ప్రణవ రాగం
---------------------
( సెప్టెంబర్ ఎనిమదివ తేదీ, 2023 - 'సహరి' అంతర్జాల వారపత్రిక, సరస కథల పోటీలో బహుమతి పొందిన కథ)
న్యూఢిల్లీ - డెహ్రాడూన్ శతాబ్ది ఎక్స్ప్రెస్ రూర్కీస్టేషన్ లో ఆగి బయలుదేరింది.
ఫస్ట్ క్లాస్ ఎ.సి బోగీ డోర్ నానుకుని నిలబడి బయటకు చూస్తోంది 'లయ'. ముఖం మీదకు జారి ఎగురుతున్న ముంగురులను ఒకచేత్తో సర్దుకుంటూ, దూరంగా నీరెండలో రంగులు మారుతూ,
ముగ్ధమనోహరంగా కన్పిస్తున్నపర్వతాలను చూస్తున్నఆమె మనసు పురివిప్పిన నెమలిలా నాట్యమాడుతోంది. కొండలు, కోనలు, లోయలు, జలపాతాలు దాటుతూ రైలు ముందుకు పరుగెడుతుంటే ప్రకృతి కనువిందు చేస్తోంది.
"డోర్ క్లోజ్ చేయాలి లోనికెళ్ళండి మేడం" అన్నాడు ట్రైన్ అటెండెంట్.
కూపే లోనికి వచ్చి ఒంగి సీట్ కింద ఉంచిన బ్యాగ్ పాకెట్ లోంచి పుస్తకాన్నితీసుకుంటున్న భార్య లయను పరికించి చూశాడు ప్రణవ్. నలుపు రంగు పైజామా, గులాబి రంగు కుర్తా, నలుపు, బంగారు రంగు పల్లూ వేసుకుంది. ఆమె తల, భుజాల కదలికతో నాట్యమాడుతున్నట్లుగా కదులుతున్న నల్లని ఒత్తైన వంకీలు తిరిగిన జుట్టు,స్టెప్ కట్ సిల్కీ టచ్ తో పాయలుగా చీలి వీపుపైనుంచి జారి సన్నని పరదాలా వ్రేలాడుతూ రెచ్చగొడుతున్న ఆమె అందాలను మసకలో చూసి తీయని అనుభూతి చెందాడతను.
'కొద్దిగా ఒళ్ళు చేసి బాపూ బొమ్మలా ఉంది' ఆమె మేని సౌందర్యానికి ముగ్ధుడయి ఆమె మేని నుంచి కళ్ళు తిప్పుకోలేక పోయాడు ప్రణవ్.
బుక్ తీసుకుని, సీట్లో వెనక్కానుకుని కూర్చుని బుక్ మార్కర్ ఉన్నపేజీ తీసి చదవడం మొదలెడుతూ పుస్తకం అంచులనుంచి భర్త తనవంకే చూడడం గమనించింది లయ.
అతనామె మేనుని అణువణువుని పరికించి చూస్తున్నట్లనిపించిందామెకు. చురుగ్గా తలెత్తి సూటిగా చూసింది భర్తను. అతను చూపులు మరల్చలేదు. రెప్పలార్చకుండా తనివిగా చూస్తూనే ఉన్నాడామెను. అతని సూదంటు చూపులు మరింతగా మీదకు చొచ్చుకువచ్చి ఆసాంతం ఆమె మేనిని వేళ్ళతో తడుతున్నట్లనిపించిందామెకు.
స్త్రీ సహజమైన సిగ్గుతో క్షణంపాటు తొట్రుపడిందామె. సర్దుకుని కూర్చుని ముందుకు ఒంగి అతని మొహంలోకి సూటిగా చూస్తూ రెండు చిటెకలు వేసింది లయ. కళ్ళు విప్పార్చి కూల్ గా వెనక్కి జరిగి కూర్చున్నాడు. అతని పెదవులపై ఓ కొంటె చిరునవ్వొకటి రెండు సెకన్లపాటు అతని ముఖంలో రేఖామాత్రం కన్పించి మాయమైంది.
