చినప్పుడల్లా అందరం పడీ,పడీ నవ్వు కుంటాం.
అలాంటి అమాయకపు వెధవ ఇలా తయారయ్యాడు అనుకుంటూ నిద్రకుపక్రమించాను. తెల్లారింది.
నేను వేప పుల్ల నోట్లో వేసుకుని వాకిట్లోనే  వున్నా. సీతమ్మ వచ్చి తలెత్తకుండా వాకిలి వూడవడం మొదలెట్టింది.
ఇంతలో నాన్నగారు కాఫీ  కప్పుతో వరండాలోకి వచ్చి" ఏమే' సీతాలు' రాత్రి ఏదో అంటివి.
'వాడు పావురాయి కోసం కాదా బావిలో దిగింది ? మరి దేని కోసం ? అన్నారు  నాన్నగారు.'
'ఏందోనయ్యా... రాత్రి నిద్రలో  ఏం మాట్లాడానో... ఏందో ! వాడు పావురాల  కోసమే వచ్చిండటయ్యా'!
అంది తల వంచుకుని వాకిలి ఊడుస్తూనే.
సీతమ్మ నిజం చెప్పడం లేదని ఏదో ఒత్తిడిలో వుందని తన ముఖ కవలికలే చెబుతున్నాయని మనసులో అనుకుంటూ
'సరేలే వాడు జాగ్రత్త. వెధవ చేతికందకుండా పోయేటట్లున్నాడు.
'వాణ్ని ఒక కంట కనిపెడుతూ వుండు'అన్నారు నాన్నగారు లోపలికి వెళ్తూ.
ఇంతలో పక్కింటావిడ గోడ మీద నుంచి పిలుస్తూ ' ఏంటి కిట్టయ్య గారు రాత్రి గొడవ' అంది.
'కొండ'  రాత్రి పావురం కోసం బావిలో దిగాడు. 'అట్టానే అనుకోండి కిట్టయ్య గారు, ఎప్పుడో వాడు మీ ఇంటికో,
మా ఇంటికో కన్నం వేసిందాక' అంది పక్కింటావిడ వెటకారంగా.
'అదేందమ్మా... అట్లంటారు, వాడేం చేశాడమ్మా? ' అంది సీతమ్మ.
సీతమ్మ మాట్లాడకుండా 'ఇదిగో కిట్టయ్య గారు మొన్న మీరంతా  వూరు వెళ్లి నప్పుడు మీ పాత రేకులు వాడు సర్దుతుంటే చూశాను. తరువాత మీ అమ్మగారు వూరి  నుంచి వచ్చాక రేకులు పోయినై, పాతవే నని పట్టించుకోలేదని" అన్నారు.  రాత్రి 'కొండ' బావి లో పావురాల్లకోసమే దిగాడంటే నేను నమ్మను. సరిగ్గా కనుక్కోండి' అంటూ వెళ్లి పోయిందావిడ. 'ఆవిడ మాటలు విన్న నాకు అసలీ సంగతేమిటో తేల్చాలి' అన్న భావన గట్టిగా స్థిరపడింది నామదిలో.
సీతమ్మ తల ఎత్తకుండా పనిచేసు కుంటూనే  వుంది. వెధవ వాడి మూలాన్న సీతమ్మ మాటపడాల్సి వచ్చింది ఆనుకున్నానేను. ఇంతలో నాన్నగారు  'కృష్ణా' ఇలారా! అన్నారు. నేను నోట్లో వేప పుల్ల తీసి నాన్నగారి దగ్గరికి వెళ్ళాను.
'సీతమ్మని  నువ్వుగాని, అమ్మగాని ఎవరూ ఏమి అడగొద్దు. దానంతట అది ఏమైనా చెపుతే నాకు చెప్పండి.
'మళ్ళీ చెపుతున్నాదాన్ని ఎవరూ ఏమీ అడగకండి. అమ్మకు కుడా చెప్పు' అన్నారు నాన్నగారు.
అదీ దాని మీద మా అందరికి ఉన్న అభిమానం. వారం, పది రోజులయ్యాయి. 'కొండ' గాడు మళ్ళీ కన్పించలేదు.
నాన్నగారు మాత్రం వాడికి దగ్గర  పట్టణం లో ఏదైనా వుద్యోగం వేయిద్దామని ప్రయత్నం చేస్తున్నట్లు తెలుసు.
దాదాపు నెల రోజుల తరువాత అనుకుంటా నాన్నగారు పొలంలో నాట్లు... నువ్వు కూడా  పొలానికి రమ్మని చెప్పి ఉదయమే వెళ్ళారు. నేను నాన్నగారికి టిఫెన్ తీసుకుని తొమ్మిది గంటలకల్లా పొలానికి వెళ్ళాను.
'కొండ' గాడు నారు కట్టలు అందిస్తూ, కుదప తొక్కుతూ పై పనులు చేస్తూ కన్పించాడు.
ఎప్పుడు వస పిట్టలా వాగే వెధవ నావంకే సరిగ్గా చూడ్డం లేదు.' ఏరా కొండా' ఆరోజు నుంచి కనిపించడం మానేశావు.
'ఏం చేస్తున్నావు? ఎక్కడున్నావు'? అనడిగాను వాణ్నిఎలాగైనా వివరం కనుక్కోవాలని .
'అదేంటి కిట్టయ్యగారూ, నాన్నగారు చెప్పలేదా'! అయ్య గారు పట్నంలో
ఉద్యోగం వేయించారు. టెంపరవరి. 3500 /- రూపాయలు  జీతం కిట్టయ్య గారు. ఇక బుద్ధిగా ఉంటాను. 
ఉద్యోగంలో చేరి కూడా పది రోజులయింది. ఇవాళ శలవు.
పెద్దయ్యగారు  కూలికి రమ్మన్నారు. వచ్చినా'.
'పెద్దయ్య గారిది  'పెద్దమనసు' కిట్టయ్య గారూ' అన్నాడు కొండ
'సరేలే.... పని చూసుకో' అని నాన్నగారికి  టిఫెన్ ఇస్తే వద్దన్నారు. ఇంటికెళ్ళి స్నానం చేసి తిరిగి వస్తానన్నారు. 'సరే నాన్నగారూ... భోజనం కూడా చేసి వచ్చేయండి  నేను ఇక్కడే వుంటాను అన్నాను నేను'.
'సరే  రా' అని నాన్నగారు ఇంటికి వెళ్ళారు. ఇక నేను వాడితో కలిసి పని మొదలెట్టాను.
ఎలా అయినా సరే ఆరోజు సంగతి ఇప్పుడు తేల్చాల్సిందే,  అనుకున్నా. దాదాపు పన్నెండు అయింది టైం.
కూలీలందరూ భోజనాలు చేస్తున్నారు. నా దగ్గర 'టిఫెన్' తీసి తినడం మొదలెట్టా.
'కొండ' గాడిని కూడ పిలిచా.
'ఏందీ కిట్టయ్య గారు టిఫెన్'? అన్నాడు కొండ. ఇడ్లీ, దోశ  రెండు వున్నాయిరా...రా...తిందాం.' పిలిచాను నేను.
ఎలాగయి నా సరే వాడి దగ్గరనుంచి ఆ రోజు విషయం లగాల్సిందే అనుకున్నా.
వాడు దగ్గరకొచ్చి కూర్చున్నాడు.
ఇద్దరం టిఫెన్ తినడం మొదలెట్టాం. నేను ఎలా మొదలు పెట్టాలి 'టాపిక్' అని ఆలోచిస్తున్నా.
"కిట్టయ్య గారూ, ఎందుకంత ఆలోచిస్తారు. మీకు కావలసింది ఆరోజు నేను బావిలో ఎందుకు దిగానని కదా"! ఇనండి. 
నేను భావిలో దిగిన రోజు రెండు రోజుల ముందు మీ పిన్నిగారు 'పట్నం' నుంచి వచ్చారు కదా !
ఆవిడ రెండు రోజులు వున్నారు. ఆవిడ బాగా నగలేసుకొచ్చారు. పెద్దమ్మగారు 'ఎందుకే ఇన్నినగలేసుకోచ్చావు'
అసలే ఈ వూర్లో దొంగల భయంతో చస్తున్నాము' అన్నారు పెద్దమ్మగారు.
అప్పుడు నేను అక్కడే వున్నాను. 
'జాగ్రత్త, ఎక్కడ దాచుకుంటావో, ఈ రెండు రోజులు' ? అన్నారు అమ్మగారు.