లయ చదువుతున్న 'పెర్రీ మేసన్' మిస్టరీ థ్రిల్లర్ పుస్తకాన్ని పక్కనుంచి, స్టాండ్ కున్న వాటర్ బాటిల్ అందుకుని గట గటా సగం బాటిల్ నీళ్లు తాగి కూర్చుని, తనూ కళ్ళు విప్పార్చి పరీక్షగా చూసింది భర్తని.
ఆరడుగుల బలిష్టమైన విగ్రహం పసిమి ఛాయ, కోల ముఖం, చిన్నినోరు, క్లీన్ షేవెన్, వెడల్పాటి నుదురు, చురుకైన కళ్ళు, మళ్ళీ చూడాలనిపించే ఆకర్షణీయమైన విగ్రహం.
అతను చూపులు మరల్చలేదు. వారి చూపులు ఢీకొన్నాయి. అతను తల ఎగరేశాడు చిలిపిగా ఏమిటన్నట్లు.
* * * * *
నెలక్రితమైన వారి పెళ్ళిలో లయ ముక్తసరిగా మాట్లాడడం ప్రణవ్ కి గుర్తుంది. తల్లి అనారోగ్యంగా ఉందని ...పెళ్లయ్యాక తనతోనే ఉంటుందని, తనని ఒంటరిగా వదిలిరానన్నఆమె ప్రస్తావన, వెలిబుచ్చిన ఆందోళన కూడా గుర్తుంది.
"హలో! ఏమిటా చూపు ?" తెచ్చిపెట్టుకున్నదర్పం ప్రదర్శించింది లయ.
"ఇదే ప్రశ్న మిమ్ముల్నడుగుదామని ఇందాకట్నుంచి ప్రయత్నిస్తున్నాను" అన్నాడతను నిబ్బరంగా.
"నేను మీవైపు చూశానా!?" ఆశ్చర్యంగా అంది లయ.
"కాదనగలరా ?"
"యెస్ ... "
"నా భార్యను నేను చూడకూడదా !? "
"ఇక చాలు! '' అన్నట్లు చేయి అడ్డంగా పెట్టి, బుక్ ముఖానికి అడ్డుగా పెట్టుకుంది లయ.
"మీరేగా అడిగారు. మీ కాసక్తి లేదంటే ... ఇట్స్ ఒకే"
"...ఆసక్తేమిటి ?'' ప్రశ్నించింది లయ.
"అదే...!" నీళ్లు నమిలాడు ప్రణవ్.
ఆ నిగూఢ పలుకుల సంకేతమేమిటో అర్ధమయ్యాక సిగ్గుతో పుస్తకం మొహానికి అడ్డుపెట్టుకుంది లయ, పుస్తకం అంచులనుంచి అతన్ని ఓరగా చూస్తూ. భర్తతో సంభాషణ మనసుకు ఎంతో హాయిగా అనిపిస్తోంది ఆమెకు. కానీ బెట్టు చేస్తోంది మనసు.
మళ్ళీ ఒక చిరునవ్వకటి రువ్వి, రయ్యిన లేచి అమాంతంగా లయ మీదుగా ఒంగాడు.
అతను మీదకు వస్తున్నట్లుగా అనుభూతితో ఆమె గుండె శబ్దం లయ తప్పింది.
సీట్ క్రింద నుంచి బ్యాగ్ లాగి సైడ్ పాకెట్ నుంచి బుక్ తీసి కూర్చుని
"సారీ...'' అని బెర్త్ మీదకు జారి పడుకుని పుస్తకం మొహం దూర్చాడు ప్రణవ్ .
'గాడ్! ఏమైంది నాకు. ఎందుకీ తత్తరబాటు' అనుకుంది లయ.
ఆమె గుండె చప్పుడింకా లయకు రాలేదు. మనసు కోతిలా అనియంత్రంగా గెంతులేస్తోంది.
అతని ప్రవర్తన కవ్వింపా లేక కాకతాళీయమా? అర్ధం కాలేదు లయకు.
అతను చదువుతున్న పుస్తకమేమిటో చూడాలని ఉత్సుకత పెరిగి ఒంగి ఒదిగి పుస్తకం వంక చూసింది.
జేన్ ఆస్టేన్ వ్రాసిన 'ప్రైడ్ అండ్ ప్రిజుడిస్' ... లయ కెంతో ఇష్టమయిన ఇంగ్లీష్ నవల. తను చదువుకునే రోజుల్లో ఆ నవల్లో నాయిక ఎలిజిబెత్ తో తనని పోల్చుకునేది. ఆమెలా ప్రవర్తించేది. ఆక్షణంలో ప్రణవ్ నవల్లో ప్రణయ కధానాయకుడు 'డార్సీ'లా అనిపించాడు.
'... నా భార్యను నేను చూడకూడదా?' అతని మాటలామెను మురిపిస్తున్నాయి, మైమరిపిస్తున్నాయి. మనసుని గిలిగింతలు పెడ్తున్నాయి. ఒళ్ళంతా మత్తుగా, తీయని బాధ. అతని చేరువని కోరుకుంటోంది. ఆమెకు చెల్లెలు శ్రియ కబుర్లు గుర్తుకు వచ్చాయి.
శ్రియకు ముందు పెళ్లయింది. పెళ్లయ్యాక నాలుగు రోజులపాటు భర్తతో పుట్టింట ఉంది. వారి స్వీట్ నథింగ్స్ నాన్ స్టాప్ గా చెప్పి విసిగించేది. అప్పట్లో లయకు ఆ మాటలు అప్పుడు రుచించేవి కాదు.
శ్రియ స్విట్జర్లాండ్ వెళుతూ ఎయిర్ పోర్ట్ లో బై జెప్పి కన్నుగీటి చెవిలో రహస్యంగా చెప్పింది.
''లయా! ప్రణవ్ ని పెళ్లి చేసుకుకుని హనీమూన్ కి స్విట్జర్లాండ్ వచ్చెయ్. దేవుడు వరంలా ఇచ్చిన మనిషిని కాదనకు. డోంట్ వేస్ట్ టైం'' శ్రియ మాటలు మళ్ళీ మళ్ళీ తలపుకు వస్తున్నాయి.
ఇప్పుడా మాటలు లయకు తేనె మూటలా, తీయటి పలుకుల్లా గుర్తుకొస్తున్నాయి. తలుచుకున్నకొద్దీ, కొలనులో నీటి ఊటలా ఊరుతూ మదిని మథనం చేస్తున్నాయి. మనసు దూదిపింజంలా విహరిస్తోంది. ఒళ్లు గాలిలో తేలుతున్నట్లనిపిస్తోంది. మనసు వయసు తమకాన్ని తెలియజేయమని తీర్పు చెపుతోంది. ఊహల కుహరం నుంచి ఉఛ్వాస నిశ్వాసాలు భారమవుతున్నాయి. నిట్టూర్పుల పర్వంలో మదిన మదన ప్రేరిత పరువాల పరుపులు పరుచుకుంటున్నాయి. భర్తని మళ్ళీ క్రీగంట చూసింది లయ. అతనామెను చూడడం లేదు.
అతనేమైనా మాట్లాడుతాడేమోనని ఆశగా చూసింది.
'పుట్టిన్నాటినుంచి ఒక్కరోజైన కలిసి జీవించని ఒక పరాయి మనిషి సన్నిధితో ఇంత తన్మయత్వమా !?'
చేతిలో ఉన్న నవలా పఠనం మీద ఏకాగ్రత కోల్పోయి పుస్తకం అంచుల్నుంచి తదేకంగా అతన్ని తమకంగా చూస్తూ 'ఎన్నడూ లేనిది ఏవిఁటీ బలహీనత. ఏమిటీ మధుర భావన. ప్రేమ, ఆరాధన అంటే ఇదేనేమో' అనుకున్నదామె. లేచి వాటర్ బాటిల్ తీసి చూసింది. నీళ్లు కొద్దిగా ఉన్నాయి.