'నీకెందుకే భయం. నానగలు, నేను ఎక్కడయినా దాచుకుంటాను' అన్నారు పిన్నమ్మ గారు.
'అదేనే ఎక్కడ దాస్తావు'? అని పెద్దమ్మగారు మళ్ళీ అడిగారు.
'అబ్బా' నీ భయం పాడుగాను. కంగారు పడకు. వాటిని ఒక ఇనుప తీగకు చుట్టి ప్లాస్టిక్ సంచిలోవుంచి మీ బావిలో వేశాను.
ఇక నువ్వునిశ్చింతగా పడుకో అక్కా' అన్నారు మీ పిన్నిగారు.
'ఆ'... మళ్ళీ వాటిని ఎట్లా తీస్తావే ? ఏమిటో ఈ పిల్ల అఘాయిత్యం' అని కంగారుగా
'ఏమండీ, ఏమండీ' అంటూ పెద్దమ్మగారు పెద్దయ్యగారికి చెప్పడానికి లోనికి వెళ్ళారు.
పిన్నిగారేమో పగలబడి నవ్వుతు, ఏరా 'కొండా' మీ అమ్మగారికి ఇంతా భయమేమిటి రా"? అన్నారు.
'అబ్బ...  భలే చాన్సులే' అని అప్పుడే మనసులో అనుకున్నాను.
ఎలాగయినా ఆ నగల్ని భావిలోనుంచి తీసి అమ్ముకుందా మనుకున్నాను.
వెంటనే నేను చేతిలో పని ఆపు చేసి భావి లోకి  తొంగి చూస్తుంటే పెద్దమ్మగారు,
'ఏం చేస్తున్నావురా అక్కడ' అని గద్దించారు కూడా'....
'అదీ సంగతి' ! ఆరోజు భావిలోకి  నగల కోసం దిగాను!
'బావిలో వెతికి, వెతికీ చచ్చాను. అసలు మీ పిన్ని గారు నగల్నిభావిలో వేయలేదు.
'ఆవిడ ఎక్కడో దాచి అమ్మగార్ని నవ్వులాట  పట్టిస్తుంటే నేను నిజమే అనుకున్నాను'.
బుద్ధి వచ్చింది కిట్టయ్య గారు. మళ్ళీ జన్మలో దొంగతనం గురించి ఆలోచన గూడా చేయను. అయినా దేవుడి లాంటి అయ్యగారింట్లో నే దొంగతనం చెయ్యాలనుకున్నా.
చాలా తప్పుచేసినాను కిట్టయ్యగారు' అని 'కొండ' చెబుతుంటే నాకు నవ్వు ఆగింది కాదు.
అమ్మ ఈ విషయం అయ్యగారికి చెప్పి చమించమని కాళ్ళు పట్టుకోమంది.
లేకుంటే చస్తానని బెదిరించింది మాయమ్మ 'అన్నాడు కొండ .
'మీరుకూడా ...చమించండి కిట్టన్నాఅన్నాడు 'కొండ' తలవంచుకుని.
అయ్యగారికి, అమ్మగారికి చెప్పండి. నాకు అయ్యగారికి చెప్పే ధైర్నం లేదు.
ఎంత పెద్ద మనసో అయ్యగారిది.
ఇంకొక్క విషయం కిట్టయ్య గారు...అక్కలకి, అన్నలకి ఎవరికీ ఈ విషయం మాత్రం చెప్పొద్దు.
నా పరువు పోద్ది. మళ్ళీ ఎవరిదగ్గరనుంచి ఒక్క పైసా కూడ రాలదు' అని వివరంగా చెప్పాడు 'కొండ'.
'వెధవా' నీ బుద్ధి మారదురా అనుకున్నా. అయినాసరే, వాడి మీద  కోపం గాని, అసహ్యం కాని కలగలేదు.
ఇదంతా సీతమ్మ మీద మా అందరికీ  ఉన్నఅభిమానం వల్లే.
'ఇంటికి ఎప్పుడు వెళ్ళాలి...ఎప్పుడు అందరికి చెప్పాలి'  అన్నధ్యాసలో పడ్డాను.
ఈ విషయం గుర్తు కొచ్చినప్పుడల్లా మా ఇంటిల్లపాది అందరం తెగ నవ్వుకునే వాళ్ళం. సీతమ్మకూడా మాతో కలిసి నవ్వుకునేది.

రచన:-
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య.