"నా బాటిల్ తీసుకోండి అభ్యంతరం లేకుంటే" అన్నాడతను చదువుతున్నపుస్తకంలో నుంచి తలెత్తకుండా, దృష్టి మరల్చకుండా. అతని కేరింగ్ కి ముగ్ధురాల యింది. బాటిల్ అందుకుని నీళ్లు తాగింది. వాచ్ చూసుకుంది. ఇంకా గంట ప్రయాణం ఉంది. తోచడంలేదు. చదవబుద్ధి కావడంలేదు.
ప్రణవ్ తో ఏదైనా మాట్లాడాలనిపిస్తోంది. మనసుపొరల్లో గూడుకట్టుకున్నక్రితపు అనాసక్తి గుట్టుగా గట్టుదాటుతోంది. సంభాషణ ఎలా ప్రారంభించాలో అర్థంకావడం లేదు. ఆమె మనసులో మాట
విన్నట్లుగా ప్రణవ్ లేచి కూర్చుని బుక్ ని పక్కన ఉంచాడు.
"బోర్ గా ఉందా లేక ఆకలేస్తుందా? లేక రెండునా... శాండ్విచ్ తినండి" అనునయంగా అంటూనే బ్యాగ్ లోనుంచి ఆల్ల్యూమినమ్ రేప్డ్ పొట్లం తీసిచ్ఛాడామెకు.
విస్మయంగా మనసులో మాటని ఇట్టే పట్టేసిన అతన్ని చూస్తూ "షల్ వుయ్ షేర్ ?" చిన్నపిల్లలా అంది లయ సంతోషంగా.
"ఆర్ యు షూర్ ?" అన్నాడు ప్రణవ్
"యా!" అందామె.
''ఎవ్విరిథింగ్...?'' వినీ వినబడనట్టుగానే గొణిగాడతను.
తనూ అతని మాటలను వినీ, విననట్టుగానే శాండ్విచ్ రేపర్ తీయడంలో నిమగ్నమయింది లయ. ఒక శాండ్విచ్ తీసుకుని, ప్యాక్ ప్రణవ్ కి ఇచ్చింది. అతను పుస్తకంలో ముఖం దూర్చాడు.
థాంక్స్ చెప్పిబ్రెడ్ స్లైస్ తిని ముఖానికి నవల అడ్డుపెట్టుకుని గతంలోకి జారింది లయ.
* * * * * *
"ప్రణవ్ ఢిల్లీలోనే ఉంటాడు. మనకు దూరబ్బంధువు. నీకు తెలుసుకదా! తండ్రితో మనింటికి వచ్చాడు. మంచి కుర్రాడు. ఐ.పి.ఎస్. ఉన్నతోద్యోగి. నువ్వతనికి బాగా తెలుసు. నువ్వంటే ఇష్టమట. నిన్నే చేసుకుంటాననని మూడేళ్ళుగా భీష్మించుక్కుర్చున్నాడు. ఈ మాట ఆ అబ్బాయి తండ్రి చెప్పాడు. నువ్వేమో ఎన్నిసార్లడిగినా ఓ జడ పదార్థంలా కిమ్మనడం లేదు. వాళ్లకి నేను సమాధానం చెప్పాలి. ఈ సంబంధం నీకు వరం లాటిది. నీ పెళ్లవుతే నాకు మనశ్శాంతి. నువ్విక ఈ విషయాన్ని నాన్చకు" అని గట్టిగా చెప్పింది మల్లిక.
తల్లి ఆరోగ్యం అంతంత మాత్రంగా ఉండడం, పెళ్ళవుతే తల్లిని ఒంటరిగా వెళ్ళవస్తుందని కాదనలేక, ఔననలేక, ఆమెను బాధపెట్టడం ఇష్టం లేక సతమతమయింది లయ. ఆ రోజు తల్లి పనిచేస్తున్న బ్యాంకు నుంచే సరాసరి హెల్త్ చెకప్ కి వెళ్లి వస్తూనే
"లయా ! ప్రణవ్ నాన్నగారు ఫోను చేశారు. ఏ సంగతి ఈరోజు వారికి చెప్పాలి. ముహుర్తాలు పెట్టించమని చెబుతున్నాను'' ఖచ్చితంగా అంది.
"నేనొక్కసారి ప్రణవ్ తోమాట్లాడాలమ్మా" అంది లయ తల్లితో మెల్లగా.
మల్లిక వేగంగా స్పందించి "ఇదిగో ఫోను కలిపాను మాట్లాడు" అని ఫోను లయ చేతికిచ్చింది మల్లిక ఏమాత్రం తాత్సర్యానికి తావివ్వకుండా.
"ప్రణవ్! పెళ్లి నాకు ఓకే. ఒక్క కండిషన్ తో. అమ్మ మన తోనే ఉంటుంది. అలా అవుతే మ్యారేజ్ ఈజ్ ఒకే ఫర్ మీ" అంది లయ.
"అఫ్ కోర్స్ ... షీ ఈజ్ మై మామ్ టూ!" అన్నాడు ప్రణవ్.
ప్రణవ్, లయల పెళ్లయింది.
పెళ్ళికి వచ్చిన లయ ఫ్రెండ్స్ అందరూ "యు లక్కీ గర్ల్! మంచి మొగుణ్ణి కొట్టేశావ్. నౌకర్లు చాకర్లు... ఓహ్ ఇంక నీ లైఫే లైఫ్ ... " అని అభినందిస్తూనే వున్నారు.
* * * * * *
లయ పెళ్ళవుతూనే మల్లిక నారోగ్యం తో హనీమూన్ వాయిదా పడింది.
నెలరోజులు తరువాత హనీమూన్ ట్రిప్ అనుకున్నారు.
ఆ రోజు... స్విట్జర్లాండ్ కి బయలుదేరాలి. బ్యాగ్ సదురుకుంది లయ. ఉదయం నుంచి తల్లి కొద్దిగా ఆయాసపడడం గమనించింది. లయ మనసు డోలాయమానంగా ఉంది.
''ఆయాసం ఎక్కువగా ఉంటే ఫోను చేయండి'' అని డాక్టర్ చెప్పిన మాటలు గుర్తుకువచ్చాయి లయకు. అస్థితిలో తల్లిని వదిలి హనీమూన్ కి వెళ్లడానికి మనస్కరించడం లేదు. రిజర్వేషన్లన్నీ అయ్యాయి. ప్రయాణం సమయం గంటల్లోకొచ్చింది. మళ్ళీ వాయిదా అంటే ప్రణవ్, అతని కుటుంబం ఏమనుకుంటారో నన్న భయం వెంటాడుతోంది.
కూతురి ఆందోళన చూసి "నేను బాగానే ఉన్నానమ్మా ... నువ్వెళ్లిరా !" అంది మల్లిక.
జ్యూరిచ్ లో చెల్లెలు శ్రియకు ఫోను చేసి "ఉదయం నుంచి అమ్మ ఆరోగ్యం బాలేదు. ఏంచేయాలో అర్థంగావడంలేదు" అంది లయ.
"ఫరవాలేదక్కా! నెలరోజులుగా స్టేబుల్ గానే ఉంది గదా. మెల్లగా కోలుకుంటుంది.పెద్దది కదా సమయం పడుతుంది. కంగారు పడకు. ట్రిప్ అంత ప్లాన్ చేశాము. అతిగా ఆలోచించక బయలుదేరు. మళ్ళీ వాయిదా అంటే బావుండదు" అంది శ్రియ.
"ఈ స్థితిలో అమ్మని వదిలి రావాలని లేదు" ఖచ్చితంగా అంది లయ.
"వాట్ ది హెక్ గోయింగ్ ఆన్ దేర్ ! రిజర్వేషన్లన్నీ అయ్యాయి. అన్నీ ఖరీదయినవి.