Mobile No. 9849118254.

Punyabhoomi naa bharathadhatri.

                                                             పుణ్యభూమి నా భరత ధాత్రి.

భరత మాతను నేను. భరత ధాత్రిని నేను. శతబ్దాల  చెరలో ముద్దు బిడ్డలని కసాయిలకు  బలి ఇచ్చిన  బంధకిని  నేను.  లెక్కకు మిక్కిలి  ముష్కర మూకల దాడులతో, మహమ్మదీయుల దండయాత్రలతో, శతాబ్దాల  పరాయి  పాలనలో చిక్కి శల్యమైన నేను  దాస్య శ్రుంఖలాల నుంచి విముక్త మైనా నని అనుకొన్నాను.
నాటి నుంచి  నేటి వరకు నా శిరం భారం. దానికి మందు లేదు నా వాళ్లకి లేదు ముందు చూపు. ఇటు  ప్రక్కన 'ఇసి' వుశి గోల్పుతోంది. మతోన్మాదుల మదం, మాత్సర్యం తో ఇసుమంత విశ్రాంతి లేదు. కాశ్మీరం నా శిరం. నా శిరచ్చేదానికి కుట్రలు, కుతంత్రాలు  నిత్యకృత్యమైపోయాయి. అడ్డుకునే నాధుడే కరువయ్యారు. నా బిడ్డలు మౌనం వీడాలి. కార్యదీక్షా నిబద్దులుకావాలి.
దశాబ్దాలుగా మౌనంగానే వున్నాను. చెర పట్టిన వారిని సైతం కరుణించాను. సహనానికో హద్దుందని ముష్కర మూకలికి అర్ధమయ్యేలా చెప్పండి. మౌన ముని మౌనం వీడి మన్మోహనాస్త్రాన్నిపదును పెట్టాలి.
పర తంత్ర మంత్రాంగమే భారం అంటూ ఉత్త నినాదాలు. వినీ,వినీ విసిగి, వేసారి పోయాను. నిద్ర లేదు నివృత్తి లేదు.
శిరో భారమే కాదు. భుజాలు సైతం బాధతో మెలి తిరుగు తున్నాయి.
ఇటు ప్రక్క' చీనా' చీడలా  తినేస్తుంది. ఈ సరికే నన్ను కొంత కబళించింది. సూర్యబాంధవుడు నన్ను తాకే చోటు నాది కాదు పొమ్మంటోంది. నాకొమ్ము కాశే వారే కరువయ్యారు.
'ఆసాం' తం అల్లర్లు, అల్లకల్లోలం.      
ఇక నా 'వక్షం' వృక్షం అవుంతుందని నలుగురికి నీడ ఇస్తుందని ఆనుకున్నా. 'హస్తి 'నా' పురం కదా వాసి కెక్కుతుంద నుకున్నాను. తనా లేదు, మనా లేదు కీచక పర్వానికి  నీడ గా మారింది. 'నీరోలు' వాసి కెక్కారు. నా బిడ్డలు ఉడిగం  చేస్తున్నారు. నిమ్న జాతులు నీరసిస్తున్నాయి నీచులు నీడ పాటున నా జాతిని నిర్వీర్యం చేస్తున్నారు.
'నా' పురం  నా అంగాంగ భాగాలకి రాచ కురుపుల కేంద్రంగా మారింది.
మరాటులు, అరుణాచల వాసులు గళ  మెత్తారనుకున్న. సింహాసనానికే రాచ మర్యాదలని, తమ, తమ నెలవులుకే భంగపాటు లోస్తాయని, అధినేతల  ఊసెత్తని వారలతో  స్నేహం తమకు తగదని వారు  కూడా  తిరోగమించారు. కార్యదీక్షులు, స్వార్ధం వీడాలి. జాతి సేవకు అంకితం కావాలి. కావలసిన  కార్యాలు, చేయవలసిన పనులు  కాల పరీక్షకు వదలరాదు.