వాళ్ళు రాకుంటే డబ్బంతా బొక్క. చెప్పు వాళ్ళకి. పెద్దామె కదా ! ఏవో రోగాలు వస్తుంటాయి.
హనీమూన్ మానుకోవడమేమిటి. నాన్ సెన్స్" స్పీకర్లో మరిది అన్నమాటలు వినబడ్డాయి లయకు. అతనలా అమర్యాదగా మాట్లాడడం నచ్చలేదు లయకి. నొచ్చుకుని ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది.
''ట్రిప్ పోస్టుపోన్ చేస్తానమ్మా!" అంది లయ
"వద్దు! అలాటి పని చేయవద్దు. నా మీద ఒట్టే. నువ్విక రెడీ కావాలి. ఫ్లైట్ టైం అవుతోంది. అల్లుడుగారు వచ్చే టైం అయింది" అంది మల్లిక మెల్లిగా బెడ్ మీద లేచి కూర్చుంటూ.
ఇంతలో ప్రణవ్ దగ్గరినుంచి ఫోను.
"అర్జెంటు పని వచ్చింది. నేను డైరెక్టుగా ఎయిర్ పోర్ట్ కి వస్తాను. కౌంటర్ దగ్గర కలుద్దాం" అని ఫోను కట్ చేశాడు ప్రణవ్, మాట్లాడేందుకు అవకాశమివ్వకుండా.
తల్లి బలవంతం చేయడంతో, అయిష్టంగా బయల్దేరి ఎయిర్ పోర్ట్ కి చేరి వెయిట్ చేస్తోంది లయ.
కౌంటర్ మూసే అయిదునిముషాల ముందు వచ్చాడు ప్రణవ్.
ఎయిర్ల పోర్ట్ కి వచ్చీ రాగానే లయ ముఖం చూస్తూనే
"హేయ్! ఈజ్ ఎవిరీథింగ్ ఓకే ? మామ్ ఎలావున్నారు ?" ఆదుర్దాగా అడిగాడు.
"ఉదయం నుంచి కొద్దిగా ఆయాస పడుతోంది" అంది లయ.
"దెన్ వై దిస్ ట్రావెల్ ? దిస్ కెన్ వెయిట్ ... షీ ఈజ్ ఆల్ ఎలోన్. ఆంటీ నెవరు చూస్తారు?
దిస్ ఈజ్ బాడ్. లెట్స్ గో బ్యాక్" మెరుపులాటి నిర్ణయం తీసుకుని తమని డ్రాప్ చేసి వెళ్లిన కారుని వెనక్కి పిలిచాడు ప్రణవ్.
"టేక్ ది బ్యాగ్ లయా!" అంటూ ఎయిర్ పోర్ట్ బయటకు నడిచాడు ప్రణవ్.
"థాంక్స్ ప్రణవ్ !" అంటూ మంత్రముగ్ధలా అతన్ననుసరించింది లయ. లయను ఇంటిదగ్గర డ్రాప్ చేసి వెళ్ళాడు ప్రణవ్. అతనలా వెళ్లిన గంటలోపునే హాస్పిటల్ నుంచి డాక్టర్, సిస్టర్ వచ్చి మల్లికను చెకప్ చేసి "మీరు లేచి తిరిగేంతవరకు ఈ నర్స్ డ్యూటీ ఇక్కడే" అని చెప్పి వెళ్ళాడు డాక్టర్.
* * * * * *
మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే వచ్చాడు ప్రణవ్.
''ఆంటీ! డాక్టరుతో మాట్లాడాను. మీకే అనారోగ్యం లేదు. కొద్ది అలసట, అంతే! నాల్రోజుల్లో మామూలు మనిషిలా లేచి తిరుగుతారు" అన్నాడు ప్రణవ్ మల్లిక కాళ్లకు నమస్కారం చేస్తూ.
"నా మూలంగా మీ ట్రిప్ మళ్ళీ కేన్సెల్ అయింది. బోలెడంత డబ్బు వృథా. చిన్నది చెప్పింది"
ప్రణవ్ లయ వంక చూశాడు. అతని చూపుల్లో కొద్ది తీక్షణత కన్పించింది.
"అదేమిటి. రిజర్వేషన్స్ నువ్వుచేస్తానన్నావుకదా ?" లయకు మాత్రం వినబడేట్లుగా దగ్గరగా వచ్చి అన్నాడు ప్రణవ్
"తరువాత మాట్లాడతాను" అని విషయాన్ని స్కిప్ చేసింది లయ.
* * * * * *
వారం రోజుల తరువాత స్వస్థత చేకూరడంతో లేచి తిరగడం మొదలెట్టింది మల్లిక.
నర్స్ రోజూ వచ్చి మల్లికను చూసి వెళుతోంది.
"మగవాళ్ళంతా చెడ్డవారేనా ? లయా!" అడిగింది మల్లిక.
సమాధానం చెప్పలేదు లయ.
"ఇక మీరు హనీమూన్ ట్రిప్ కు వెళ్ళిరండి" అంది మల్లిక
"ప్రణవ్ కి నువ్వే చెప్పు!" అంది తల్లితో లయ.
మరుసటిరోజు ఉదయాన్నే వచ్చాడు ప్రణవ్.
"ఆంటీ మాట్లాడారు. ఐ హేవ్ ఏ డ్రీం ప్లేస్ ఇన్ మై మైండ్" అన్నాడు ప్రణవ్
మౌనంగా ఉంది లయ.
"సో...ఇట్స్ ఏ యెస్! యాం ఐ రైట్ ?... లయమౌనాన్ని అంగీకారంగా తీసుకుని "థాంక్స్! విల్ ప్లాన్ ఎవెర్థింగ్. ఈరోజు ఆదివారం. బుధవారం ప్రయాణం ..." అన్నాడు ప్రణవ్.
లయ అంగీకారంగా తలూపింది.
హనీమూన్ ప్రోగ్రాం చెప్పాడు ప్రణవ్. డెహ్రాడూన్ వరకు ట్రైన్ లో వెళదామంది లయ.
బుధవారం లయను పిక్ చేసుకోవడానికి లోనికి వస్తూనే "ఆంటీ! మేమెళ్ళాక మీకే అవసరమున్నా ఈ నంబరుకి ఫోను చేయండి. పదినిముషాల్లో మనిషి ఇక్కడ ఉంటాడు" నంబరు వ్రాసిన పేపర్ మల్లిక చేతికి ఇస్తూ అన్నాడు ప్రణవ్. లయ చూపులతో కృతజ్ఞతలు చెప్పింది ప్రణవ్ కి.
* * * * * *
నెక్స్ట్ స్టేషన్ డెహ్రాడూన్, "ప్యాక్ అప్ మేడం... " అన్నాడు ప్రణవ్.
వర్తమానంలోకి వచ్చి "లయ అని పిలువ్ ప్రణవ్! ..." అంది మంద్రంగా.
"లవ్! అని పిలిస్తే అభ్యంతరమా ?" అన్నాడు మెల్లగా.
స్టేషనుకి పిక్ అప్ చేసుకునేందుకు కారు వచ్చింది. ముగ్గురు పోలీసు వాళ్ళు వచ్చారు. వాళ్ళతో రెండు నిముషాలు మాట్లాడి
"హోటల్ కి వెళుతూనే ఈ రోజుకిక రెస్ట్. రేపు ఉదయాన్నే ప్రయాణం బై రోడ్. విల్ డ్రైవ్ టు ఔర్ డ్రీం ప్లేస్ నియర్ 'కేదార్ కాంత' విలేజ్ అబౌట్ టు హండ్రెడ్ కిలోమీటర్స్ ఫ్రమ్ హియర్" అన్నాడు ప్రణవ్
స్టేషన్ నుంచి ఎస్కార్టుగా వచ్చిన పోలీస్ పెట్రోలింగ్ కార్ వచ్చి వారు హోటల్లో దిగాక వెళ్ళింది. లయ రైల్వే స్టేషన్ నుంచి గమనిస్తూ ఉంది. ఎక్కడ ఎవరితోనూ మాట్లాల్లేవు.