ఇక నా ఉదరం లో ఎటు చూసినా అటు పోట్లు. నిజాయితీ కి నిలు వెల్లా 'కొరవే'. రాజ పుటానులు రోషం మరిచారు. బీహారి బేహారుల్ని బీహారులు బేఖాతరు చేశారు. భిన్నత్వం లో ఏకత్వం అన్న నానుడి నాని పోతోంది. శతాబ్దాల మత సామరస్యం మంట కలిసింది. మంట  రాజేస్తున్న వారు సింధు ప్రక్కనే  రాబందుల్లా  కొలువై వున్నారు. అన్ని తెలిసీ తెగువ లేక చేష్టలుడిగి అచేతనంగా ఉన్న నా  బిడ్డలు  తమ తమ నెలవుల నెచ్చెలుల వీడి పీడిత ప్రజల సేవే పరమార్ధంగా, మాతృభూమి కొలువే కొలమానంగా చేసుకున్న నాడే నాకు నిద్ర. ఎటు చూసినా  జాతి వ్యతిరేక  దాడులు, వాడ వాడలా దంతే వాడలు. కులమార్పుల కల్లోలాలు. తూర్పు సైతం మనదికాని మావోఇజం తో తల్లడిల్లుతోంది. నామధ్యంలో మరాటీల  'మహా' దృష్టి వక్రించి నా ప్రజలను దోషులుగా ద్రుక్కిస్తున్నారు.
క్రిందకు వెళితే ఏముంది కుహనా లౌక్యం, భూభాగోతాలు, 'సెజ్జు'లంటూ 'సజ్జ'  పండే భూమి సైతం సంతలో పెట్టారు. నవాబుల  సైతోడు  జాగీరుల నజరానాలు, నాసహజ వనరుల్నిగునపాల గురితో నజ్జు చేస్తున్నారు. నదీమ తల్లుల్నినాది, నాదంటూ క్రింద మీదవుతున్నారు. నీరు పల్లమెరుగు అన్న సత్యం  అనిత్యం అయిపొయింది.  నాది, నాదంటూ ఎవరికీ వారే లెక్క లేసు కుంటున్నారు. భగీరధుదు  సైతం బామాల్సిందే. అయినా తెగని నీటి నాటకం. చోద్యం చూస్తున్నారు చేవ కలిగిన వారు. ఇంకా చోద్యం  భూ"మధ్య" గీత గీస్తున్నారు. కర్నాటకాన అంతర్నాటకం "రాఘవుని" బళ్ళారి  చుట్టూ ప్రదక్షిణం. నా దేవుని సొంత భూమి నానాటికి విచ్ఛిన్నం. మత  చాందసవాదులాట నిత్య కృత్యం. నా లలాట లిఖితమేదో నిర్లిఖితమైనట్టుంది. ప్రవక్తలు, మత పెద్దలు పంచాలి మంచినే కాని మానవాళిని మట్టు పెట్టరాదు. శ్రమైక జీవులను
పరాన్నభుక్తుల గానే ఉంచాలని, పెంచాలన్న యోచనకు తాళం వెయ్యాలి. శ్రమజీవికి  స్వాంతన కావాలి. వందల వత్సరాల బానిస బ్రతుకేదో "బాంచనే" పోమ్మంటోంది ! మార్పేది లేదు! ఆరు దశాబ్దాల  క్రింద 'నేనేదో' నేడు 'నేనదే' అనడంలో నా కేమీ నగుబాటులేదు. అవినీతి, అనైతికత నాకు జీర్ణమై పోయాయి.
'మోతీ' లాలంటి బిడ్డలు కోకొల్లలు నాకు . నాకెందుకీ 'దత్తు' ? నా కడుపున  పండు సిరులు
ఎంతకయినా చాలు. గోదాముల్లోని నిలవ పురుగులకు  కాదు. నిలవ  నీడ లేక, ముద్దనోటికి రాక కడుపులో కాళ్లేట్టుకు కాల మీడుస్తున్న బిడ్డలందరికి కావాలి. తనువు చాలిచ్చేటంత ముదుసలిని కాను. ఆరు పదులు దాటి ముచ్చటగా మూడేళ్ళు. రోగిష్టి దానిలా  పడుతు,లేస్తున్నాను. జవ్వనివి నీకేమి అంటు వెంట పడుతున్నారు. దొరికినంతకు మేర పీక్కు తింటున్నారు.
ఏ దారి లేదింక. త్రిమూర్తుల వంక తిరిగి చూస్తున్నాను.
వినాయకుణ్ణి పంపి స'నాయకుణ్ణి' తెచ్చి నన్ను నా ప్రజను దీవించమని చెప్పి.
కేశిరాజు వెంకట వరదయ్య .