"ఎవిరీథింగ్ స్పిక్ అండ్ స్పాన్" అనుకుంది లయ.
అర్ధగంటలో 'రెడ్ ఫాక్స్ హోటల్' కి చేరారు. రిసెప్షన్ డెస్క్ వారు వెల్కమ్ చెప్పి రూమ్ బోయ్ కి కీస్ ఇచ్చి పంపించారు.
కింగ్ సూట్ తాళం తీసి వెళ్ళాడు రూమ్ బాయ్. బెడ్ మీద లవ్ సింబల్ హార్ట్. పూలతో గదంతా అందంగా అలంకరించి వుంది
"ఆర్ యు టైర్డ్ ?"అడిగాడు అతను.
తల అడ్డంగా ఊపింది లయ.
"రూమ్ ఎలా వుంది ?"
"బ్యూటిఫుల్" అంది లయ
అతని కళ్ళు మెరిశాయి. హుషారుగా క్లాప్స్ కొట్టాడు ప్రణవ్.
"మీరు..." ఏదో చెప్పబోయాడతను.
"లయ..."
"లయా! మీరు రెడీ కండి. లంచ్ వస్తుంది. ఏమైనా స్పెషల్ కావాలా?"
"ఆకలిగా లేదు"
"ఐనా తినాలి ? లాట్ అఫ్ ట్రెక్కింగ్ అహెడ్ "
"... టుడే !?" చురుగ్గా చూసింది లయ, ప్రణవ్ ని.
"ఐ మీన్ ... " చురుకుగా చూస్తూ ఏదో చెప్పబోతున్నతని నోటిని చొరవగా తన వేళ్ళతో మూసి తుర్రున బాత్ రూమ్ లోకి దూరింది లయ.
* * * * * *
రాత్రి డిన్నర్ త్వరగా ముగించారు.
సరిగ్గా రాత్రి తొమ్మిది గంటల తర్వాత ఓపెన్ చేయమని తల్లి ఇచ్చిన ఎన్వలప్ తీసింది వేనిటీ బ్యాగులోంచి లయ. చిన్న పింక్ పేపర్ ఫోల్డ్ చేసి వుంది. ఫోల్డ్ తీసి చూసింది.
శుభముహురత్ 'పది.ఒకటి' అని వ్రాసి వుంది. ఆ పేపర్ ప్రణవ్ చేతిలో ఉంచింది.
"యు నో వాట్ ఈజ్ దిస్ ?"
"సిగ్గుతో మొహం దాచుకుంది లయ"
అతనామె చేతులను మొహం మీదనుంచి తీసి దగ్గరకు తీసుకున్నాడామెను. లయ తలెత్తి అతని మొహంలోకి తన్మయంగా చూసింది. అతని కౌగిలిలో తడిసి ముద్దయింది లయ. వారి శరీరాల్లో అనిర్దిత కంపనం. గాఢంగా హత్తుకున్నాడామెను.అతని స్పర్శతో ఆమె దేహం దావానలమైంది. ఒళ్ళు ఓడి పొమ్మంటోంది. మనసు మైమరుస్తోంది.శరీరం పరవశం చెందింది. పరువాల పరదాలు తొలిగాయి. ఆమె తనువు అతనికి మరింత దగ్గరైంది. ప్రణవ ప్రణయ సామ్రాజ్యానికి పట్టపురాణయింది లయ. తనువులు సొక్కాయి. స్వేదం చమరుస్తోంది. అతని చిరు స్వేదాన్నిఅద్ది అతని హృదయం మీద వాలింది లయ.
* * * * * *
రచన :
కేశిరాజువెంకట వరదయ్య
మొబైల్ నంబరు: 9849118254
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి